Actes 27
1 Lorsqu'il fut décidé que nous ferions voile vers l'Italie, ils livrèrent Paul et quelques autres prisonniers à un centurion nommé Julius, de la troupe d'Auguste.
ως δε εκριθη του αποπλειν ημας εις την ιταλιαν παρεδιδουν τον τε παυλον και τινας ετερους δεσμωτας εκατονταρχη ονοματι ιουλιω σπειρης σεβαστης
2 Nous nous embarquâmes sur un navire d'Adramyttium, qui allait faire voile vers des lieux situés sur la côte d'Asie, Aristarque, Macédonien de Thessalonique, étant avec nous.
επιβαντες δε πλοιω αδραμυττηνω μελλοντι πλειν εις τους κατα την ασιαν τοπους ανηχθημεν οντος συν ημιν αρισταρχου μακεδονος θεσσαλονικεως
3 Le lendemain, nous abordâmes à Sidon. Julius traita Paul avec bonté, et lui donna la permission d'aller chez ses amis pour se rafraîchir.
τη τε ετερα κατηχθημεν εις σιδωνα φιλανθρωπως τε ο ιουλιος τω παυλω χρησαμενος επετρεψεν προς τους φιλους πορευθεντι επιμελειας τυχειν
4 De là, nous prîmes la mer, sous le vent de l'île de Chypre, car les vents étaient contraires.
κακειθεν αναχθεντες υπεπλευσαμεν την κυπρον δια το τους ανεμους ειναι εναντιους
5 Après avoir traversé la mer qui est au large de la Cilicie et de la Pamphylie, nous arrivâmes à Myra, ville de Lycie.
το τε πελαγος το κατα την κιλικιαν και παμφυλιαν διαπλευσαντες κατηλθομεν εις μυρα της λυκιας
6 Là, le centurion trouva un navire d'Alexandrie qui faisait route vers l'Italie, et il nous fit monter à bord.
κακει ευρων ο εκατονταρχης πλοιον αλεξανδρινον πλεον εις την ιταλιαν ενεβιβασεν ημας εις αυτο
7 Après avoir navigué lentement pendant plusieurs jours, et être arrivés avec peine en face de Cnide, le vent ne nous permettant pas d'aller plus loin, nous naviguâmes sous le vent de la Crète, en face de Salmone.
εν ικαναις δε ημεραις βραδυπλοουντες και μολις γενομενοι κατα την κνιδον μη προσεωντος ημας του ανεμου υπεπλευσαμεν την κρητην κατα σαλμωνην
8 Nous le longeâmes avec peine, et nous arrivâmes à un endroit appelé Havres de plaisance, près de la ville de Lasea.
μολις τε παραλεγομενοι αυτην ηλθομεν εις τοπον τινα καλουμενον καλους λιμενας ω εγγυς {VAR1: ην πολις λασεα } {VAR2: πολις ην λασαια }
9 Comme beaucoup de temps s'était écoulé et que le voyage était devenu dangereux, parce que le jeûne était déjà passé, Paul les avertit
ικανου δε χρονου διαγενομενου και οντος ηδη επισφαλους του πλοος δια το και την νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι παρηνει ο παυλος
10 et leur dit: « Messieurs, je vois que le voyage se fera avec des dommages et des pertes considérables, non seulement pour la cargaison et le navire, mais aussi pour nos vies. »
λεγων αυτοις ανδρες θεωρω οτι μετα υβρεως και πολλης ζημιας ου μονον του φορτιου και του πλοιου αλλα και των ψυχων ημων μελλειν εσεσθαι τον πλουν
11 Mais le centurion prêta plus d'attention au capitaine et au propriétaire du navire qu'aux paroles de Paul.
ο δε εκατονταρχης τω κυβερνητη και τω ναυκληρω μαλλον επειθετο η τοις υπο παυλου λεγομενοις
12 Comme le port n'était pas propice à l'hivernage, la plupart des gens conseillèrent de prendre la mer à partir de là, si tant est qu'ils puissent atteindre Phœnix et y passer l'hiver, qui est un port de Crète, regardant vers le sud-ouest et le nord-ouest.
ανευθετου δε του λιμενος υπαρχοντος προς παραχειμασιαν οι πλειονες εθεντο βουλην αναχθηναι εκειθεν ειπως δυναιντο καταντησαντες εις φοινικα παραχειμασαι λιμενα της κρητης βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον
13 Lorsque le vent du sud souffla doucement, supposant qu'ils avaient atteint leur but, ils levèrent l'ancre et naviguèrent le long de la Crète, près du rivage.
υποπνευσαντος δε νοτου δοξαντες της προθεσεως κεκρατηκεναι αραντες ασσον παρελεγοντο την κρητην
14 Mais bientôt, un vent de tempête s'abattit sur le rivage, qu'on appelle Euroclydon.
μετ ου πολυ δε εβαλεν κατ αυτης ανεμος τυφωνικος ο καλουμενος ευρακυλων
15 Le navire étant pris et ne pouvant faire face au vent, nous lui cédâmes et fûmes entraînés.
συναρπασθεντος δε του πλοιου και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τω ανεμω επιδοντες εφερομεθα
16 Courant sous le vent d'une petite île appelée Clauda, nous avons pu, avec difficulté, arrimer le bateau.
νησιον δε τι υποδραμοντες καλουμενον καυδα ισχυσαμεν μολις περικρατεις γενεσθαι της σκαφης
17 Après l'avoir hissé, ils ont utilisé des câbles pour aider à renforcer le navire. Craignant de s'échouer sur les bancs de sable de Syrtis, ils abaissèrent l'ancre de mer et se laissèrent ainsi entraîner.
ην αραντες βοηθειαις εχρωντο υποζωννυντες το πλοιον φοβουμενοι τε μη εις την συρτιν εκπεσωσιν χαλασαντες το σκευος ουτως εφεροντο
18 Comme nous étions très éprouvés par la tempête, le lendemain, ils commencèrent à jeter des objets par-dessus bord.
σφοδρως δε χειμαζομενων ημων τη εξης εκβολην εποιουντο
19 Le troisième jour, ils jetèrent de leurs propres mains les agrès du navire.
και τη τριτη αυτοχειρες την σκευην του πλοιου ερριψαν
20 Alors que, pendant plusieurs jours, ni le soleil ni les étoiles n'avaient brillé sur nous, et qu'aucune petite tempête ne nous pressait, tout espoir d'être sauvés s'envolait.
μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονας ημερας χειμωνος τε ουκ ολιγου επικειμενου λοιπον περιηρειτο ελπις πασα του σωζεσθαι ημας
21 Après qu'ils eurent été longtemps sans manger, Paul se leva au milieu d'eux et dit: « Messieurs, vous auriez dû m'écouter, et ne pas partir de Crète, pour avoir cette blessure et cette perte.
πολλης τε ασιτιας υπαρχουσης τοτε σταθεις ο παυλος εν μεσω αυτων ειπεν εδει μεν ω ανδρες πειθαρχησαντας μοι μη αναγεσθαι απο της κρητης κερδησαι τε την υβριν ταυτην και την ζημιαν
22 Maintenant je vous exhorte à reprendre courage, car il n'y aura pas de perte de vie parmi vous, mais seulement celle du navire.
και τα νυν παραινω υμας ευθυμειν αποβολη γαρ ψυχης ουδεμια εσται εξ υμων πλην του πλοιου
23 Car cette nuit s'est tenu près de moi un ange, appartenant au Dieu dont je suis et que je sers,
παρεστη γαρ μοι ταυτη τη νυκτι του θεου ου ειμι {VAR2: [εγω] } ω και λατρευω αγγελος
24 et qui m'a dit: « Ne crains pas, Paul. Tu dois te présenter devant César. Et voici que Dieu t'a accordé tous ceux qui naviguent avec toi.
λεγων μη φοβου παυλε καισαρι σε δει παραστηναι και ιδου κεχαρισται σοι ο θεος παντας τους πλεοντας μετα σου
25 C'est pourquoi, messieurs, réjouissez-vous! Car je crois en Dieu, et il en sera comme il m'a été dit.
διο ευθυμειτε ανδρες πιστευω γαρ τω θεω οτι ουτως εσται καθ ον τροπον λελαληται μοι
26 Mais il faut que nous échouions sur une île. »
εις νησον δε τινα δει ημας εκπεσειν
27 Mais la quatorzième nuit étant arrivée, comme nous étions ballottés dans la mer Adriatique, vers minuit les marins supposèrent qu'ils approchaient de quelque terre.
ως δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ εγενετο διαφερομενων ημων εν τω αδρια κατα μεσον της νυκτος υπενοουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν
28 Ils sondèrent et trouvèrent vingt brasses. Un peu plus tard, ils sondèrent de nouveau et trouvèrent quinze brasses.
και βολισαντες ευρον οργυιας εικοσι βραχυ δε διαστησαντες και παλιν βολισαντες ευρον οργυιας δεκαπεντε
29 Craignant que nous ne nous échouions sur un terrain rocheux, ils lâchèrent quatre ancres de la poupe, et souhaitèrent qu'il fasse jour.
φοβουμενοι τε μη που κατα τραχεις τοπους εκπεσωμεν εκ πρυμνης ριψαντες αγκυρας τεσσαρας ηυχοντο ημεραν γενεσθαι
30 Comme les matelots cherchaient à s'enfuir du navire et qu'ils avaient descendu la barque dans la mer, en prétendant qu'ils allaient jeter des ancres par la proue,
των δε ναυτων ζητουντων φυγειν εκ του πλοιου και χαλασαντων την σκαφην εις την θαλασσαν προφασει ως εκ πρωρης αγκυρας μελλοντων εκτεινειν
31 Paul dit au centenier et aux soldats: « Si ceux-ci ne restent pas dans le navire, vous ne pouvez pas être sauvés. »
ειπεν ο παυλος τω εκατονταρχη και τοις στρατιωταις εαν μη ουτοι μεινωσιν εν τω πλοιω υμεις σωθηναι ου δυνασθε
32 Alors les soldats coupèrent les cordages de la barque et la laissèrent tomber.
τοτε απεκοψαν οι στρατιωται τα σχοινια της σκαφης και ειασαν αυτην εκπεσειν
33 Comme le jour approchait, Paul les pria de prendre de la nourriture, en disant: « C'est aujourd'hui le quatorzième jour que vous attendez et que vous jeûnez, sans avoir rien pris.
αχρι δε ου ημερα ημελλεν γινεσθαι παρεκαλει ο παυλος απαντας μεταλαβειν τροφης λεγων τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ημεραν προσδοκωντες ασιτοι διατελειτε μηθεν προσλαβομενοι
34 C'est pourquoi je vous prie de prendre de la nourriture, car c'est pour votre salut, car il ne périra pas un cheveu de vos têtes. »
διο παρακαλω υμας μεταλαβειν τροφης τουτο γαρ προς της υμετερας σωτηριας υπαρχει ουδενος γαρ υμων θριξ απο της κεφαλης απολειται
35 Lorsqu'il eut dit cela et pris du pain, il rendit grâces à Dieu en présence de tous; puis il le rompit et se mit à manger.
ειπας δε ταυτα και λαβων αρτον ευχαριστησεν τω θεω ενωπιον παντων και κλασας ηρξατο εσθιειν
36 Alors tous se réjouirent, et ils prirent aussi de la nourriture.
ευθυμοι δε γενομενοι παντες και αυτοι προσελαβοντο τροφης
37 En tout, nous étions deux cent soixante-seize personnes sur le navire.
ημεθα δε αι πασαι ψυχαι εν τω πλοιω {VAR1: ως } {VAR2: διακοσιαι } εβδομηκοντα εξ
38 Lorsqu'ils eurent suffisamment mangé, ils allégèrent le navire et jetèrent le blé à la mer.
κορεσθεντες δε τροφης εκουφιζον το πλοιον εκβαλλομενοι τον σιτον εις την θαλασσαν
39 Le jour venu, ils ne reconnurent pas la terre, mais ils remarquèrent une certaine baie avec une plage, et ils décidèrent d'essayer d'y conduire le navire.
οτε δε ημερα εγενετο την γην ουκ επεγινωσκον κολπον δε τινα κατενοουν εχοντα αιγιαλον εις ον εβουλευοντο ει δυναιντο {VAR1: εκσωσαι } {VAR2: εξωσαι } το πλοιον
40 Jetant les ancres, ils les laissèrent dans la mer, en même temps qu'ils détachaient les cordes du gouvernail. Ils hissent la voile d'avant au vent et se dirigent vers la plage.
και τας αγκυρας περιελοντες ειων εις την θαλασσαν αμα ανεντες τας ζευκτηριας των πηδαλιων και επαραντες τον αρτεμωνα τη πνεουση κατειχον εις τον αιγιαλον
41 Mais arrivant à un endroit où deux mers se rencontraient, ils firent échouer le navire. La proue frappa et resta immobile, mais la poupe commença à se briser par la violence des vagues.
περιπεσοντες δε εις τοπον διθαλασσον επεκειλαν την ναυν και η μεν πρωρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτος η δε πρυμνα ελυετο υπο της βιας {VAR2: [των] κυματων }
42 Le conseil des soldats était de tuer les prisonniers, afin qu'aucun d'eux ne pût se sauver à la nage.
των δε στρατιωτων βουλη εγενετο ινα τους δεσμωτας αποκτεινωσιν μη τις εκκολυμβησας διαφυγη
43 Mais le centurion, voulant sauver Paul, les détourna de leur dessein, et ordonna que ceux qui savaient nager se jetassent les premiers par-dessus bord pour gagner la terre ferme;
ο δε εκατονταρχης βουλομενος διασωσαι τον παυλον εκωλυσεν αυτους του βουληματος εκελευσεν τε τους δυναμενους κολυμβαν αποριψαντας πρωτους επι την γην εξιεναι
44 et que les autres suivissent, les uns sur des planches et les autres sur d'autres objets du navire. Tous se sauvèrent ainsi jusqu'à la terre ferme.
και τους λοιπους ους μεν επι σανισιν ους δε επι τινων των απο του πλοιου και ουτως εγενετο παντας διασωθηναι επι την γην
