Psalmaro 139
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.
Senhor, tu me sondaste, e me conheces.
2 Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.
Tu sabes o meu assentar e o meu levantar: de longe entendes o meu pensamento.
3 Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.
Cercas o meu andar, e o meu deitar; e conheces todos os meus caminhos.
4 Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.
Não havendo ainda palavra alguma na minha língua, eis que logo, ó Senhor, tudo conheces.
5 De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.
Tu me cercaste por detraz e por diante; e puseste sobre mim a tua mão.
6 Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.
Tal ciência é para mim maravilhosíssima; tão alta que não a posso atingir.
7 Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?
Para onde me irei do teu espírito, ou para onde fugirei da tua face?
Se subir ao céu, lá tu estás: se fizer no inferno a minha cama, eis que tu ali estás também. (Sheol h7585)
9 Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:
Se tomar as asas da alva, se habitar nas extremidades do mar,
10 Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.
Até ali a tua mão me guiará e a tua dextra me susterá.
11 Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:
Se disser: Decerto que as trevas me encobrirão; então a noite será luz à roda de mim
12 Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.
Nem ainda as trevas me encobrem de ti: mas a noite resplandece como o dia; as trevas e a luz são para ti a mesma coisa.
13 Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.
Pois possuiste os meus rins; cobriste-me no ventre de minha mãe.
14 Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.
Eu te louvarei, porque de um modo terrível, e tão maravilhoso fui feito; maravilhosas são as tuas obras, e a minha alma o sabe muito bem.
15 Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.
Os meus ossos não te foram encobertos, quando no oculto fui feito, e entretecido nas profundezas da terra.
16 Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.
Os teus olhos viram o meu corpo ainda informe; e no teu livro todas estas coisas foram escritas; as quais em continuação foram formadas, quando nem ainda uma delas havia.
17 Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!
E quão preciosos me são, ó Deus, os teus pensamentos! Quão grandes são as somas deles!
18 Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.
Se as contasse, seriam em maior número do que a areia: quando acordo ainda estou contigo.
19 Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!
Ó Deus, tu matarás decerto o ímpio: apartai-vos portanto de mim, homens de sangue.
20 Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.
Pois falam malvadamente contra ti; e os teus inimigos tomam o teu nome em vão.
21 Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.
Não aborreço eu, ó Senhor, aqueles que te aborrecem, e não me aflijo por causa dos que se levantam contra ti?
22 Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.
Aborreço-os com ódio perfeito: tenho-os por inimigos.
23 Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.
Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração: prova-me, e conhece os meus pensamentos.
24 Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.
E vê se há em mim algum caminho mau, e guia-me pelo caminho eterno.
