Psalmaro 139
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.
Til Sangmesteren. Af David. En Salme. HERRE, du ransager mig og kender mig!
2 Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.
Du ved, naar jeg sidder, og naar jeg staar op, du fatter min Tanke i Frastand,
3 Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.
du har Rede paa, hvor jeg gaar eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
4 Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.
Thi før Ordet er til paa min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
5 De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.
Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Haand paa mig.
6 Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.
At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
7 Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?
Hvorhen skal jeg gaa for din Aand, og hvor skal jeg fly for dit Aasyn?
Farer jeg op til Himlen, da er du der, reder jeg Leje i Dødsriget, saa er du der; (Sheol h7585)
9 Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:
tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
10 Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.
da vil din Haand ogsaa lede mig der, din højre holde mig fast!
11 Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:
Og siger jeg: »Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!«
12 Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.
saa er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
13 Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.
Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
14 Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.
Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
15 Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.
Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
16 Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.
som Foster saa dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
17 Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!
Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
18 Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.
Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vaagner — og end er jeg hos dig.
19 Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!
Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, maatte Blodets Mænd vige fra mig,
20 Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.
de, som taler om dig paa Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
21 Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.
Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der staar dig imod;
22 Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.
med fuldt Had hader jeg dem, de er ogsaa mine Fjender.
23 Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.
Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
24 Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.
Se, om jeg er paa Smertens Vej, og led mig paa Evigheds Vej!
