Psaumes 65

1 Au maître de chant. Psaume de David. Cantique. A toi est due la louange, ô Dieu, dans Sion; c'est en ton honneur qu'on accomplit les vœux.

Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida. Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie [złożone] śluby należy wypełnić.

2 O toi, qui écoutes la prière, tous les hommes viennent à toi.

Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

3 Un amas d'iniquités pesait sur moi: tu pardonnes nos transgressions.

Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.

4 Heureux celui que tu choisis et que tu rapproches de toi, pour qu'il habite dans tes parvis! Puissions-nous être rassasiés des biens de ta maison, de ton saint temple!

Błogosławiony, [kogo] ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.

5 Par des prodiges, tu nous exauces dans ta justice, Dieu de notre salut, espoir des extrémités de la terre, et des mers lointaines.

Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

6 — Il affermit les montagnes par sa force, il est ceint de sa puissance;

Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;

7 il apaise la fureur des mers, la fureur de leurs flots, et le tumulte des peuples. —

Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;

8 Les habitants des pays lointains craignent devant tes prodiges, tu réjouis les extrémités, l'Orient et l'Occident.

Mieszkańcy krańców [ziemi] boją się twoich znaków; ty radujesz [ich] nastawaniem poranka i wieczora.

9 Tu as visité la terre pour lui donner l'abondance, tu la combles de richesses; la source divine est remplie d'eau: tu prépares le blé, quand tu la fertilises ainsi.

Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.

10 Arrosant ses sillons, aplanissant ses mottes, tu l'amollis par des ondées, tu bénis ses germes.

Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.

11 Tu couronnes l'année de tes bienfaits, sur tes pas ruisselle la graisse.

Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.

12 Les pâturages du désert sont abreuvés, et les collines se revêtent d'allégresse.

Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.

13 Les prairies se couvrent de troupeaux, et les vallées se parent d'épis; tout se réjouit et chante.

Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują [radośnie] i śpiewają.