Jobin 6

1 Niin Job vastasi ja sanoi:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Jos minun surkeuteni punnittaisiin, ja minun kärsimiseni yhtä haavaa laskettaisiin vaa´an päälle,

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Niin se olis raskaampi kuin santa meressä; sentähden ovat minun sanani nielletyt ylös.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat minussa, joiden myrkky särpää minun henkeni; ja Jumalan kauhistus tarkoittaa minua.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Huutaako metsä-aasi, kuin hänellä ruohoja on? ammuuko härkä, kuin hänellä on ruokaa?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Syödäänkö mautointa ilman suolaa? eli maistaako valkuainen munan ruskuaisen ympäriltä?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Jota minun sieluni ennen kuoitti, se on nyt minun ruokani minun kipuni tähden.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Jospa minun rukoukseni tapahtuis, ja Jumala antais minulle, mitä minä toivon!

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 Että Jumala tahtois ja löis minun rikki, ja päästäis kätensä särkemään minua;

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Niin olis minulla vielä sitte lohdutus, ja minä vahvistuisin sairaudessani, ellei hän säästäisi minua: en ole mitään kuitenkaan kieltänyt pyhän puhetta.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Mikä on minun väkeni, että minä voisin toivoa? ja mikä on minun loppuni, että minun sieluni vois kärsiväinen olla?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Onko minun väkeni kivinen? eli minun lihani vaskinen?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Ei ole minulla missään apua; ja minun saatuni on pois ajettu minulta.

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Joka ei osoita lähimmäisellensä laupiutta, hän hylkää Kaikkivaltiaan pelvon.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Minun veljeni ovat rikkoneet minua vastaan, niinkuin oja ja niinkuin väkevä virta ohitse menneet,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 Jotka ovat kauhiat jäästä, ja jotka lumi peittää.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Kuin helle heitä ahdistaa, pitää heidän nääntymän, ja kuin palava on, pitää heidän katooman paikastansa.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Heidän polkunsa poikkeevat pois; he raukeevat tyhjään ja hukkuvat.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 He katsoivat Temanin tietä, rikkaan Arabian polkuja he toivoivat.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Mutta heidän pitää häpiään tuleman, ratki surutoinna ollessansa; ja heidän pitää häpeemän siihen tultuansa.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Sillä ette nyt mitään ole; ja että te näette surkeuden, pelkäätte te.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Olenko minä sanonut: Tuokaat minulle! eli antakaat minun edestäni lahjoja teidän tavarastanne?

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 Ja pelastakaat minua vihollisten kädestä, ja vapahtakaat minua tyrannein käsistä?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Opettakaat minua, minä olen ääneti, ja jota en minä tiedä, niin neuvokaat minua.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Kuinka vahvat ovat oikeuden puheet? kuka teissä on se, joka sitä laittaa taitaa?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Te ajattelette sanoja, ainoastaan nuhdellaksenne, ja teette sanoillanne epäileväisen mielen.

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Te karkaatte köyhän orvon päälle, ja kaivatte lähimmäisellenne kuoppaa.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Mutta että te nyt tahdotte, niin katsokaat minun päälleni, jos minä teidän edessänne valhettelen.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Palatkaat nyt, olkoon pois vääryys: Tulkaat jälleen; minun vastaukseni pitää oikia oleman.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Onko minun kielessäni vääryyttä? eikö minun suulakeni ymmärrä vaivoja?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?