Psalmaro 69

1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

Al maestro de coro. Por el tono de “Los lirios”. De David. ¡Sálvame, oh Dios! porque las aguas me han llegado al cuello.

2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

Estoy sumergido en lo hondo del fango, y no hay donde hacer pie; he caído en aguas profundas y me arrastra la corriente.

3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

Me he cansado de llamar, mi garganta ha enronquecido, han desfallecido mis ojos esperando a mi Dios.

4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

Más que los cabellos de mi cabeza son los que sin causa me odian. Son demasiado poderosos para mis fuerzas los que injustamente me hostilizan, y tengo que devolver lo que no he robado.

5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

Tú, oh Dios, conoces mi insensatez y mis pecados no te están ocultos.

6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

No sean confundidos por mi causa los que esperan en Ti, oh Señor, Yahvé de los ejércitos. Que no se avergüencen de mí quienes te buscan, oh Dios de Israel.

7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

Es por tu causa si he sufrido oprobio y mi rostro se ha cubierto de confusión.

8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

He venido a ser un extraño para mis hermanos; los hijos de mi madre no me conocen,

9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

porque me devora el celo de tu casa, y los baldones de los que te ultrajan cayeron sobre mí.

10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

Me afligí con ayuno, y se me convirtió en vituperio.

11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

Me vestí de cilicio, y vine a ser la fábula de ellos.

12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

Murmuran contra mí los que se sientan a la puerta, y los bebedores me hacen coplas.

13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

Mas yo dirijo a Ti mi oración, oh Yahvé, en tiempo favorable, oh Dios, escúchame según la grandeza de tu bondad, según la fidelidad de tu socorro.

14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

Sácame del lodo, no sea que me sumerja. Líbrame de los que me odian y de la hondura de las aguas.

15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

No me arrastre la corriente de las aguas, ni me trague el abismo, ni el pozo cierre sobre mí su boca.

16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

Escúchame, Yahvé, porque tu gracia es benigna; mírame con la abundancia de tu misericordia;

17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

no escondas tu rostro a tu siervo, escúchame pronto porque estoy en angustias.

18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

Acércate a mi alma y rescátala; por causa de mis enemigos, líbrame.

19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

Bien conoces Tú mi afrenta, mi confusión y mi ignominia; a tu vista están todos los que me atribulan.

20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

El oprobio me ha quebrantado el corazón y titubeo; esperé que alguien se compadeciera de mí, y no lo hubo; y que alguno me consolara, mas no le hallé.

21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

Por comida me ofrecieron hiel; y para mi sed me dieron a beber vinagre.

22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

Conviértaseles su mesa en lazo y su holocausto en tropiezo.

23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

Obscurézcanse sus ojos para que no vean; y encorva siempre sus espaldas.

24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

Vierte sobre ellos tu indignación, y alcánceles el ardor de tu ira.

25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

Devastada quede su casa, y no haya quien habite en sus tiendas.

26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

Por cuanto persiguieron a aquel que Tú heriste, aumentaron el dolor de aquel que Tú llagaste.

27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

Añádeles iniquidad a su iniquidad, y no acierten con tu justicia.

28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

Sean borrados del libro de la vida, y no estén escritos con los justos.

29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

Yo soy miserable y doliente, mas tu auxilio, oh Dios, me defenderá.

30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

Alabaré el nombre de Dios en un cántico, le ensalzaré en un himno de gratitud;

31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

y agradará a Yahvé más que un toro, más que un novillo con sus cuernos y pezuñas.

32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

Vedlo, oh humildes, y alegraos, y reviva el corazón de los que buscáis a Dios.

33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

Porque Yahvé escucha a los pobres, y no desprecia a sus cautivos.

34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

Alábenlo los cielos y la tierra, los mares y cuanto en ellos se mueve.

35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

Porque Dios salvará a Sión, y reedificará las ciudades de Judá; y habitarán allí, y tomarán posesión de ella.

36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.

La heredarán los descendientes de sus siervos, y morarán en ella los que aman su Nombre.