< Luc 17 >

1 Il dit aux disciples: « Il est impossible qu'il n'y ait pas d'occasions de chute, mais malheur à celui par qui elles arrivent!
Jezuz a lavaras d'e ziskibien: Ret eo e c'hoarvezfe skouerioù fall; met gwalleur d'an hini ma teuint drezañ.
2 Il vaudrait mieux pour lui qu'on lui suspende au cou une meule de moulin et qu'on le jette à la mer, plutôt que de faire trébucher l'un de ces petits.
Gwelloc'h eo dezhañ e vefe staget ouzh e c'houzoug ur maen-milin, hag e vefe taolet er mor, eget ma rofe skouer fall da unan eus ar re vihan-mañ.
3 Prends garde. Si ton frère pèche contre toi, reprends-le. S'il se repent, pardonne-lui.
Lakait evezh ouzhoc'h. Mar en deus da vreur pec'het [a-enep dit], tamall anezhañ; ha mar en deus keuz, pardon dezhañ.
4 S'il a péché contre toi sept fois dans la journée, et que sept fois il revienne en disant: « Je me repens », tu lui pardonneras. »
Mar pec'h seizh gwech an deiz en da enep, ha mar distro seizh gwech an deiz da'z kavout, o lavarout: Keuz am eus, pardon dezhañ.
5 Les apôtres dirent au Seigneur: « Augmente notre foi. »
An ebestel a lavaras d'an Aotrou: Kresk deomp hor feiz.
6 Le Seigneur dit: « Si vous aviez de la foi comme un grain de sénevé, vous diriez à ce sycomore: « Déracine-toi et plante-toi dans la mer », et il vous obéirait.
Hag an Aotrou a lavaras: Mar ho pije feiz kement hag ur c'hreunenn sezo, e lavarfec'h d'ar wezenn-sikomor-se: En em ziwrizienn alese, hag en em blant er mor; hag e sentfe ouzhoc'h.
7 Mais qui parmi vous, ayant un serviteur qui laboure ou qui garde des moutons, lui dira, quand il reviendra des champs: « Viens immédiatement te mettre à table »?
Piv ac'hanoc'h, mar en deus ur mevel oc'h arat, pe o vesa al loened, a lavaro dezhañ kerkent ha ma tistroio eus ar parkeier: Tost amañ, hag en em laka ouzh taol?
8 Ne lui dira-t-il pas plutôt: « Prépare mon repas, habille-toi correctement, et sers-moi pendant que je mange et que je bois. Ensuite, tu mangeras et tu boiras »?
Ha ne lavaro ket kentoc'h dezhañ: Aoz koan din, en em c'houriz ha servij ac'hanon, betek ma em bo debret hag evet; ha goude-se e tebri hag ec'h evi.
9 Remercie-t-il ce serviteur parce qu'il a fait ce qui lui a été ordonné? Je ne le pense pas.
Ha trugarez en devo d'ar mevel-se, abalamour m'en deus graet ar pezh en deus gourc'hemennet dezhañ? [Ne gredan ket.]
10 De même, vous aussi, quand vous aurez fait tout ce qui vous a été commandé, dites: « Nous sommes des serviteurs indignes. Nous avons fait notre devoir. »
C'hwi ivez, pa ho po graet kement a zo gourc'hemennet deoc'h, lavarit: Mevelien didalvoudek omp, abalamour n'hon eus graet nemet ar pezh a oa ret deomp ober.
11 Comme il se rendait à Jérusalem, il passait par les frontières de la Samarie et de la Galilée.
Evel ma'z ae da Jeruzalem, e tremene war harzoù Samaria ha Galilea,
12 Comme il entrait dans un village, dix hommes lépreux, qui se tenaient à l'écart, vinrent à sa rencontre.
hag evel ma'z antree en ur vourc'h, e voe diarbennet gant dek den lovr en em zalc'he pell dioutañ.
13 Ils élevèrent la voix et dirent: « Jésus, Maître, aie pitié de nous! »
Int, o sevel o mouezh, a grias: Jezuz, mestr, az pez truez ouzhimp!
14 Quand il les vit, il leur dit: « Allez vous montrer aux prêtres. » Comme ils allaient, ils furent purifiés.
O vezañ o gwelet, e lavaras dezho: It, hag en em ziskouezit d'ar veleien. Hag e c'hoarvezas pa oant o vont kuit, e voent naetaet.
15 L'un d'eux, voyant qu'il était guéri, revint sur ses pas en glorifiant Dieu d'une voix forte.
Unan anezho, o welout e oa yac'haet, a zistroas o reiñ gloar da Zoue a vouezh uhel.
16 Il tomba sur sa face aux pieds de Jésus et lui rendit grâces; c'était un Samaritain.
Hag en em daolas ouzh treid Jezuz, e c'henou d'an douar, o trugarekaat. Hemañ a oa Samaritan.
17 Jésus répondit: « Les dix n'ont-ils pas été purifiés? Mais où sont les neuf autres?
Jezuz, o kemer ar gomz, a lavaras: An holl zek, ha n'int ket bet yac'haet? Pelec'h eta emañ an dek all?
18 N'a-t-on pas trouvé d'autres qui soient revenus pour rendre gloire à Dieu, si ce n'est cet étranger? »
N'eus en em gavet nemet an diavaeziad-mañ hag a zo distroet da reiñ gloar da Zoue?
19 Alors il lui dit: « Lève-toi, et va-t'en. Ta foi t'a guéri. »
Neuze e lavaras dezhañ: Sav, kae, da feiz en deus da yac'haet.
20 Les pharisiens lui ayant demandé quand viendrait le Royaume de Dieu, il leur répondit: « Le Royaume de Dieu ne vient pas en observateur;
Ar farizianed, o vezañ goulennet outañ pegoulz e teuje rouantelezh Doue, e respontas dezho: Rouantelezh Doue ne zeuio ket en un doare sebezus.
21 on ne dira pas non plus: « Regardez, ici! » ou « Regardez, là! » car voici, le Royaume de Dieu est en vous. »
Ne vo ket lavaret: Emañ amañ, pe: Emañ aze; rak setu, emañ rouantelezh Doue en ho touez.
22 Il dit aux disciples: « Les jours viendront où vous désirerez voir l'un des jours du Fils de l'homme, et vous ne le verrez pas.
Hag e lavaras d'e ziskibien: Dont a raio un amzer ma ho po c'hoant da welout unan eus deizioù Mab an den, ha n'en gwelot ket.
23 On vous dira: « Regarde, ici! » ou « Regarde, là! ». Ne vous éloignez pas et ne les suivez pas,
Hag e vo lavaret deoc'h: Setu emañ amañ, pe: Setu emañ aze. N'it ket, ha na heuilhit ket anezho.
24 car, de même que l'éclair, lorsqu'il part d'une partie du ciel, brille vers une autre partie du ciel, ainsi en sera-t-il du Fils de l'homme en son jour.
Rak evel ma teu ul luc'hedenn da lugerniñ eus ur penn d'an oabl betek ur penn all, evel-se e teuio Mab an den en e zeiz.
25 Mais il faut d'abord qu'il souffre beaucoup et qu'il soit rejeté par cette génération.
Met ret eo dezhañ kent-se gouzañv kalz a draoù, ha bezañ taolet kuit gant ar rummad-mañ.
26 Comme il en fut du temps de Noé, il en sera de même du temps du Fils de l'homme.
Ar pezh a erruas en amzer Noe, a erruo en hevelep doare en amzer Mab an den.
27 Ils mangeaient, ils buvaient, ils se mariaient et ils étaient fiancés, jusqu'au jour où Noé entra dans la barque, et où le déluge vint et les détruisit tous.
An dud a zebre, a eve, a zimeze hag a roe e dimeziñ, betek an deiz ma'z eas Noe en arc'h, hag an dour-beuz a zeuas hag o distrujas holl.
28 Il en fut de même du temps de Lot: ils mangeaient, ils buvaient, ils achetaient, ils vendaient, ils plantaient, ils bâtissaient;
Kement-se a erruas c'hoazh en amzer Lot; an dud a zebre, a eve, a brene, a werzhe, a blante hag a save tiez;
29 mais le jour où Lot sortit de Sodome, il tomba du ciel une pluie de feu et de soufre qui les fit tous périr.
met en deiz ma'z eas Lot kuit eus Sodom, e teuas glav tan ha soufr eus an neñv hag o distrujas holl.
30 Il en sera de même le jour où le Fils de l'homme sera révélé.
Evel-se e vo ivez en deiz ma teuio Mab an den.
31 En ce jour-là, celui qui sera sur le toit et qui aura ses biens dans la maison, qu'il ne descende pas pour les emporter. De même, que celui qui sera dans les champs ne se retourne pas.
En deiz-se, an hini a vo war an doenn hag en devo e draoù e-barzh an ti, arabat e vo dezhañ diskenn evit o c'has gantañ; en hevelep doare, an hini a vo er parkeier, arabat e vo dezhañ mont war-dreñv.
32 Souvenez-vous de la femme de Lot!
Ho pet soñj eus gwreg Lot.
33 Celui qui cherche à sauver sa vie la perd, mais celui qui perd sa vie la conserve.
Piv bennak a glasko saveteiñ e vuhez, he c'hollo, ha piv bennak he c'hollo, he c'havo.
34 Je vous le dis, en cette nuit-là, il y aura deux personnes dans un même lit. L'une sera prise et l'autre laissée.
Me a lavar deoc'h, penaos en noz-se, eus daou den a vo en un hevelep gwele, unan a vo kemeret hag egile lezet,
35 Il y aura deux personnes qui moudront du grain ensemble. L'une sera prise et l'autre laissée ».
eus div wreg a valo a-gevret, unan a vo kemeret hag eben lezet,
[eus daou den a vo er parkeier, unan a vo kemeret hag egile lezet].
37 Eux, répondant, lui demandèrent: « Où, Seigneur? » Il leur dit: « Là où est le corps, là aussi les vautours seront rassemblés. »
O respont, e lavarjont dezhañ: Pelec'h e vo, Aotrou? Eñ a lavaras dezho: E-lec'h ma vo ar c'horf, en em zastumo an erered.

< Luc 17 >