Psalmaro 147

1 Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.

Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

2 La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.

PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

3 Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.

On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

4 Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.

On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

5 Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.

Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

6 La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.

PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

7 Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.

Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

8 Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.

Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

9 Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.

Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

10 Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:

Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

11 Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.

PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

12 Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.

Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

13 Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.

On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

14 Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.

Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

15 Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.

On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

16 Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.

On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

17 Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?

Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

18 Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.

Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

19 Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.

Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

20 Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!

Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.