Job 21

1 Alors Job prit la parole et dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Ecoutez, écoutez mes paroles, que j'aie, du moins, cette consolation de vous.

Słuchajcie uważnie moich słów, a to będzie dla mnie wasza pociecha.

3 Permettez-moi de parler à mon tour, et, quand j'aurai parlé, vous pourrez vous moquer.

Pozwólcie mi mówić, a potem, gdy powiem, naśmiewajcie się ze mnie.

4 Est-ce contre un homme que se porte ma plainte? Comment donc la patience ne m'échapperait elle pas?

Czy swoją skargę kieruję do człowieka? A jeśli tak, to dlaczego mój duch nie miałby być wzburzony?

5 Regardez-moi et soyez dans la stupeur, et mettez la main sur votre bouche.

Spójrzcie na mnie, zdumiewajcie się i połóżcie rękę na swoje usta.

6 Quand j'y pense, je frémis; et un frissonnement saisit ma chair.

Gdy tylko sobie przypomnę, jestem przerażony i strach ogarnia moje ciało.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils, et vieillissent-ils, accroissant leur force?

Czemu niegodziwi żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w bogactwie?

8 Leur postérité s'affermit autour d'eux, leurs rejetons fleurissent à leurs yeux.

Ich potomstwo utrwala się przed nimi, a ich rodzina [wzrasta] na ich oczach.

9 Leur maison est en paix, à l'abri de la crainte; la verge de Dieu ne les touche pas.

Ich domy są bezpieczne, bez strachu i nie dotyka ich rózga Boga.

10 Leur taureau est toujours fécond, leur génisse enfante et n'avorte pas.

Ich byk zapładnia i nie zawodzi, ich krowa cieli się i nie roni.

11 Ils laissent courir leurs enfants comme un troupeau, leurs nouveau-nés bondissent autour d'eux.

Wypuszczają swe malutkie [dzieci] jak trzodę, a ich synowie podskakują.

12 Ils chantent au son du tambourin et de la cithare, ils se divertissent au son du chalumeau.

Chwytają za bęben i harfę i weselą się przy dźwięku fletu.

13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, et ils descendent en un instant au schéol. (Sheol h7585)

Spędzają swoje dni w dobrobycie, a w mgnieniu oka zstępują do grobu. (Sheol h7585)

14 Pourtant ils disaient à Dieu: « Retire-toi de nous; nous ne désirons pas connaître tes voies.

Dlatego mówią do Boga: Odejdź od nas, bo nie chcemy poznać twoich dróg.

15 Qu'est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerions-nous à le prier? »

Kim jest Wszechmocny, abyśmy mieli mu służyć? Cóż nam pomoże [to], że będziemy się modlić do niego?

16 Leur prospérité n'est-elle pas dans leur main? — Toutefois, loin de moi le conseil de l'impie! —

Oto ich dobra nie są w ich rękach. Rada niegodziwych daleka [jest] ode mnie.

17 Voit-on souvent s'éteindre la lampe des impies, la ruine fondre sur eux, et Dieu leur assigner un lot dans sa colère?

Jak często gaśnie pochodnia niegodziwych? [Jak często] przychodzi na nich zguba? [Bóg] im wydziela cierpienie w swoim gniewie.

18 Les voit-on comme la paille emportée par le vent, comme la glume enlevée par le tourbillon?

Są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wicher porywa.

19 « Dieu, dites-vous, réserve à ses enfants son châtiment!... » Mais que Dieu le punisse lui-même pour qu'il le sente,

Bóg zachowuje jego nieprawość dla jego synów; odpłaca mu, aby to poczuł.

20 qu'il voie de ses yeux sa ruine, qu'il boive lui-même la colère du Tout-Puissant!

Jego oczy ujrzą jego nieszczęście i będzie pił z gniewu Wszechmocnego.

21 Que lui importe, en effet, sa maison après lui, une fois que le nombre de ses mois est tranché?

Jaką bowiem ma on rozkosz w swoim domu, po swojej [śmierci], gdy liczba jego miesięcy zostanie skrócona?

22 Est-ce à Dieu qu'on apprendra la sagesse, à lui qui juge les êtres les plus élevés?

Czy [ktoś] może uczyć Boga wiedzy, wiedząc, że on sam sądzi najwyższych?

23 L'un meurt au sein de sa prospérité, parfaitement heureux et tranquille,

Jeden umiera w pełni swoich sił, bezpieczny ze wszystkich stron i spokojny;

24 les flancs chargés de graisse, et la moelle des os remplie de sève.

Jego piersi są pełne mleka, a jego kości zwilża szpik.

25 L'autre meurt, l'amertume dans l'âme, sans avoir goûté le bonheur.

Drugi zaś umiera w goryczy ducha i nigdy nie jadał z uciechą.

26 Tous deux se couchent également dans la poussière, et les vers les couvrent tous deux.

Razem będą leżeć w prochu i okryją ich robaki.

27 Ah! Je sais bien quelles sont vos pensées, quels jugements iniques vous portez sur moi.

Oto znam wasze myśli i zamiary, [jakie] przeciwko mnie złośliwie obmyślacie.

28 Vous dites: « Où est la maison de l'oppresseur! Qu'est devenue la tente qu'habitaient les impies? »

Mówicie bowiem: Gdzie [jest] dom księcia? A gdzie mieszkanie niegodziwych?

29 N'avez-vous donc jamais interrogé les voyageurs, et ignorez-vous leurs remarques?

Czy nie pytaliście podróżnych? Czy nie chcecie poznać ich znaków;

30 Au jour du malheur, le méchant est épargné; au jour de la colère, il échappe au châtiment.

Że niegodziwy jest zachowany na dzień zatracenia? Zostanie przyprowadzony na dzień gniewu.

31 Qui blâme devant lui sa conduite? Qui lui demande compte de ce qu'il a fait?

Któż mu wypomni w oczy jego drogę? A kto mu odpłaci za to, co uczynił?

32 On le porte honorablement au tombeau; et on veille sur son mausolée.

Zaprowadzą go do grobu i zostanie w grobowcu.

33 les glèbes de la vallée lui sont légères, et tous les hommes y vont à sa suite, comme des générations sans nombre l'y ont précédé.

Słodkie mu będą bryły ziemi z doliny i pociągnie za sobą wszystkich ludzi; a ci, którzy szli przed nim, są niezliczeni.

34 Que signifient donc vos vaines consolations? De vos réponses il ne reste que perfidie.

Czemu więc daremnie mnie pocieszacie, skoro w waszych odpowiedziach pozostaje fałsz?