Psalmien 109

1 Davidin Psalmi, edelläveisaajalle. Jumala, minun kiitokseni, älä vaikene.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;

2 Sillä he ovat jumalattoman ja pettäväisen suunsa avanneet minua vastaan: he puhuvat minun kanssani viekkaalla kielellä,

Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

3 Ja myrkyllisillä sanoilla ovat he minun piirittäneet, ja sotivat minua vastaan ilman syytä.

Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

4 Että minä heitä rakastan, ovat he minua vastaan; mutta minä rukoilen.

Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.

5 He osoittavat minulle pahaa hyvän edestä ja vihaa rakkauden edestä.

Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

6 Aseta jumalattomat hänen päällensä, ja perkele seisokaan hänen oikialla kädellänsä.

Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

7 Koska hän tuomitaan, niin lähtekään siitä ulos jumalattomana, ja hänen rukouksensa olkoon synti.

Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

8 Olkoon hänen päivänsä harvat, ja hänen virkansa ottakoon toinen.

Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

9 Hänen lapsensa olkoon orvot, ja hänen emäntänsä leski.

Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

10 Käykään hänen lapsensa kulkiana, ja kerjätkään, ja etsikään elatuksensa köyhyydessänsä.

Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.

11 Kaikki mitä hänellä on, korkorahainen ottakoon, ja muukalaiset repikään hänen hyvyytensä.

Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.

12 Älköön kenkään hänelle hyvää tehkö, eikä yksikään armahtako hänen orpojansa.

Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

13 Hänen sukunsa olkoon hävitetty: heidän nimensä olkoon toisessa polvessa pyyhitty pois.

Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

14 Hänen isäinsä pahat teot tulkaan muistoksi Herran edessä, ja hänen äitinsä synti ei pidä pyyhittämän pois.

Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

15 Olkoon ne alati Herran kasvoin edessä, ja hukkukoon heidän muistonsa maan päältä,

Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

16 Ettei hänellä ensinkään laupiutta ollut, vaan vainosi raadollista ja köyhää, ja murheellista tappaaksensa.

Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

17 Ja hän tahtoi kirousta, sen myös pitää hänelle tuleman: ei hän tahtonut siunausta, sen pitää myös hänestä kauvas erkaneman.

Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

18 Ja hän puki kirouksen päällensä niinkuin paitansa ja se meni hänen sisällyksiinsä niinkuin vesi, ja hänen luihinsa niinkuin öljy.

Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

19 Se olkoon hänelle niinkuin vaate, jolla hän itsensä verhottaa, ja niinkuin vyö, jolla hän aina itsensä vyöttää.

Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

20 Aivan näin tapahtukoon heille Herralta, jotka ovat minua vastaan, ja puhuvat pahoin minun sieluani vastaan.

Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

21 Mutta sinä, Herra, Herra, tee minun kanssani sinun nimes tähden; sillä sinun armos on hyvä, pelasta minua.

Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

22 Sillä minä olen köyhä ja raadollinen: minun sydämeni on särjetty minussa.

[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

23 Minä menen pois niinkuin varjo, koska se kulkee pois, ja pudistetaan ulos niinkuin kaskaat.

Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

24 Minun polveni ovat heikoksi tulleet paastosta, ja minun lihani on laihtunut lihavuudesta.

Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

25 Ja minun täytyy olla heidän pilkkansa: koska he minun näkevät, niin he päätänsä pudistavat.

Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.

26 Auta minua, Herra minun Jumalani: auta minua sinun armos perästä,

Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

27 Että he tuntisivat sen sinun kädekses, ja että sinä Herra sen teet.

Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

28 Koska he sadattavat, niin siunaa sinä: koska he karkaavat minua vastaan, niin tulkoon he häpiään, mutta sinun palvelias iloitkaan.

Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

29 Olkoon minun vainolliseni häväistyksellä puetut, ja olkoon häpiällänsä verhotetut niinkuin hameella.

Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

30 Minä kiitän suuresti Herraa suullani, ja ylistän häntä monen seassa.

Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

31 Sillä hän seisoo köyhän oikialla kädellä, auttamassa häntä niistä, jotka hänen sieluansa tuomitsevat.

Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.