Actes 7
1 Le grand prêtre lui demanda: « En est-il bien ainsi? »
ειπεν δε ο αρχιερευς ει αρα ταυτα ουτως εχει
2 Etienne répondit: « Mes frères et mes pères, écoutez. Le Dieu de gloire apparut à notre père Abraham, lorsqu’il était en Mésopotamie, avant qu’il vint demeurer à Haran,
ο δε εφη ανδρες αδελφοι και πατερες ακουσατε ο θεος της δοξης ωφθη τω πατρι ημων αβρααμ οντι εν τη μεσοποταμια πριν η κατοικησαι αυτον εν χαρραν
3 et lui dit: « Quitte ton pays et ta famille, et va dans le pays que je te montrerai. »
και ειπεν προς αυτον εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου και δευρο εις γην ην αν σοι δειξω
4 Alors il quitta le pays des Chaldéens et s’établit à Haran. De là, après la mort de son père, Dieu le fit émigrer dans ce pays que vous habitez maintenant.
τοτε εξελθων εκ γης χαλδαιων κατωκησεν εν χαρραν κακειθεν μετα το αποθανειν τον πατερα αυτου μετωκισεν αυτον εις την γην ταυτην εις ην υμεις νυν κατοικειτε
5 Et il ne lui donna aucune propriété dans ce pays, pas même où poser le pied; mais il lui promit, à une époque où le patriarche n’avait pas d’enfants, de lui en donner la possession, à lui et à sa postérité après lui.
και ουκ εδωκεν αυτω κληρονομιαν εν αυτη ουδε βημα ποδος και επηγγειλατο αυτω δουναι εις κατασχεσιν αυτην και τω σπερματι αυτου μετ αυτον ουκ οντος αυτω τεκνου
6 Dieu parla ainsi: « Sa postérité habitera en pays étranger; on la réduira en servitude, et on la maltraitera pendant quatre cents ans.
ελαλησεν δε ουτως ο θεος οτι εσται το σπερμα αυτου παροικον εν γη αλλοτρια και δουλωσουσιν αυτο και κακωσουσιν ετη τετρακοσια
7 Mais la nation qui les aura tenus en esclavage, c’est moi qui la jugerai, dit le Seigneur. Après quoi ils sortiront et me serviront en ce lieu. »
και το εθνος ω εαν δουλευσωσιν κρινω εγω ειπεν ο θεος και μετα ταυτα εξελευσονται και λατρευσουσιν μοι εν τω τοπω τουτω
8 Puis il donna à Abraham l’alliance de la circoncision; et ainsi Abraham après avoir engendré Isaac le circoncit le huitième jour; Isaac engendra et circoncit Jacob, et Jacob les douze patriarches.
και εδωκεν αυτω διαθηκην περιτομης και ουτως εγεννησεν τον ισαακ και περιετεμεν αυτον τη ημερα τη ογδοη και ο ισαακ τον ιακωβ και ο ιακωβ τους δωδεκα πατριαρχας
9 Poussés par la jalousie, les patriarches vendirent Joseph pour être emmené en Égypte. Mais Dieu était avec lui,
και οι πατριαρχαι ζηλωσαντες τον ιωσηφ απεδοντο εις αιγυπτον και ην ο θεος μετ αυτου
10 et il le délivra de toutes ses épreuves, et lui donna grâce et sagesse devant Pharaon, roi d’Égypte, qui le mit à la tête de l’Égypte et de toute sa maison.
και εξειλετο αυτον εκ πασων των θλιψεων αυτου και εδωκεν αυτω χαριν και σοφιαν εναντιον φαραω βασιλεως αιγυπτου και κατεστησεν αυτον ηγουμενον επ αιγυπτον και ολον τον οικον αυτου
11 Or il survint une famine dans tout le pays d’Égypte et dans celui de Canaan. La détresse était grande, et nos pères ne trouvaient pas de quoi se nourrir.
ηλθεν δε λιμος εφ ολην την γην αιγυπτου και χανααν και θλιψις μεγαλη και ουχ ευρισκον χορτασματα οι πατερες ημων
12 Jacob, ayant appris qu’il y avait des vivres en Égypte, y envoya nos pères une première fois.
ακουσας δε ιακωβ οντα σιτα εν αιγυπτω εξαπεστειλεν τους πατερας ημων πρωτον
13 Et la seconde fois, Joseph fut reconnu par ses frères, et Pharaon sut quelle était son origine.
και εν τω δευτερω ανεγνωρισθη ιωσηφ τοις αδελφοις αυτου και φανερον εγενετο τω φαραω το γενος του ιωσηφ
14 Alors Joseph envoya chercher son père Jacob et toute sa famille, composée de soixante-quinze personnes.
αποστειλας δε ιωσηφ μετεκαλεσατο τον πατερα αυτου ιακωβ και πασαν την συγγενειαν αυτου εν ψυχαις εβδομηκοντα πεντε
15 Et Jacob descendit en Égypte, où il mourut, ainsi que nos pères.
κατεβη δε ιακωβ εις αιγυπτον και ετελευτησεν αυτος και οι πατερες ημων
16 Et ils furent transportés à Sichem, et déposés dans le sépulcre qu’Abraham avait acheté à prix d’argent des fils d’Hémor, à Sichem.
και μετετεθησαν εις {VAR1: συχεμ } {VAR2: σιχεμ } και ετεθησαν εν τω μνηματι ο ωνησατο αβρααμ τιμης αργυριου παρα των υιων {VAR1: εμμορ {VAR1: εμορ } {VAR2: του } συχεμ } {VAR2: σιχεμ }
17 Comme le temps approchait où devait s’accomplir la promesse que Dieu avait jurée à Abraham, le peuple s’accrut et se multiplia en Égypte,
καθως δε ηγγιζεν ο χρονος της επαγγελιας ης ωμοσεν ο θεος τω αβρααμ ηυξησεν ο λαος και επληθυνθη εν αιγυπτω
18 jusqu’à ce que parut dans ce pays un autre roi qui n’avait pas connu Joseph.
αχρις ου ανεστη βασιλευς ετερος ος ουκ ηδει τον ιωσηφ
19 Ce roi, usant d’artifice envers notre race, maltraita nos pères, au point de leur faire exposer leurs enfants, afin qu’ils ne vécussent pas.
ουτος κατασοφισαμενος το γενος ημων εκακωσεν τους πατερας ημων του ποιειν εκθετα τα βρεφη αυτων εις το μη ζωογονεισθαι
20 A cette époque naquit Moïse, qui était beau aux yeux de Dieu; il fut nourri trois mois dans la maison de son père.
εν ω καιρω εγεννηθη μωσης και ην αστειος τω θεω ος ανετραφη μηνας τρεις εν τω οικω του πατρος αυτου
21 Et quand il eut été exposé, la fille de Pharaon le recueillit et l’éleva comme son fils.
εκτεθεντα δε αυτον ανειλετο αυτον η θυγατηρ φαραω και ανεθρεψατο αυτον εαυτη εις υιον
22 Moïse fut instruit dans toute la sagesse des Egyptiens, et il était puissant en paroles et en œuvres.
και επαιδευθη μωσης παση σοφια αιγυπτιων ην δε δυνατος εν λογοις και εν εργοις
23 Quand il eut atteint l’âge de quarante ans, il lui vint dans l’esprit de visiter ses frères, les enfants d’Israël.
ως δε επληρουτο αυτω τεσσαρακονταετης χρονος ανεβη επι την καρδιαν αυτου επισκεψασθαι τους αδελφους αυτου τους υιους ισραηλ
24 Il en vit un qu’on outrageait; prenant sa défense, il vengea l’opprimé en tuant l’Egyptien.
και ιδων τινα αδικουμενον ημυνατο και εποιησεν εκδικησιν τω καταπονουμενω παταξας τον αιγυπτιον
25 Or il pensait que ses frères comprendraient que Dieu leur accordait la délivrance par sa main; mais ils ne le comprirent pas.
ενομιζεν δε συνιεναι τους αδελφους αυτου οτι ο θεος δια χειρος αυτου διδωσιν αυτοις σωτηριαν οι δε ου συνηκαν
26 Le jour suivant, en ayant rencontré deux qui se battaient, il les exhorta à la paix en disant: « Hommes, vous êtes frères: pourquoi vous maltraiter l’un l’autre? »
τη {VAR1: τε } {VAR2: δε } επιουση ημερα ωφθη αυτοις μαχομενοις και συνηλασεν αυτους εις ειρηνην ειπων ανδρες αδελφοι εστε υμεις ινα τι αδικειτε αλληλους
27 Mais celui qui maltraitait son prochain le repoussa, en disant: « Qui t’a établi chef et juge sur nous?
ο δε αδικων τον πλησιον απωσατο αυτον ειπων τις σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην εφ ημας
28 Veux-tu me tuer, comme tu as tué hier l’Egyptien? »
μη ανελειν με συ θελεις ον τροπον ανειλες χθες τον αιγυπτιον
29 A cette parole, Moïse s’enfuit et alla habiter dans la terre de Madian, où il engendra deux fils.
εφυγεν δε μωσης εν τω λογω τουτω και εγενετο παροικος εν γη μαδιαμ ου εγεννησεν υιους δυο
30 Quarante ans après, au désert du mont Sinaï, un ange lui apparut dans la flamme d’un buisson en feu.
και πληρωθεντων ετων τεσσαρακοντα ωφθη αυτω εν τη ερημω του ορους σινα αγγελος κυριου εν φλογι πυρος βατου
31 A cette vue, Moïse fut saisi d’étonnement, et comme il s’approchait pour examiner, la voix du Seigneur se fit entendre [à lui]:
ο δε μωσης ιδων εθαυμασεν το οραμα προσερχομενου δε αυτου κατανοησαι εγενετο φωνη κυριου προς αυτον
32 « Je suis le Dieu de tes pères, le Dieu d’Abraham, d’Isaac et de Jacob. » — Et Moïse tout tremblant n’osait regarder.
εγω ο θεος των πατερων σου ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ εντρομος δε γενομενος μωσης ουκ ετολμα κατανοησαι
33 Alors le seigneur lui dit: « Ote la chaussure de tes pieds, car le lieu que tu foules est une terre sainte.
ειπεν δε αυτω ο κυριος λυσον το υποδημα των ποδων σου ο γαρ τοπος εν ω εστηκας γη αγια εστιν
34 J’ai vu l’affliction de mon peuple qui est en Égypte, j’ai entendu ses gémissements, et je suis descendu pour le délivrer. Viens donc maintenant et je t’enverrai en Égypte. » —
ιδων ειδον την κακωσιν του λαου μου του εν αιγυπτω και του στεναγμου αυτων ηκουσα και κατεβην εξελεσθαι αυτους και νυν δευρο αποστελω σε εις αιγυπτον
35 « Ce Moïse qu’ils avaient renié en disant: Qui t’a établi chef et juge? c’est lui que Dieu a envoyé comme chef et libérateur, avec l’assistance de l’ange qui lui était apparu dans le buisson.
τουτον τον μωυσην ον ηρνησαντο ειποντες τις σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην τουτον ο θεος αρχοντα και λυτρωτην απεστειλεν εν χειρι αγγελου του οφθεντος αυτω εν τη βατω
36 C’est lui qui les a fait sortir, en opérant des prodiges et des miracles dans la terre d’Égypte, dans la mer Rouge et au désert pendant quarante ans.
ουτος εξηγαγεν αυτους ποιησας τερατα και σημεια εν γη αιγυπτου και εν ερυθρα θαλασση και εν τη ερημω ετη τεσσαρακοντα
37 C’est ce Moïse qui dit aux enfants d’Israël: « Dieu vous suscitera d’entre vos frères un prophète comme moi [: écoutez-le]. »
ουτος εστιν ο μωυσης ο ειπων τοις υιοις ισραηλ προφητην υμιν αναστησει κυριος ο θεος υμων εκ των αδελφων υμων ως εμε αυτου ακουσεσθε
38 C’est lui qui, au milieu de l’assemblée, au désert, conférant avec l’ange qui lui parlait sur le mont Sinaï, et avec nos pères, a reçu des oracles vivants pour nous les transmettre.
ουτος εστιν ο γενομενος εν τη εκκλησια εν τη ερημω μετα του αγγελου του λαλουντος αυτω εν τω ορει σινα και των πατερων ημων ος εδεξατο λογια ζωντα δουναι ημιν
39 Nos pères, loin de vouloir lui obéir, le repoussèrent, et, retournant de cœur en Égypte,
ω ουκ ηθελησαν υπηκοοι γενεσθαι οι πατερες ημων αλλ απωσαντο και εστραφησαν ταις καρδιαις αυτων εις αιγυπτον
40 ils dirent à Aaron: « Fais-nous des dieux qui marchent devant nous; car ce Moïse qui nous a fait sortir du pays d’Égypte, nous ne savons ce qu’il est devenu. »
ειποντες τω ααρων ποιησον ημιν θεους οι προπορευσονται ημων ο γαρ μωσης ουτος ος εξηγαγεν ημας εκ γης αιγυπτου ουκ οιδαμεν τι γεγονεν αυτω
41 Ils fabriquèrent alors un veau d’or, et ils offrirent un sacrifice à l’idole et se réjouirent de l’œuvre de leurs mains.
και εμοσχοποιησαν εν ταις ημεραις εκειναις και ανηγαγον θυσιαν τω ειδωλω και ευφραινοντο εν τοις εργοις των χειρων αυτων
42 Mais Dieu se détourna et les livra au culte de l’armée du ciel, selon qu’il est écrit au livre des prophètes: « M’avez-vous offert des victimes et des sacrifices pendant quarante ans au désert, maison d’Israël...?
εστρεψεν δε ο θεος και παρεδωκεν αυτους λατρευειν τη στρατια του ουρανου καθως γεγραπται εν βιβλω των προφητων μη σφαγια και θυσιας προσηνεγκατε μοι ετη τεσσαρακοντα εν τη ερημω οικος ισραηλ
43 Vous avez porté la tente de Moloch et l’astre de votre dieu Raiphan, ces images que vous avez faites pour les adorer! C’est pourquoi je vous transporterai au delà de Babylone. » —
και ανελαβετε την σκηνην του μολοχ και το αστρον του θεου υμων ρεμφαν τους τυπους ους εποιησατε προσκυνειν αυτοις και μετοικιω υμας επεκεινα βαβυλωνος
44 « Nos pères dans le désert avaient le tabernacle du témoignage, comme l’avait ordonné celui qui dit à Moïse de le construire selon le modèle qu’il avait vu.
η σκηνη του μαρτυριου ην {VAR1: εν } τοις πατρασιν ημων εν τη ερημω καθως διεταξατο ο λαλων τω μωση ποιησαι αυτην κατα τον τυπον ον εωρακει
45 L’ayant reçu de Moïse, nos pères l’apportèrent, sous la conduite de Josué, lorsqu’ils firent la conquête du pays sur les nations que Dieu chassa devant eux, et il y subsista jusqu’aux jours de David.
ην και εισηγαγον διαδεξαμενοι οι πατερες ημων μετα ιησου εν τη κατασχεσει των εθνων ων εξωσεν ο θεος απο προσωπου των πατερων ημων εως των ημερων δαβιδ
46 Ce roi trouva grâce devant Dieu, et demanda d’élever une demeure pour le Dieu de Jacob.
ος ευρεν χαριν ενωπιον του θεου και ητησατο ευρειν σκηνωμα τω θεω ιακωβ
47 Néanmoins ce fut Salomon qui lui bâtit un temple.
σολομων δε ωκοδομησεν αυτω οικον
48 Mais le Très-Haut n’habite pas dans les temples faits de main d’homme, selon la parole du prophète:
αλλ ουχ ο υψιστος εν χειροποιητοις ναοις κατοικει καθως ο προφητης λεγει
49 « Le ciel est mon trône, et la terre l’escabeau de mes pieds. Quelle demeure me bâtirez-vous, dit le Seigneur, ou quel sera le lieu de mon repos?
ο ουρανος μοι θρονος η δε γη υποποδιον των ποδων μου ποιον οικον οικοδομησετε μοι λεγει κυριος η τις τοπος της καταπαυσεως μου
50 N’est-ce pas ma main qui a fait toutes ces choses?
ουχι η χειρ μου εποιησεν ταυτα παντα
51 « Hommes à la tête dure, incirconcis de cœur et d’oreilles, vous résistez toujours au Saint-Esprit; tels furent vos pères, tels vous êtes.
σκληροτραχηλοι και απεριτμητοι τη καρδια και τοις ωσιν υμεις αει τω πνευματι τω αγιω αντιπιπτετε ως οι πατερες υμων και υμεις
52 Quel prophète vos pères n’ont-ils pas persécuté? Ils ont même tué ceux qui annonçaient d’avance la venue du Juste; et vous, aujourd’hui, vous l’avez trahi et mis à mort.
τινα των προφητων ουκ εδιωξαν οι πατερες υμων και απεκτειναν τους προκαταγγειλαντας περι της ελευσεως του δικαιου ου νυν υμεις προδοται και φονεις γεγενησθε
53 Vous qui avez reçu la Loi, en considération des anges qui vous l’intimaient, et vous ne l’avez pas gardée!... »
οιτινες ελαβετε τον νομον εις διαταγας αγγελων και ουκ εφυλαξατε
54 En entendant ces paroles, la rage déchirait leurs cœurs, et ils grinçaient des dents contre lui.
ακουοντες δε ταυτα διεπριοντο ταις καρδιαις αυτων και εβρυχον τους οδοντας επ αυτον
55 Mais Etienne, qui était rempli de l’Esprit-Saint, ayant fixé les yeux au ciel, vit la gloire de Dieu, et Jésus debout à la droite de son Père.
υπαρχων δε πληρης πνευματος αγιου ατενισας εις τον ουρανον ειδεν δοξαν θεου και ιησουν εστωτα εκ δεξιων του θεου
56 Et il dit: « Voici que je vois les cieux ouverts, et le Fils de l’homme debout à la droite de Dieu. »
και ειπεν ιδου θεωρω τους ουρανους ανεωγμενους και τον υιον του ανθρωπου εκ δεξιων εστωτα του θεου
57 Les Juifs poussèrent alors de grands cris, en se bouchant les oreilles, et se précipitèrent tous ensemble sur lui.
κραξαντες δε φωνη μεγαλη συνεσχον τα ωτα αυτων και ωρμησαν ομοθυμαδον επ αυτον
58 Et l’ayant entraîné hors de la ville, ils le lapidèrent. Les témoins déposèrent leurs vêtements aux pieds d’un jeune homme nommé Saul.
και εκβαλοντες εξω της πολεως ελιθοβολουν και οι μαρτυρες απεθεντο τα ιματια αυτων παρα τους ποδας νεανιου καλουμενου σαυλου
59 Pendant qu’ils le lapidaient, Etienne priait en disant: « Seigneur Jésus, recevez mon esprit! »
και ελιθοβολουν τον στεφανον επικαλουμενον και λεγοντα κυριε ιησου δεξαι το πνευμα μου
60 Puis s’étant mis à genoux, il s’écria d’une voix forte: « Seigneur, ne leur imputez pas ce péché. » Après cette parole, il s’endormit [dans le Seigneur]. Or, Saul avait approuvé le meurtre d’Etienne.
θεις δε τα γονατα εκραξεν φωνη μεγαλη κυριε μη στησης αυτοις την αμαρτιαν ταυτην και τουτο ειπων εκοιμηθη
