Jobin 41

1 Taidatkos vetää Leviatanin ongella, ja sitoa hänen kielensä nuoralla?

Хоћеш ли удицом извући крокодила или ужем подвезати му језик?

2 Taidatkos panna ongen hänen sierameensa, ja hänen leukaluunsa pistää naskalilla lävitse?

Хоћеш ли му провући ситу кроз нос? Или му шиљком провртети чељусти?

3 Luuletkos, että hän sinua paljon rukoilee, ja liehakoitsee sinun edessäs?

Хоће ли те много молити, или ће ти ласкати?

4 Luuletkos, että hän tekee liiton sinun kanssas, saadakses häntä alinomaiseksi orjakses?

Хоће ли учинити веру с тобом да га узмеш да ти буде слуга до века?

5 Taidatkos leikitä hänen kanssansa niinkuin linnun kanssa, eli sitoa hänen sinun piikais sekaan?

Хоћеш ли се играти с њим као с птицом, или ћеш га везати девојкама својим?

6 Luuletkos hänen kumppaneilta leikattaman, jaettaa kauppamiehille.

Хоће ли се њим частити другови? Разделити га међу трговце?

7 Taidatkos täyttää koko verkkohuoneen hänen nahallansa, eli kalamiesten kokkoin hänen päällänsä.

Хоћеш ли му напунити кожу шиљцима и главу оствама?

8 Koska sinä häneen rupeet kädelläs, niin muista, ettäs tulet sotaan, josta et sinä mitään voita.

Дигни на њ руку своју; нећеш више помињати боја.

9 Katso, hänen toivonsa pettää hänen; sillä koska hän hänen näkee, mukeltaneeko hän pois?

Гле, залуду је надати му се; кад га само угледа човек, не пада ли?

10 Ei ole niin rohkiaa, kuin tohtii hänen herättää: kuka siis seisoo minun edessäni?

Нема слободног који би га пробудио; а ко ће стати преда ме?

11 Kuka on minulle jotakin ennen antanut, että minä sen hänelle maksaisin? Minun ovat kaikki, mitä kaikkein taivasten alla on.

Ко ми је пре дао шта, да му вратим? Шта је год под свим небом, моје је.

12 Minun täytyy puhua kuinka suuri, kuinka väkevä ja kuinka kaunis hän on.

Нећу ћутати о удима његовим ни о сили ни о лепоти стаса његовог.

13 Kuka riisuu hänen vaatteensa? Kuka tohtii ruveta hänen hampaisiinsa?

Ко ће му узгрнути горњу одећу? К чељустима његовим ко ће приступити?

14 Kuka voi avata hänen leukaluunsa, jotka ovat hirmuiset hänen hammastensa ympäri?

Врата грла његовог ко ће отворити? Страх је око зуба његових.

15 Hänen suomuksensa ovat pulskiat, kiinnitetyt toinen toiseensa, niinkuin sinetti.

Крљушти су му јаки штитови спојени тврдо.

16 Yksi on kiinni toisessa, niin ettei tuuli pääse lävitse.

Близу су једна до друге да ни ветар не улази међу њих.

17 Ne ovat kiinni toinen toisessansa ja pysyvät yhdessä, ettei heitä taideta eroittaa.

Једна је за другу прионула, држе се и не растављају се.

18 Hänen aivastamisestansa kiiltää valkeus, ja hänen silmänsä ovat niinkuin aamuruskon silmälaudat.

Кад киха као да муња сева, а очи су му као трепавице у зоре.

19 Hänen sunstansa käyvät tulisoitot ulos, ja tuliset kipinät sinkoilevat.

Из уста му излазе лучеви, и искре огњене скачу.

20 Hänen sieraimistansa käy ulos savu, niinkuin kiehuvasta padasta ja kattilasta.

Из ноздрва му излази дим као из врелог лонца или котла.

21 Hänen henkensä on niinkuin tulinen hiili, ja hänen suustansa käy liekki ulos.

Дах његов распаљује угљевље и пламен му излази из уста.

22 Hänen kaulansa on vahva; ja se on hänen ilonsa, kuin hän tekee jotakin vahinkoa.

У врату му стоји сила, и пред њим иде страх.

23 Hänen lihansa jäsenet ovat kiinni toinen toisessansa, ne ovat hänessä kiinni, ettei hän liikuteta.

Уди меса његовог спојени су, једноставно је на њему, не размиче се.

24 Hänen sydämensä on kova niinkuin kivi, ja niin vahva kuin alimmainen myllyn kivi.

Срце му је тврдо као камен, тврдо као доњи жрвањ.

25 Kuin hän korottaa itsensä, niin väkevät peljästyvät; kuin hän joutuu edes, niin ei siellä armoa ole.

Кад се дигне, дрхћу јунаци, и од страха очишћају се од греха својих.

26 Jos hänen tykönsä mennään miekalla eli keihäällä, aseilla eli haarniskoilla, niin ei hän itsiänsä liikuta.

Да га удари мач, не може се одржати, ни копље ни стрела ни оклоп.

27 Ei hän rautaa tottele enempi kuin kortta, eikä vaskea enempi kuin lahopuuta.

Њему је гвожђе као плева, а бронза као труло дрво.

28 Ei häntä nuolet karkota, ja linkokivet ovat hänelle niinkuin akanat.

Неће га потерати стрела, камење из праће њему је као сламка;

29 Vasara on hänen edssänsä niinkuin korsi; hän pilkkaa liehuvia keihäitä.

Као слама су му убојне справе, и смеје се баченом копљу.

30 Ja hän taitaa maata terävällä kivellä, hän makaa terävällä niinkuin sontatunkiolla.

Под њим су оштри црепови, стере себи оштре ствари у глибу.

31 Hän saattaa syvän meren kiehumaan niinkuin padan, ja liikuttaa yhteen niinkuin voiteen.

Чини, те ври дубина као лонац, и море се мути као у ступи.

32 Hänen jälkeensä polku valkenee; hän tekee syvyydet sangen harmaaksi.

За собом оставља светлу стазу, рекао би да је бездана оседела.

33 Ei ole maalla hänen vertaistansa; hän on tehty pelkäämättömäksi.

Ништа нема на земљи да би се испоредило с њим, да би створено било да се ничега не боји.

34 Hän katsoo kaikki korkiat ylön; hän on kaikkein ylpeiden kuningas.

Шта је год високо презире, цар је над свим зверјем.