Jobin 28

1 Hopialla on hänen lähtemisensä, ja kullalla sia, jossa valetaan.

Да, сребро има жице, и злато има место где се топи.

2 Rauta otetaan maasta, ja kivistä vaski valetaan.

Гвожђе се вади из праха, и из камена се топи бронза.

3 Pimeydelle asetti hän lopun, ja kaiken täydellisyyden hän tutki, niin myös kiven, joka paksussa pimeydessä on, ja kuoleman varjon.

Мраку поставља међу, и све истражује човек до краја, и камење у тами и у сену смртном.

4 Siitä vuotaa senkaltainen osa, että ympäriasuvaiset ei taida siitä jalkaisin käydä ylitse: se tyhjetään ihmisiltä ja vuotaa pois.

Река навре с места свог да јој нико не може приступити; али се одбије и одлази трудом човечјим.

5 Vilja kasvaa maasta, jonka alla se muutetaan niinkuin tuulelta.

Из земље излази хлеб, и под њом је друго, као огањ.

6 Saphiri löydetään muutamista paikoista, ja maan kokkareita, joissa kultaa on.

У камену је њеном место сафиру, а онде је прах златни.

7 Sitä polkua ei ole yksikään lintu tuntenut, eikä variksen silmä nähnyt.

Те стазе не зна птица, нити је виде око крагујево;

8 Ne ylpiät sikiät ei ole sitä sotkuneet, eikä jalopeura käynyt sen päällä.

Не угази је младо зверје, нити њом прође лав.

9 Kädellä kallioon ruvetaan, ja vuoret ylösalaisin kukistetaan.

На кремен диже руку своју; превраћа горе из дна.

10 Ojat lasketaan kallioista, ja kaikkein kalliimmatkin näkee silmä.

Из стене изводи потоке, и свашта драгоцено види Му око.

11 Virrat estetään juoksemasta, ja ne ilmoitetaan, mitkä näissä peitetyt ovat.

Уставља реке да не теку, и шта је сакривено износи на видело.

12 Mutta kusta taito löydetään, ja kussa on ymmärryksen sia?

Али мудрост где се налази? И где је место разуму?

13 Ei yksikään ihminen tiedä hänen siaansa, eikä löydeta elävien maasta.

Не зна јој човек цене, нити се находи у земљи живих.

14 Syvyys sanoo: ei se ole minussa, ja meri sanoo: ei se ole minun tykönäni.

Бездана вели: Није у мени; и море вели: Није код мене.

15 Ei hänestä anneta kultaa, eikä hopiaa punnita sen hinnaksi.

Не може се дати чисто злато за њу, нити се сребро измерити у промену за њу.

16 Ei Ophirin kulta, eli kalliit Onikin ja Saphirin kivet ole verratut hänen kanssansa.

Не може се ценити златом офирским, ни драгим онихом ни сафиром.

17 Kulta ja kallis kivi ei taideta siihen verrattaa, eikä se taideta vaihetettaa kultaisiin astioihin.

Не може се наједначити с њом ни злато ни кристал, нити се може променити за закладе златне.

18 Ramot ja Gabis ei ole mitään sen suhteen: se pidetään kalliimpana päärlyjä.

Од корала и бисера нема спомена, јер је вредност мудрости већа него драгом камењу.

19 Topatsi Etiopiasta ei ole siihen verrattava, ja puhtain kulta ei maksa mitään sen suhteen.

Не може се с њом изједначити топаз етиопски, нити се може ценити чистим златом.

20 Kusta siis taito tulee? ja kussa on ymmärryksen sia?

Откуда, дакле, долази мудрост? И где је место разуму?

21 Hän on peitetty kaikkein elävien silmistä, ja salattu taivaan linnuiltakin.

Сакривена је од очију сваког живог, и од птица небеских заклоњена.

22 Kadotus ja kuolema sanovat: me olemme korvillamme kuulleet hänen sanomansa.

Погибао и смрт говоре: Ушима својим чусмо славу њену.

23 Jumala tietää hänen tiensä, ja hän tuntee hänen siansa.

Бог зна пут њен, и познаје место њено.

24 Sillä hän katselee maan ääriin, ja näkee kaikki, mitä taivaan alla on,

Јер гледа до крајева земаљских и види све што је под свим небом.

25 Niin että hän antaa tuulelle hänen painonsa ja vedelle hänen mittansa.

Кад даваше ветру тежину, и мераше воду мером,

26 Koska hän asetti sateelle määrän ja pitkäisen tulen leimauksille hänen tiensä,

Кад постављаше закон дажду и пут муњи громовној.

27 Silloin näki hän sen ja luki sen: hän valmisti sen ja myös tutki sen,

Још је онда виде и огласи је, уреди је и претражи је.

28 Ja sanoi ihmiselle: katso, Herran pelko on taito; ja karttaa pahaa on ymmärrys.

А човеку рече: Гле, страх је Божји мудрост, и уклањати се ода зла јесте разум.