Sananlaskujen 5
1 Poikani, ota vaari viisaudestani: kallista korvas oppiini,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Ettäs pitäisit hyvän neuvon, ja sinun huules pitäis toimen.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Sillä porton huulet ovat niin kuin mesileipä, ja hänen kitansa liukkaampi kuin öljy;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Mutta viimeiseltä karvas kuin koiruoho, ja terävä kuin kaksiteräinen miekka.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Ei hän käy kohdastansa elämän tielle: huikentelevaiset ovat hänen astumisensa, niin ettei hän tiedä, kuhunka hän menee.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Niin kuulkaat nyt minua, lapseni, ja älkäät poiketko minun puheistani.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Olkoon sinun ties kaukana hänestä, ja älä lähesty hänen hänen huoneensa ovea,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Ettes antaisi kunniaas muukalaisille, ja vuosias julmille;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Ettei muukalaiset ravittaisi sinun varastas, ja sinun työs olis toisen huoneessa,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 Ja sinä viimein huokaisit, koska elämäs ja hyvyytes tuhlannut olet,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Ja sanoisit: voi! kuinka minä olen vihannut hyvää neuvoa, ja sydämeni on hyljännyt kurituksen!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Ja en kuullut opettajani ääntä, enkä kallistanut korvaani opettajaini puoleen!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Minä olen lähes kaikkeen pahuuteen joutunut, kaiken kansan ja seurakunnan keskellä.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Juo vettä kaivostas, ja mitä lähteestäs vuotaa.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Anna luontolähtees vuotaa ulos, ja vesiojas kujille.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Mutta pidä ne yksinäs, ja ei yksikään muukalainen sinun kanssas.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Sinun kaivos olkoon siunattu, ja iloitse nuoruutes vaimosta.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Se on suloinen niinkuin naaras hirvi, ja otollinen niinkuin metsävuohi: hänen rakkautensa sinua aina ravitkoon; ja iloita itseäs aina hänen rakkaudestansa.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Poikani, miksis annat muukalaisen sinuas pettää, ja halajat vierasta syliä?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Sillä Herran edessä ovat kaikkien ihmisten tiet, ja hän tutkii kaikki heidän askeleensa.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Jumalattoman vääryys käsittää hänen, ja hänen syntinsä paulat ottavat hänet kiinni.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Hänen pitää kuoleman, ettei hän antanut opettaa itsiänsä, ja suuressa tyhmyydessänsä tulee hän petetyksi.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
