Psalmaro 55

1 Al la ĥorestro. Por kordaj instrumentoj. Instruo de David. Aŭskultu, ho Dio, mian preĝon, Kaj ne kaŝu Vin de mia petego.

Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.

2 Atentu min, kaj respondu al mi; Mi ĝemas en mia malĝojo, kaj mi ploregas,

Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.

3 Pro la kriado de la malamiko, Pro la premado de la malbonulo, Ĉar ili preparas kontraŭ mi malicon Kaj kolere min malamas.

Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.

4 Mia koro tremas en mi; Kaj teruroj de morto min atakis;

Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.

5 Timo kaj tremo venis sur min, Kaj konsternego min kovris.

Hvílík skelfing!

6 Kaj mi diris: Ho, se mi havus flugilojn kiel kolombo! Mi forflugus kaj mi ie ekloĝus;

Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.

7 Malproksimen mi foriĝus, Mi ekloĝus en dezerto. (Sela)

Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,

8 Mi rapidus al rifuĝejo For de ventego kaj fulmotondro.

flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.

9 Pereigu, ho mia Sinjoro, disigu ilian langon; Ĉar mi vidas rabadon kaj malpacon en la urbo.

Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?

10 Tage kaj nokte ili ĉirkaŭas ĝiajn murojn; Kaj malbonfaroj estas interne de ĝi;

Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,

11 Pereigemo estas interne de ĝi, Kaj trompo kaj falso ne forlasas ĝian straton.

morð og gripdeildir.

12 Ne malamiko min ja insultas — mi tion tolerus; Ne mia malamanto tenas sin grande kontraŭ mi — mi kaŝus min de li;

Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.

13 Sed vi, kiu estas tia sama homo, kiel mi, Mia amiko, mia kamarado,

En það varst þú, vinur minn og félagi.

14 Vi, kun kiu ni kune intime paroladis, Iradis en la domon de Dio en la homamaso.

Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.

15 La morto ilin kaptu, Ili iru vivaj en Ŝeolon; Ĉar malbonagado estas en iliaj loĝejoj, en ilia mezo. (Sheol h7585)

Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)

16 Mi vokas al Dio, Kaj la Eternulo min savos.

En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!

17 Vespere kaj matene kaj tagmeze mi plendas kaj ĝemas; Kaj Li aŭskultas mian voĉon.

Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.

18 Li liberigis pace mian animon de atako kontraŭ mi, Kiam ili grandanombre estis kontraŭ mi.

Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.

19 Dio aŭskultos, kaj Li humiligos ilin, La vivanto de eterne; (Sela) Ĉar ili ne ŝanĝiĝas Kaj ili ne timas Dion.

Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.

20 Li metis sian manon sur siajn amikojn, Li rompis sian interligon;

En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.

21 Pli glata ol butero estas lia buŝo, Sed milito estas en lia koro; Liaj vortoj estas pli delikataj ol oleo, Sed ili estas nudigitaj glavoj.

Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.

22 Metu vian ŝarĝon sur la Eternulon, Kaj Li vin subtenos; Neniam Li lasos fali piulon.

Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.

23 Vi, ho Dio, malsuprenigos ilin en la foson de pereo; La homoj de sango kaj falso ne atingos la duonon de siaj tagoj; Sed mi fidas Vin.

Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)