Luc 8
1 Peu après, il parcourut les villes et les villages, prêchant et apportant la bonne nouvelle du Royaume de Dieu. Il avait avec lui les douze,
και εγενετο εν τω καθεξης και αυτος διωδευεν κατα πολιν και κωμην κηρυσσων και ευαγγελιζομενος την βασιλειαν του θεου και οι δωδεκα συν αυτω
2 et quelques femmes qui avaient été guéries d'esprits mauvais et d'infirmités: Marie, dite de Magdala, de laquelle étaient sortis sept démons,
και γυναικες τινες αι ησαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και ασθενειων μαρια η καλουμενη μαγδαληνη αφ ης δαιμονια επτα εξεληλυθει
3 Jeanne, femme de Chuzas, intendant d'Hérode, Susanne, et plusieurs autres qui les servaient de leurs biens.
και ιωαννα γυνη χουζα επιτροπου ηρωδου και σουσαννα και ετεραι πολλαι αιτινες διηκονουν αυτω απο των υπαρχοντων αυταις
4 Comme une grande foule s'assemblait et que des gens de toutes les villes venaient à lui, il parla par une parabole:
συνιοντος δε οχλου πολλου και των κατα πολιν επιπορευομενων προς αυτον ειπεν δια παραβολης
5 « Le fermier sortit pour semer sa semence. Comme il semait, une partie de la semence tomba le long du chemin; elle fut piétinée, et les oiseaux du ciel la dévorèrent.
εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι τον σπορον αυτου και εν τω σπειρειν αυτον ο μεν επεσεν παρα την οδον και κατεπατηθη και τα πετεινα του ουρανου κατεφαγεν αυτο
6 Une autre partie de la semence tomba sur le rocher; à peine avait-elle poussé qu'elle se desséchait, faute d'humidité.
και ετερον επεσεν επι την πετραν και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα
7 Une autre est tombée au milieu des épines; les épines ont poussé avec elle et l'ont étouffée.
και ετερον επεσεν εν μεσω των ακανθων και συμφυεισαι αι ακανθαι απεπνιξαν αυτο
8 Une autre est tombée dans la bonne terre; elle a poussé et donné cent fois plus de fruits. » En disant cela, il cria: « Que celui qui a des oreilles pour entendre entende! »
και ετερον επεσεν επι την γην την αγαθην και φυεν εποιησεν καρπον εκατονταπλασιονα ταυτα λεγων εφωνει ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
9 Alors ses disciples lui demandèrent: « Que signifie cette parabole? »
επηρωτων δε αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες τις ειη η παραβολη αυτη
10 Il dit: « Il vous a été donné de connaître les mystères du Royaume de Dieu, mais aux autres, cela a été donné en paraboles, afin qu'en voyant ils ne voient pas et qu'en entendant ils ne comprennent pas.
ο δε ειπεν υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας του θεου τοις δε λοιποις εν παραβολαις ινα βλεποντες μη βλεπωσιν και ακουοντες μη συνιωσιν
11 « Voici la parabole: La semence, c'est la parole de Dieu.
εστιν δε αυτη η παραβολη ο σπορος εστιν ο λογος του θεου
12 Ceux qui sont sur le chemin, ce sont ceux qui entendent; puis le diable vient et enlève la parole de leur cœur, afin qu'ils ne croient pas et ne soient pas sauvés.
οι δε παρα την οδον εισιν οι ακουοντες ειτα ερχεται ο διαβολος και αιρει τον λογον απο της καρδιας αυτων ινα μη πιστευσαντες σωθωσιν
13 Ceux qui sont sur le rocher sont ceux qui, lorsqu'ils entendent, reçoivent la parole avec joie; mais ceux-là n'ont pas de racine. Ils croient pour un temps, puis tombent au moment de la tentation.
οι δε επι της πετρας οι οταν ακουσωσιν μετα χαρας δεχονται τον λογον και ουτοι ριζαν ουκ εχουσιν οι προς καιρον πιστευουσιν και εν καιρω πειρασμου αφιστανται
14 Ceux qui sont tombés parmi les épines, ce sont ceux qui ont entendu la parole, mais qui, en poursuivant leur chemin, sont étouffés par les soucis, les richesses et les plaisirs de la vie, et ils ne portent pas de fruit à maturité.
το δε εις τας ακανθας πεσον ουτοι εισιν οι ακουσαντες και υπο μεριμνων και πλουτου και ηδονων του βιου πορευομενοι συμπνιγονται και ου τελεσφορουσιν
15 Ceux qui sont dans la bonne terre, ce sont ceux qui, d'un cœur honnête et bon, ayant entendu la parole, la retiennent fermement et portent du fruit avec persévérance.
το δε εν τη καλη γη ουτοι εισιν οιτινες εν καρδια καλη και αγαθη ακουσαντες τον λογον κατεχουσιν και καρποφορουσιν εν υπομονη
16 Personne, après avoir allumé une lampe, ne la couvre d'un récipient ou ne la met sous un lit; mais il la met sur un support, afin que ceux qui entrent voient la lumière.
ουδεις δε λυχνον αψας καλυπτει αυτον σκευει η υποκατω κλινης τιθησιν αλλ επι λυχνιας επιτιθησιν ινα οι εισπορευομενοι βλεπωσιν το φως
17 Car il n'y a rien de caché qui ne doive être révélé, ni de secret qui ne doive être connu et mis en lumière.
ου γαρ εστιν κρυπτον ο ου φανερον γενησεται ουδε αποκρυφον ο ου γνωσθησεται και εις φανερον ελθη
18 Prenez donc garde à la manière dont vous entendez. Car celui qui a, on lui donnera; et celui qui n'a pas, on lui ôtera même ce qu'il croit avoir. »
βλεπετε ουν πως ακουετε ος γαρ αν εχη δοθησεται αυτω και ος αν μη εχη και ο δοκει εχειν αρθησεται απ αυτου
19 Sa mère et ses frères vinrent le voir, mais ils ne purent s'approcher de lui à cause de la foule.
παρεγενοντο δε προς αυτον η μητηρ και οι αδελφοι αυτου και ουκ ηδυναντο συντυχειν αυτω δια τον οχλον
20 Des gens lui dirent: « Ta mère et tes frères sont dehors, ils veulent te voir. »
και απηγγελη αυτω λεγοντων η μητηρ σου και οι αδελφοι σου εστηκασιν εξω ιδειν σε θελοντες
21 Mais il leur répondit: « Ma mère et mes frères sont ceux qui entendent la parole de Dieu et la mettent en pratique. »
ο δε αποκριθεις ειπεν προς αυτους μητηρ μου και αδελφοι μου ουτοι εισιν οι τον λογον του θεου ακουοντες και ποιουντες αυτον
22 Or, un de ces jours, il monta dans une barque, lui et ses disciples, et il leur dit: « Passons de l'autre côté du lac. » Ils se mirent donc à l'eau.
και εγενετο εν μια των ημερων και αυτος ενεβη εις πλοιον και οι μαθηται αυτου και ειπεν προς αυτους διελθωμεν εις το περαν της λιμνης και ανηχθησαν
23 Mais comme ils naviguaient, il s'endormit. Une tempête de vent s'abattit sur le lac, et ils prenaient une quantité d'eau dangereuse.
πλεοντων δε αυτων αφυπνωσεν και κατεβη λαιλαψ ανεμου εις την λιμνην και συνεπληρουντο και εκινδυνευον
24 Ils s'approchèrent de lui et le réveillèrent en disant: « Maître, Maître, nous sommes en train de mourir. » Il se réveilla et menaça le vent et le déchaînement de l'eau; alors ils cessèrent, et le calme revint.
προσελθοντες δε διηγειραν αυτον λεγοντες επιστατα επιστατα απολλυμεθα ο δε εγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και τω κλυδωνι του υδατος και επαυσαντο και εγενετο γαληνη
25 Il leur dit: « Où est votre foi? » Effrayés, ils étaient dans l'étonnement et se disaient les uns aux autres: « Qui donc est celui-ci, pour qu'il commande même aux vents et aux eaux, et qu'ils lui obéissent? ».
ειπεν δε αυτοις που εστιν η πιστις υμων φοβηθεντες δε εθαυμασαν λεγοντες προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και τοις ανεμοις επιτασσει και τω υδατι και υπακουουσιν αυτω
26 Ils arrivèrent ensuite dans le pays des Gadaréniens, qui est en face de la Galilée.
και κατεπλευσαν εις την χωραν των γαδαρηνων ητις εστιν αντιπεραν της γαλιλαιας
27 Lorsque Jésus mit pied à terre, un homme de la ville qui avait des démons depuis longtemps vint à sa rencontre. Il ne portait pas de vêtements, et n'habitait pas dans une maison, mais dans les tombeaux.
εξελθοντι δε αυτω επι την γην υπηντησεν αυτω ανηρ τις εκ της πολεως ος ειχεν δαιμονια εκ χρονων ικανων και ιματιον ουκ ενεδιδυσκετο και εν οικια ουκ εμενεν αλλ εν τοις μνημασιν
28 Voyant Jésus, il poussa un cri, se prosterna devant lui et dit d'une voix forte: « Qu'ai-je à faire avec toi, Jésus, Fils du Dieu Très-Haut? Je t'en prie, ne me tourmente pas! »
ιδων δε τον ιησουν και ανακραξας προσεπεσεν αυτω και φωνη μεγαλη ειπεν τι εμοι και σοι ιησου υιε του θεου του υψιστου δεομαι σου μη με βασανισης
29 Car Jésus ordonnait à l'esprit impur de sortir de cet homme. Car l'esprit impur s'était souvent emparé de cet homme. On le gardait sous bonne garde et on le liait avec des chaînes et des entraves. En brisant les liens, il a été poussé par le démon dans le désert.
παρηγγελλεν γαρ τω πνευματι τω ακαθαρτω εξελθειν απο του ανθρωπου πολλοις γαρ χρονοις συνηρπακει αυτον και εδεσμειτο αλυσεσιν και πεδαις φυλασσομενος και διαρρησσων τα δεσμα ηλαυνετο υπο του δαιμονος εις τας ερημους
30 Jésus lui demanda: « Quel est ton nom? » Il dit: « Légion », car beaucoup de démons étaient entrés en lui.
επηρωτησεν δε αυτον ο ιησους λεγων τι σοι εστιν ονομα ο δε ειπεν λεγεων οτι δαιμονια πολλα εισηλθεν εις αυτον
και παρεκαλει αυτον ινα μη επιταξη αυτοις εις την αβυσσον απελθειν (Abyssos g12)
32 Or, il y avait là un troupeau de porcs nombreux qui paissaient sur la montagne, et ils le supplièrent de leur permettre d'entrer dans ceux-là. Et il le leur permit.
ην δε εκει αγελη χοιρων ικανων βοσκομενων εν τω ορει και παρεκαλουν αυτον ινα επιτρεψη αυτοις εις εκεινους εισελθειν και επετρεψεν αυτοις
33 Les démons sortirent de l'homme et entrèrent dans les porcs, et le troupeau se précipita du haut de la rive escarpée dans le lac et fut noyé.
εξελθοντα δε τα δαιμονια απο του ανθρωπου εισηλθεν εις τους χοιρους και ωρμησεν η αγελη κατα του κρημνου εις την λιμνην και απεπνιγη
34 Lorsque ceux qui les nourrissaient virent ce qui était arrivé, ils s'enfuirent et le racontèrent dans la ville et dans les campagnes.
ιδοντες δε οι βοσκοντες το γεγενημενον εφυγον και απελθοντες απηγγειλαν εις την πολιν και εις τους αγρους
35 Les gens sortirent pour voir ce qui s'était passé. Ils s'approchèrent de Jésus et trouvèrent l'homme d'où étaient sortis les démons, assis aux pieds de Jésus, habillé et sain d'esprit; et ils eurent peur.
εξηλθον δε ιδειν το γεγονος και ηλθον προς τον ιησουν και ευρον καθημενον τον ανθρωπον αφ ου τα δαιμονια εξεληλυθει ιματισμενον και σωφρονουντα παρα τους ποδας του ιησου και εφοβηθησαν
36 Ceux qui avaient vu cela leur racontèrent comment celui qui avait été possédé par des démons avait été guéri.
απηγγειλαν δε αυτοις και οι ιδοντες πως εσωθη ο δαιμονισθεις
37 Tous les habitants du pays d'alentour, les Gadaréniens, le prièrent de s'éloigner d'eux, car ils avaient très peur. Alors il monta dans la barque et s'en retourna.
και ηρωτησαν αυτον απαν το πληθος της περιχωρου των γαδαρηνων απελθειν απ αυτων οτι φοβω μεγαλω συνειχοντο αυτος δε εμβας εις το πλοιον υπεστρεψεν
38 L'homme d'où étaient sortis les démons le pria de l'accompagner, mais Jésus le renvoya en disant:
εδεετο δε αυτου ο ανηρ αφ ου εξεληλυθει τα δαιμονια ειναι συν αυτω απελυσεν δε αυτον ο ιησους λεγων
39 « Retourne dans ta maison, et annonce les grandes choses que Dieu a faites pour toi. » Il s'en alla, proclamant dans toute la ville les grandes choses que Jésus avait faites pour lui.
υποστρεφε εις τον οικον σου και διηγου οσα εποιησεν σοι ο θεος και απηλθεν καθ ολην την πολιν κηρυσσων οσα εποιησεν αυτω ο ιησους
40 Lorsque Jésus revint, la foule l'accueillit, car tous l'attendaient.
εγενετο δε εν τω υποστρεψαι τον ιησουν απεδεξατο αυτον ο οχλος ησαν γαρ παντες προσδοκωντες αυτον
41 Voici qu'arrive un homme nommé Jaïrus. C'était un chef de la synagogue. Il se jeta aux pieds de Jésus et le pria d'entrer dans sa maison,
και ιδου ηλθεν ανηρ ω ονομα ιαειρος και αυτος αρχων της συναγωγης υπηρχεν και πεσων παρα τους ποδας του ιησου παρεκαλει αυτον εισελθειν εις τον οικον αυτου
42 car il avait une fille unique, âgée d'environ douze ans, et elle était mourante. Mais, comme il s'en allait, la foule se pressait contre lui.
οτι θυγατηρ μονογενης ην αυτω ως ετων δωδεκα και αυτη απεθνησκεν εν δε τω υπαγειν αυτον οι οχλοι συνεπνιγον αυτον
43 Une femme qui avait un flux de sang depuis douze ans, qui avait dépensé tout son argent en médecins et qui ne pouvait être guérie par aucun d'eux,
και γυνη ουσα εν ρυσει αιματος απο ετων δωδεκα ητις εις ιατρους προσαναλωσασα ολον τον βιον ουκ ισχυσεν υπ ουδενος θεραπευθηναι
44 vint derrière lui et toucha la frange de son manteau. Aussitôt, le flux de son sang s'arrêta.
προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου και παραχρημα εστη η ρυσις του αιματος αυτης
45 Jésus dit: « Qui m'a touché? » Comme tous le niaient, Pierre et ceux qui étaient avec lui dirent: « Maître, la foule te presse et te bouscule, et tu dis: « Qui m'a touché? »".
και ειπεν ο ιησους τις ο αψαμενος μου αρνουμενων δε παντων ειπεν ο πετρος και οι μετ αυτου επιστατα οι οχλοι συνεχουσιν σε και αποθλιβουσιν και λεγεις τις ο αψαμενος μου
46 Mais Jésus dit: « Quelqu'un m'a touché, car je me suis aperçu qu'une force était sortie de moi. »
ο δε ιησους ειπεν ηψατο μου τις εγω γαρ εγνων δυναμιν εξελθουσαν απ εμου
47 La femme, voyant qu'elle n'était pas cachée, vint en tremblant; et, se jetant à terre devant lui, elle lui déclara, en présence de tout le monde, la raison pour laquelle elle l'avait touché, et comment elle avait été guérie aussitôt.
ιδουσα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν τρεμουσα ηλθεν και προσπεσουσα αυτω δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλεν αυτω ενωπιον παντος του λαου και ως ιαθη παραχρημα
48 Il lui dit: « Ma fille, réjouis-toi. Ta foi t'a guérie. Va en paix. »
ο δε ειπεν αυτη θαρσει θυγατερ η πιστις σου σεσωκεν σε πορευου εις ειρηνην
49 Comme il parlait encore, quelqu'un de la maison du chef de la synagogue vint lui dire: « Ta fille est morte. Ne trouble pas le maître. »
ετι αυτου λαλουντος ερχεται τις παρα του αρχισυναγωγου λεγων αυτω οτι τεθνηκεν η θυγατηρ σου μη σκυλλε τον διδασκαλον
50 Mais Jésus, l'entendant, lui répondit: « N'aie pas peur. Crois seulement, et elle sera guérie. »
ο δε ιησους ακουσας απεκριθη αυτω λεγων μη φοβου μονον πιστευε και σωθησεται
51 Lorsqu'il arriva à la maison, il ne laissa entrer personne, si ce n'est Pierre, Jean, Jacques, le père de l'enfant et sa mère.
εισελθων δε εις την οικιαν ουκ αφηκεν εισελθειν ουδενα ει μη πετρον και ιακωβον και ιωαννην και τον πατερα της παιδος και την μητερα
52 Tous pleuraient et la pleuraient. Mais il dit: « Ne pleurez pas. Elle n'est pas morte, mais elle dort. »
εκλαιον δε παντες και εκοπτοντο αυτην ο δε ειπεν μη κλαιετε ουκ απεθανεν αλλα καθευδει
53 Ils se moquaient de lui, sachant qu'elle était morte.
και κατεγελων αυτου ειδοτες οτι απεθανεν
54 Mais il les fit tous sortir, et, la prenant par la main, il l'appela en disant: « Enfant, lève-toi! »
αυτος δε εκβαλων εξω παντας και κρατησας της χειρος αυτης εφωνησεν λεγων η παις εγειρου
55 Son esprit revint, et elle se leva aussitôt. Il ordonna qu'on lui donne quelque chose à manger.
και επεστρεψεν το πνευμα αυτης και ανεστη παραχρημα και διεταξεν αυτη δοθηναι φαγειν
56 Ses parents furent stupéfaits, mais il leur ordonna de ne rien dire à personne de ce qui s'était passé.
και εξεστησαν οι γονεις αυτης ο δε παρηγγειλεν αυτοις μηδενι ειπειν το γεγονος
