Sananlaskujen 6
1 Poikani, jos sinää takaat lähimmäises, niin sinä olet kiinnittänyt kätes muukalaiseen.
Сине мој, кад се подјемчиш за пријатеља свог, и даш руку своју туђинцу,
2 Sinun sanoissas olet sinä paulaan istunut: sinä olet saavutettu puheissas.
Везао си се речима уста својих, ухватио си се речима уста својих.
3 ee siis, poikani, näin: pelasta itses: sillä olet tullut lähimmäises käsiin: joudu, nöyryytä itses ja vaadi lähimmäistäs.
Зато учини тако, сине мој, и опрости се, јер си допао у руке ближњему свом; иди, припадни, и навали на ближњег свог.
4 Älä anna silmilles unta, eikä silmälautas torkkua.
Не дај сна очима својим, ни веђама својим дрема.
5 Kirvoita itses niinkuin metsävuohi pois käsistä, niinkuin lintu pyytäjänsä käsistä.
Отми се као срна из руке ловцу, и као птица из руке птичару.
6 Mene laiska myyriäisen tykö, katso hänen menoansa ja opi.
Иди к мраву, лењивче, гледај путеве његове, и омудрај.
7 Vaikka ei hänelläyhtään hallitsiaa, teettäjää ja isäntää ole,
Нема вођу ни управитеља ни господара;
8 Kuitenkin valmistaa hän elatuksensa suvella, ja koo ruokansa eloaikana.
И опет приправља лети себи храну, збира уз жетву пићу своју.
9 Kuinka kauan sinä laiska makaat? koskas nouset unesta?
Докле ћеш, лењивче, лежати? Кад ћеш устати од сна свог?
10 Makaa vielä vähä, ota vielä unta päähäs; laske kätes vähä yhteen, ettäs vielä levätä voisit;
Док мало проспаваш, док мало продремљеш, док мало склопиш руке да прилегнеш,
11 Niin köyhyys äkisti tulee päälles niinkuin matkamies, ja vaivaisuus niinkuin varustettu mies.
У том ће доћи сиромаштво твоје као путник и оскудица твоја као оружан човек.
12 Jumalatoin ihminen, vahingollinen mies, kävelee suunsa vääryydellä,
Човек неваљао и нитков ходи са злим устима;
13 Iskee silmää, nyhtää jalvoillansa, kokottelee sormillansa.
Намигује очима, говори ногама, показује прстима;
14 Vääryys on hänen sydämessänsä, ja aikoo pahaa: hän saattaa riidat matkaan.
Свака му је опачина у срцу, кује зло свагда, замеће свађу.
15 Sentähden tulee pikaisesti hänen kadotuksensa, ja hän äkisti muserretaan rikki, niin ettei hänellä yhtään parannusta ole.
Зато ће уједанпут доћи погибао његова, часом ће се сатрти и неће бити лека.
16 Kuusi on, joita Herra vihaa, ja seitsemää kauhistuu hänen sielunsa:
На ово шесторо мрзи Господ, и седмо је гад души његовој:
17 Ylpiät silmät, petollinen kieli, kädet, jotka vuodattavat viatonta verta;
Очи поносите, језик лажљив и руке које проливају крв праву,
18 Sydän, joka vahingollisia ajattelee, jalat, jotka ovat nopsat pahuuteen juoksemaan;
Срце које кује зле мисли, ноге које брзо трче на зло,
19 Väärä todistaja, joka valheita tuottaa, ja se, joka saattaa riidan veljesten välille.
Лажан сведок који говори лаж, и ко замеће свађу међу браћом.
20 Poikani, pidä isäs käskyt, ja älä hylkää äitis lakia.
Чувај, сине мој, заповест оца свог, и не остављај науке матере своје.
21 Sido ne alati yhteen sydämes päälle, ja ripusta ne kaulaas.
Привежи их себи на срце засвагда, и свежи их себи око грла.
22 Koskas vaellat, niin ne johdattavat sinua; koskas lepäät, niin he varjelevat sinua; koskas heräät, niin he puhuttelevat sinua.
Куда год пођеш, водиће те; кад заспиш, чуваће те; кад се пробудиш, разговараће те;
23 Sillä käsky on niinkuin kynttilä, ja laki niinkuin valkeus, ja opin kuritus elämän tie,
Јер је заповест жижак, и наука је видело, и пут је животни карање које поучава;
24 Ettäs varjeltaisiin pahasta vaimosta, ja muukalaisen makiasta kielestä.
Да те чувају од зле жене, од језика којим ласка жена туђа.
25 Älä himoitse sydämessäs hänen kauneuttansa, ettes vieteltäisi hänen silmäinsä kiillosta.
Не зажели у срцу свом лепоту њену, и немој да те ухвати веђама својим.
26 Sillä portto saattaa leivältä pois; mutta aviovaimo saattaa kauniin elämän.
Јер са жене курве спада човек на комад хлеба, и жена пуста лови драгоцену душу.
27 Taitaako joku kätkeä tulen poveensa, ettei hänen vaattensa pala?
Хоће ли ко узети огња у недра, а хаљине да му се не упале?
28 Eli taitaako joku hiilten päällä kävellä, ettei hän jalkojansa polta?
Хоће ли ко ходити по живом угљевљу, а ногу да не ожеже?
29 Niin sille tapahtuu, joka lähimmäisensä vaimoa lähentelee; ei se pääse rankaisematta, joka häneen ryhtyy.
Тако бива ономе који иде к жени ближњег свог; неће бити без кривице ко је се год дотакне.
30 Ei se ole varkaalle niin suuri häpiä, jos hän varastaa henkensä piteeksi, koska nälkä on:
Не срамоте лупежа који украде да насити душу своју, будући гладан;
31 Jos hän käsitetään, antaa hän sen seitsemänkertaisesti jälleen, ja kaiken huoneensa saadun;
Него кад га ухвате плати самоседмо, да све имање дома свог.
32 Mutta joka vaimon janssa huoruuteen lankee, se on tyhmä, ja joka sielunsa kadottaa tahtoo, se niin tekee.
Али ко учини прељубу са женом, безуман је, душу своју губи ко тако чини;
33 Rangaistus ja häpiä tulee hänen päällensä, ja hänen häväistyksensä ei pyyhitä pois.
Муке и руга допада, и срамота се његова не може избрисати.
34 Sillä miehen vihalla on kiivaus: ei hän säästä häntä koston päivänä:
Јер је љубавна сумња жестока у мужа и не штеди на дан освете;
35 Ei hän lukua pidä sovittajasta, eikä ota lahjoja, vaikka paljon antaisit.
Не мари ни за какав откуп, и не прима ако ћеш и много дарова давати.
