Psalmaro 109

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

Ó Deus do meu louvor, não te cales,

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

Pois a boca do ímpio e a boca do enganador estão abertas contra mim: tem falado contra mim com uma língua mentirosa.

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

Eles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Em recompensa do meu amor são meus adversários: mas eu faço oração.

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

E me deram mal pelo bem, e ódio pelo meu amor.

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

Põe sobre ele um ímpio, e Satanás esteja à sua direita.

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

Quando for julgado, saia condenado; e a sua oração se lhe torne em pecado.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Sejam órfãos os seus filhos, e viúva sua mulher.

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus lugares desolados.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem favoreça os seus órfãos.

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Desapareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

Esteja na memória do Senhor a iniquidade de seus pais, e não se apague o pecado de sua mãe.

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desaparecer a sua memória da terra.

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

Porquanto não se lembrou de fazer misericórdia; antes perseguiu ao varão aflito e ao necessitado, para que pudesse até matar o quebrantado de coração.

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

Visto que amou a maldição, ela lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ela se afaste dele.

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

Assim como se vestiu de maldição, como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite.

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Seja para ele como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Seja este o galardão dos meus contrários, da parte do Senhor, e dos que falam mal contra a minha alma.

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericórdia é boa; livra-me,

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Pois estou aflito e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emagrece.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

E ainda lhes sou opróbrio; quando me contemplam, movem as cabeças.

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericórdia.

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Amaldiçoem eles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Vistam-se os meus adversários de vergonha, e cubram-se com a sua própria confusão como com uma capa.

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Louvarei grandemente ao Senhor com a minha boca: louva-lo-ei entre a multidão.

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

Pois se porá à mão direita do pobre, para o livrar dos que condenam a sua alma.