1 Corinthiens 3

1 Moi-même, mes frères, ce n’est pas comme à des hommes spirituels que j’ai pu vous parler, mais comme à des hommes charnels, comme à de petits enfants dans le Christ.

και εγω αδελφοι ουκ ηδυνηθην υμιν λαλησαι ως πνευματικοις αλλ ως σαρκικοις ως νηπιοις εν χριστω

2 Je vous ai donné du lait à boire, non de la nourriture solide, car vous n’en étiez pas capables, et vous ne l’êtes pas même à présent, parce que vous êtes encore charnels.

γαλα υμας εποτισα και ου βρωμα ουπω γαρ ηδυνασθε αλλ ουτε ετι νυν δυνασθε

3 En effet, puisqu’il y a parmi vous de la jalousie et des disputes, n’êtes-vous pas charnels, et ne marchez-vous pas selon l’homme?

ετι γαρ σαρκικοι εστε οπου γαρ εν υμιν ζηλος και ερις και διχοστασιαι ουχι σαρκικοι εστε και κατα ανθρωπον περιπατειτε

4 Quand l’un dit: Moi je suis à Paul! et un autre: Moi, je suis à Apollos! n’êtes-vous pas des hommes? Qu’est-ce donc qu’Apollos? et qu’est-ce que Paul?

οταν γαρ λεγη τις εγω μεν ειμι παυλου ετερος δε εγω απολλω ουχι σαρκικοι εστε

5 Des ministres par le moyen desquels vous avez cru, selon ce que le Seigneur a donné à chacun.

τις ουν εστιν παυλος τις δε απολλως αλλ η διακονοι δι ων επιστευσατε και εκαστω ως ο κυριος εδωκεν

6 Moi, j’ai planté, Apollos a arrosé; mais Dieu a fait croître.

εγω εφυτευσα απολλως εποτισεν αλλ ο θεος ηυξανεν

7 Ainsi ni celui qui plante n’est quelque chose, ni celui qui arrose; mais Dieu, qui fait croître.

ωστε ουτε ο φυτευων εστιν τι ουτε ο ποτιζων αλλ ο αυξανων θεος

8 Celui qui plante et celui qui arrose sont égaux; et chacun recevra sa propre récompense selon son propre travail.

ο φυτευων δε και ο ποτιζων εν εισιν εκαστος δε τον ιδιον μισθον ληψεται κατα τον ιδιον κοπον

9 Car nous sommes ouvriers avec Dieu. Vous êtes le champ de Dieu, l’édifice de Dieu.

θεου γαρ εσμεν συνεργοι θεου γεωργιον θεου οικοδομη εστε

10 Selon la grâce de Dieu qui m’a été donnée, j’ai, comme un sage architecte, posé le fondement, et un autre bâtit dessus. Seulement que chacun prenne garde comment il bâtit dessus.

κατα την χαριν του θεου την δοθεισαν μοι ως σοφος αρχιτεκτων θεμελιον τεθεικα αλλος δε εποικοδομει εκαστος δε βλεπετω πως εποικοδομει

11 Car personne ne peut poser un autre fondement que celui qui est déjà posé, savoir Jésus-Christ.

θεμελιον γαρ αλλον ουδεις δυναται θειναι παρα τον κειμενον ος εστιν ιησους χριστος

12 Si l’on bâtit sur ce fondement avec de l’or, de l’argent, des pierres précieuses, du bois, du foin, du chaume,

ει δε τις εποικοδομει επι τον θεμελιον τουτον χρυσον αργυρον λιθους τιμιους ξυλα χορτον καλαμην

13 l’ouvrage de chacun sera manifesté; car le jour du Seigneur le fera connaître, parce qu’il va se révéler dans le feu, et le feu même éprouvera ce qu’est l’ouvrage de chacun.

εκαστου το εργον φανερον γενησεται η γαρ ημερα δηλωσει οτι εν πυρι αποκαλυπτεται και εκαστου το εργον οποιον εστιν το πυρ δοκιμασει

14 Si l’ouvrage que l’on aura bâti dessus subsiste, on recevra une récompense;

ει τινος το εργον μενει ο επωκοδομησεν μισθον ληψεται

15 si l’ouvrage de quelqu’un est consumé, il perdra sa récompense; lui pourtant sera sauvé, mais comme au travers du feu.

ει τινος το εργον κατακαησεται ζημιωθησεται αυτος δε σωθησεται ουτως δε ως δια πυρος

16 Ne savez-vous pas que vous êtes un temple de Dieu, et que l’Esprit de Dieu habite en vous?

ουκ οιδατε οτι ναος θεου εστε και το πνευμα του θεου οικει εν υμιν

17 Si quelqu’un détruit le temple de Dieu, Dieu le détruira; car le temple de Dieu est saint, et c’est ce que vous êtes vous-mêmes.

ει τις τον ναον του θεου φθειρει φθερει τουτον ο θεος ο γαρ ναος του θεου αγιος εστιν οιτινες εστε υμεις

18 Que nul ne s’abuse soi-même. Si quelqu’un parmi vous pense être sage dans ce siècle, qu’il devienne fou, afin de devenir sage. (aiōn g165)

μηδεις εαυτον εξαπατατω ει τις δοκει σοφος ειναι εν υμιν εν τω αιωνι τουτω μωρος γενεσθω ινα γενηται σοφος (aiōn g165)

19 En effet, la sagesse de ce monde est folie devant Dieu; car il est écrit: « Je prendrai les sages dans leurs ruses. »

η γαρ σοφια του κοσμου τουτου μωρια παρα τω θεω εστιν γεγραπται γαρ ο δρασσομενος τους σοφους εν τη πανουργια αυτων

20 Et encore: « Le Seigneur connaît les pensées des sages, il sait qu’elles sont vaines. »

και παλιν κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των σοφων οτι εισιν ματαιοι

21 Que personne donc ne mette sa gloire dans des hommes;

ωστε μηδεις καυχασθω εν ανθρωποις παντα γαρ υμων εστιν

22 car tout est à vous, et Paul, et Apollos, et Céphas, et le monde, et la vie, et la mort, et les choses présentes, et les choses à venir. Tout est à vous,

ειτε παυλος ειτε απολλως ειτε κηφας ειτε κοσμος ειτε ζωη ειτε θανατος ειτε ενεστωτα ειτε μελλοντα παντα υμων εστιν

23 mais vous vous êtes au Christ, et le Christ est à Dieu.

υμεις δε χριστου χριστος δε θεου