Psalmaro 83

1 Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Ne bodi tiho, oh Bog. Ne molči in ne bodi molčeč, oh Bog.

2 Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

Kajti glej, tvoji sovražniki pripravljajo upor in tisti, ki te sovražijo, so povzdignili glavo.

3 Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Zoper tvoje ljudstvo so sprejeli prebrisan nasvet in se posvetovali zoper tvoje skrite.

4 Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Rekli so: »Pridimo in odrežimo jih od tega, da so narod, da Izraelovo ime ne bo več v spominu.«

5 Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Kajti skupaj so se soglasno posvetovali, združeni so zoper tebe:

6 La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

Edómova šotorska svetišča in Izmaelci; Moábovci in Hagárovci;

7 Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

Gebál, Amón in Amálek; Filistejci s prebivalci Tira;

8 Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

pridružen jim je tudi Asúr. Pomagali so Lotovim sinovom. (Sela)

9 Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Stôri jim kakor Midjáncem, kakor Siseráju, kakor Jabínu pri potoku Kišón,

10 Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

ki so bili pokončani pri En Doru. Postali so kakor gnoj za zemljo.

11 Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Naredite njihove plemiče kakor Oréba in kakor Zeéba. Da, vse njihove prince kot Zebaha in kot Calmunája,

12 Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

ki so rekli: »Vzemimo si Božje hiše v posest.«

13 Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Oh moj Bog, naredi jih kot pleve, kakor strnišče pred vetrom.

14 Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Kakor ogenj požiga gozd in kakor plamen zažiga gore,

15 Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

tako jih preganjaj s svojim neurjem in s svojim viharjem jih naredi prestrašene.

16 Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Njihove obraze napolni s sramoto, da bodo lahko iskali tvoje ime, oh Gospod.

17 Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Naj bodo zasramovani in zbegani na veke; da, naj bodo osramočeni in [naj] se pogubijo,

18 Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

da bodo ljudje lahko vedeli, da si ti, čigar ime samó je Jahve, najvišji nad vso zemljo.