Job 10

1 « Mon âme est fatiguée de ma vie. Je vais donner libre cours à ma plainte. Je parlerai dans l'amertume de mon âme.

Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

2 Je dirai à Dieu: « Ne me condamne pas. Montrez-moi pourquoi vous êtes en désaccord avec moi.

Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

3 Est-il bon pour toi d'opprimer, que vous méprisiez le travail de vos mains, et sourit aux conseils des méchants?

Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

4 Avez-vous des yeux de chair? Ou voyez-vous comme l'homme voit?

Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

5 Tes jours sont comme les jours des mortels, ou vos années comme celles d'un homme,

Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

6 que tu t'enquiers de mon iniquité, et chercher mon péché?

Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

7 Tu sais bien que je ne suis pas méchant, il n'y a personne qui puisse délivrer de ta main.

Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

8 « Tes mains m'ont formé et m'ont entièrement façonné, et pourtant vous me détruisez.

Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

9 Souviens-toi, je t'en prie, que tu m'as façonné comme de l'argile. Me réduiras-tu en poussière?

Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

10 Ne m'as-tu pas versé comme du lait? et m'a fait cailler comme du fromage?

Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

11 Tu m'as revêtu de peau et de chair, et m'a soudé avec des os et des tendons.

Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

12 Tu m'as accordé la vie et la bonté. Votre visite a préservé mon esprit.

Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

13 Mais tu as caché ces choses dans ton cœur. Je sais que c'est avec vous:

I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

14 si je pèche, alors tu me marques. Vous ne m'acquitterez pas de mon iniquité.

Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

15 Si je suis méchant, malheur à moi! Si je suis juste, je ne lèverai pas la tête pour autant, être rempli d'opprobre, et conscient de mon affliction.

Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

16 Si je garde la tête haute, vous me chassez comme un lion. Encore une fois, vous vous montrez puissant pour moi.

Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

17 Vous renouvelez vos témoins contre moi, et augmente ton indignation à mon égard. Les changements et la guerre sont avec moi.

Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

18 "'Pourquoi donc m'as-tu fait sortir du ventre de ma mère? Je voudrais avoir abandonné l'esprit, et qu'aucun œil ne m'ait vu.

Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

19 J'aurais été comme si je n'avais pas été. J'aurais dû être porté de l'utérus à la tombe.

Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

20 Mes jours ne sont-ils pas courts? Arrêtez! Laissez-moi tranquille, que je puisse trouver un peu de réconfort,

Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

21 avant que j'aille là où je ne reviendrai pas, au pays des ténèbres et de l'ombre de la mort;

Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

22 la terre sombre comme minuit, de l'ombre de la mort, sans aucun ordre, où la lumière est comme minuit. »

Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.