Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Na minha angústia clamei ao Senhor, e me ouviu.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Senhor, livra a minha alma dos lábios mentirosos e da língua enganadora.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Que te será dado, ou que te será acrescentado, língua enganadora?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Flechas agudas do valente, com brazas vivas de zimbro.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Ai de mim, que peregrino em Mesech, e habito nas tendas de Kedar.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

A minha alma bastante tempo habitou com os que detestam a paz.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Pacífico sou, porém quando eu falo já eles procuram guerra.