2 Corinthiërs 3
1 Beginnen wij wederom ons zelven aan te bevelen? Of hebben wij ook aanbevelingsbrieven noodig aan u of vanwege u, zooals sommigen?
Poèinjemo li se opet sami hvaliti vama? Ili trebamo kao neki preporuènijeh poslanica na vas ili od vas?
2 Onze brief zijt gij, geschreven in onze harten, bekend en gelezen door alle menschen;
Jer ste vi naša poslanica napisana u srcima našima, koju poznaju i èitaju svi ljudi;
3 omdat het openbaar is dat gij een brief van Christus zijt, door onzen arbeid, geschreven niet met inkt, maar met den Geest des levenden Gods, niet in steenen tafelen, maar in vleeschen tafelen des harten.
Koji ste se pokazali da ste poslanica Hristova, koju smo mi služeæi napisali ne mastilom nego Duhom Boga živoga, ne na kamenijem daskama nego na mesanijem daskama srca.
4 En een zoodanig vertrouwen hebben wij door Christus op God.
A takovo pouzdanje imamo kroz Hrista u Boga,
5 Niet dat wij van ons zelven bekwaam zijn om iets te verstaan als uit ons zelven, maar onze bekwaamheid is uit God.
Ne da smo vrsni od sebe pomisliti što, kao od sebe, nego je naša vrsnoæa od Boga;
6 Die ons ook bekwaam gemaakt heeft als dienaars van een nieuw verbond, niet van de letter maar van den geest; want de letter doodt maar de geest maakt levend.
Koji i uèini nas vrsne da budemo sluge novom zavjetu, ne po slovu nego po duhu; jer slovo ubija, a duh oživljuje.
7 Doch als de bediening des doods, die met letters in steenen gegraveerd is, in glorie is geweest, zoodat de kinderen Israëls niet konden blijven zien op het aangezicht van Mozes, vanwege de glorie zijns aangezichts die voorbijging,
Ako li služba smrti koja je u kamenju izrezana slovima, bi u slavi da sinovi Izrailjevi ne mogoše pogledati na lice Mojsijevo od slave lica njegova koja prestaje:
8 hoeveel te meer zal dan niet de bediening des geestes in glorie zijn?
Akamoli neæe mnogo veæma služba duha biti u slavi?
9 Want indien de bediening der veroordeeling glorie was, hoeveel te meer is de bediening der rechtvaardigheid overvloedig in glorie!
Jer kad je služba osuðenja slava, mnogo veæma izobiluje služba pravde u slavi.
10 En de bediening van Mozes, die verheerlijkt was, bezit niet de heerlijkheid in die mate, wegens de alles overtreffende heerlijkheid.
Jer i nije slavno što se proslavi s ove strane prema prevelikoj slavi.
11 Want als hetgeen voorbijging door glorie was, hoeveel te meer zal hetgeen blijft in glorie zijn!
Jer kad je slavno ono što prestaje, mnogo æe veæma biti u slavi ono što ostaje.
12 Zoodanige hoop dan hebbende, gebruiken wij veel vrijmoedigheid,
Imajuæi dakle takovi nad s velikom slobodom radimo;
13 en doen niet zooals Mozes, die een bedekking leide op zijn aangezicht, opdat de kinderen Israëls niet zouden bleven zien op het einde van hetgeen voorbijgaande was.
I ne kao što Mojsije metaše pokrivalo na lice svoje, da ne bi mogli sinovi Izrailjevi gledati svršetka onome što prestaje.
14 Maar hun zinnen zijn verhard. Want tot den dag van heden blijft dezelfde bedekking bij het voorlezen des Ouden Verbonds, en zij wordt niet weggenomen, omdat zij in Christus voorbijgaat.
No zaslijepiše pomisli njihove; jer do samoga ovog dana stoji ono pokrivalo neotkriveno u èitanju starog zavjeta, jer u Hristu prestaje.
15 Maar tot vandaag toe, zoo dikwijls als de wet van Mozes gelezen wordt, ligt een bedekking op hun harte.
Nego do danas kad se èita Mojsije, pokrivalo na srcu njihovom stoji.
16 Maar als het tot den Heere bekeerd zal zijn, dan wordt de bedekking weggenomen.
A kad se obrate ka Gospodu, uzeæe se pokrivalo.
17 Doch de Heere is de Geest, en waar de Geest des Heeren is, daar is vrijheid.
A Gospod je Duh: a gdje je Duh ondje je sloboda.
18 Doch wij allen, die met een ongedekt aangezicht de glorie des Heeren als een spiegel weergeven, worden veranderd naar hetzelfde beeld, van glorie tot glorie, als van den Heer des Geestes.
Mi pak svi koji otkrivenijem licem gledamo slavu Gospodnju, preobražavamo se u to isto oblièje iz slave u slavu, kao od Gospodnjega Duha.
