Apokalipso 6
1 Kaj mi rigardis, kiam la Ŝafido malfermis unu el la sep sigeloj, kaj mi aŭdis unu el la kvar kreitaĵoj dirantan kvazaŭ per voĉo de tondro: Venu.
Eno ngah ih tuptang saap Sah ih sinet sin hoonchoi angta dowa jaakhothoon ah jaata, eno baji ething jih ajaat dowa esiit rah ih rang huung huung ih jeng arah chaattang, “Wangho!”
2 Kaj mi rigardis, kaj jen blanka ĉevalo, kaj la sidanta sur ĝi havis pafarkon; kaj estis donita al li krono; kaj li eliris venkanta, kaj por venki.
Ngah ih soktang adi, mok epuung esiit tuptang. Mok khoh adi tongte rah ih lasaan piita, eno heh suh luuwang khopok ah kota. Heh ah ejen ete mina kakah ajih kata.
3 Kaj kiam li malfermis la duan sigelon, mi aŭdis la duan kreitaĵon dirantan: Venu.
Eno liwang wah sin hoonchoi rah saap Sah ih jaata; eno ngah ih liwang wah ething jih ajaat jeng arah chaattang, “Wangho!”
4 Kaj eliris alia ĉevalo, flamkolora; kaj al la sidanta sur ĝi estis donite forpreni pacon de la tero, kaj ke oni mortigu unu la alian; kaj al li estis donita granda glavo.
Mok ehoh we dong ra taha, erah esaang angta. Erah sakkhoh ni tongte asuh hatoh nah raamui thuk raangtaan ih chaan kota, erah raangtaan ih koh rumta, mina loong toom tek haatmui rum ah suh ah. Heh suh lang rapne elong kota.
5 Kaj kiam li malfermis la trian sigelon, mi aŭdis la trian kreitaĵon dirantan: Venu. Kaj mi rigardis, kaj jen nigra ĉevalo; kaj la sidanta sur ĝi havis en la mano pesilon.
Eno Saapsah ih sin hoonchoi ejom wah rah jaata; eno ngah ih ejom wah ething jih ajaat jeng arah chaat tang, “Wangho!” Ngah ih mok emak ang arah tuptang. Erah mok khoh adi tongte rah ih heh lak ni took jutsiit pi arah tuptang.
6 Kaj mi aŭdis kvazaŭ voĉon, meze de la kvar kreitaĵoj, dirantan: Mezuro da tritiko por denaro, kaj tri mezuroj da hordeo por denaro; kaj la oleon kaj la vinon ne difektu.
Ngah ih baji ething jih ajaat jeng arah likhiik chaattang, erah ih liita, “Saasiit lakbi ah ata baan tooksiit angta eno saasiit lakbi ah barle liiha rah took jom angta. Enoothong olip bang nyia angut phek loong ah nak thet haat theng liita!”
7 Kaj kiam li malfermis la kvaran sigelon, mi aŭdis la voĉon de la kvara kreitaĵo dirantan: Venu.
Erah lilih Saapsah rah ih sin baji wah ah jaata; eno ngah ih baji wah dowa ething jih ajaat jeng arah chaattang, “Wangho!”
8 Kaj mi rigardis, kaj jen pala ĉevalo; kaj la nomo de la sidanta sur ĝi estis Morto; kaj Hades sekvis kun li. Kaj estis donita al ili aŭtoritato super kvarono de la tero, por mortigi per glavo kaj per malsato kaj per morto kaj per la sovaĝaj bestoj de la tero. (Hadēs g86)
Ngah ih mok ah puungleekleek ang arah esiit tuptang. Mok sakkhoh ni tongte men ah Etek angta, eno Soolam ah heh re tiittiit ih kong khoomta. Nengnyi suh hatoh ni thiik baji dowah thiiksiit ah koh nyuita, ramui lam ih, ramtek dong thuk lam ih, khoisat maasat dong thuk lam ih nyia woma suianyah ih thet haat thuk lam ih tek haat suh chaan koh nyuita. (Hadēs g86)
9 Kaj kiam li malfermis la kvinan sigelon, mi vidis sub la altaro la animojn de la mortigitaj pro la vorto de Dio kaj pro la atesto, kiun ili havadis;
Erah lilih Saapsah ih banga wah sin hoonchoi rah jaata. Ngah ih marah mina Rangte jengkhaap tumbaat rum kano, nyia haaki chap suh hanpiite ang rum kano tekbuh rumta ah tuptang, erah loong chiiala ah romthong lathong ni ang arah tuptang.
10 kaj ili kriis per granda voĉo, dirante: Ĝis kiam, ho Estro, la sankta kaj vera, Vi ne juĝas kaj ne venĝas nian sangon al la loĝantoj sur la tero?
Neng erongwah ih riing rumta, “Teesu Elongthoon, esa nyia amiisak! Arah hatoh dowa seng tek haatte mina loong asuh dande ano hoocham thuk suh saapoot timthan loot tongla?”
11 Kaj estis donita al ĉiu el ili blanka robo; kaj estis dirite al ili, ke ili atendu ankoraŭ kelkan tempon, ĝis ankaŭ iliaj kunservistoj kaj iliaj fratoj, mortigotaj kiel ili mem, plensumiĝos.
Thoontang suh samsong eloot jih epuung koh rumta. Eno laksuh wahoh loong nyia Jisu suh hanpiite loong ngo etek haat etheng angta loong ah maangthoon tiiti we boot tong thuk rumta.
12 Kaj mi rigardis, kiam li malfermis la sesan sigelon, kaj fariĝis granda tertremo; kaj la suno fariĝis nigra kiel sakaĵo el haroj, kaj la tuta luno fariĝis kiel sango;
Erah lilih ngah ih tuptang Saapsah ih banga lih dowa leeraangtui sin hoonchoi ah jaata. Hasah jathikhah ih tiita, eno rangsa ah suiroon nyuh nyuh mak likhiikkhiik ih hoonta, eno laaphui ah sih likhiikkhiik esaang ih hoonta.
13 kaj la steloj de la ĉielo falis sur la teron, kiel figarbo, skuate de forta vento, ĵetas siajn nematurajn figojn.
phoksat tiik maangsum bang nawa pongnuh ngeenuh ih kadat mot ah likhiik ritsi loong ah hatoh ni dat taha.
14 Kaj la ĉielo formoviĝis, kvazaŭ kunvolvata libro; kaj ĉiu monto kaj ĉiu insulo formoviĝis de sia loko.
Rang ah leeraangtui kah ngaakkhoon ah likhiikkhiik ngaakkhoon ano tik mata, eno hakong nyia juungloot loong ah neng tongtheng dowa heng soon rumta.
15 Kaj la reĝoj de la tero kaj la granduloj kaj la milestroj kaj la riĉuloj kaj la fortuloj kaj ĉiu sklavo kaj ĉiu liberulo sin kaŝis en la kavernoj kaj inter la rokoj de la montoj;
Eno hatoh dowa luuwang loong, mina pante loong, arami saahaap loong, changteng loong, chaan aphaan pan, eno mina wahoh loong, dah loong nep, changte loong nep, thoontang hakong jongdaap khui ni hottong rumta,
16 kaj ili diris al la montoj kaj al la rokoj: Falu sur nin, kaj nin kaŝu for de la vizaĝo de la Sidanto sur la trono, kaj for de la kolero de la Ŝafido;
Neng loong ih jong jaan nyia hakong loong asuh baat rumta, “Seng sakkhoh adoh dat han eno seng loong ah hoppat he, marah luuwang tongtheng ni tongla erah miksok dowa wiithuk he nyia Saapsah tenkhat dowa puipang thuk he!
17 ĉar venis la granda tago de ilia kolero; kaj kiu povas stari?
Neng tenkhat sattitih saakaan ah amadi, eno erah tenkhat damdoh jen mui suh ngo jen chap ah?”
