Sentencoj 25

1 Ankaŭ ĉi tio estas sentencoj de Salomono, kiujn kolektis la viroj de Ĥizkija, reĝo de Judujo.

Følgende er ogsaa Ordsprog af Salomo, som Kong Ezekias af Judas Mænd samlede.

2 Honoro de Dio estas kaŝi aferon; Sed honoro de reĝoj estas esplori aferon.

Guds Ære er det at skjule en Sag, Kongers Ære at granske en Sag.

3 La ĉielo estas alta, la tero estas profunda, Kaj la koro de reĝoj estas neesplorebla.

Himlens Højde og Jordens Dybde og Kongers Hjerte kan ingen granske.

4 Forigu de arĝento la almiksaĵon, Kaj la puriganto ricevos vazon.

Naar Slagger fjernes fra Sølv, saa bliver det hele lutret;

5 Forigu malvirtulon de la reĝo, Kaj lia trono fortikiĝos en justeco.

naar gudløse fjernes fra Kongen, grundfæstes hans Trone ved Retfærd.

6 Ne montru vin granda antaŭ la reĝo, Kaj sur la loko de eminentuloj ne stariĝu;

Bryst dig ikke for Kongen og stil dig ikke paa de stores Plads;

7 Ĉar pli bone estas, se oni diros al vi: Leviĝu ĉi tien, Ol se oni malaltigos vin antaŭ eminentulo, Kiun vidis viaj okuloj.

det er bedre, du faar Bud: »Kom herop!« end man flytter dig ned for en Stormands Øjne. Hvad end dine Øjne har set,

8 Ne komencu tuj disputi; Ĉar kion vi faros poste, kiam via proksimulo vin hontigos?

skrid ikke til Trætte straks; thi hvad vil du siden gøre, naar din Næste gør dig til Skamme?

9 Faru disputon kun via proksimulo mem, Sed sekreton de aliulo ne malkaŝu;

Før Sagen med din Næste til Ende, men røb ej Andenmands Hemmelighed,

10 Ĉar alie aŭdanto vin riproĉos, Kaj vian babilon vi jam ne povos repreni.

thi ellers vil den, der hører det, smæde dig og dit onde Rygte aldrig dø hen.

11 Vorto dirita en ĝusta tempo Estas kiel oraj pomoj sur retaĵo arĝenta.

Æbler af Guld i Skaale af Sølv er Ord, som tales i rette Tid.

12 Kiel ora orelringo kaj multekosta kolringo, Tiel estas saĝa admonanto por aŭskultanta orelo.

En Guldring, et gyldent Smykke er revsende Vismand for lyttende Øre.

13 Kiel malvarmo de neĝo en la tempo de rikolto, Tiel estas fidela sendito por siaj sendintoj: Li revigligas la animon de sia sinjoro.

Som kølende Sne en Dag i Høst er paalideligt Bud for dem, der sender ham; han kvæger sin Herres Sjæl.

14 Kiel nuboj kaj vento sen pluvo, Tiel estas homo, kiu fanfaronas per dono, kiun li ne faras.

Som Skyer og Blæst uden Regn er en Mand, der skryder med skrømtet Gavmildhed.

15 Per pacienco oni altiras al si potenculon, Kaj mola parolo rompas oston.

Ved Taalmod overtales en Dommer, mild Tunge sønderbryder Ben.

16 Kiam vi trovis mielon, manĝu, kiom vi bezonas, Por ke vi ne fariĝu tro sata kaj ne elvomu ĝin.

Finder du Honning, saa spis til Behov, at du ikke bliver mæt og igen spyr den ud.

17 Detenu vian piedon de la domo de via proksimulo; Ĉar alie vi tedus lin kaj li vin malamus.

Sæt sjældent din Fod i din Næstes Hus, at han ej faar for meget af dig og ledes.

18 Kiel martelo kaj glavo kaj akra sago Estas tiu homo, kiu parolas pri sia proksimulo malveran ateston.

Som Stridsøkse, Sværd og hvassen Pil er den, der vidner falsk mod sin Næste.

19 Kiel putra dento kaj malforta piedo Estas nefidinda espero en tago de mizero.

Som ormstukken Tand og vaklende Fod er troløs Mand paa Trængselens Dag.

20 Kiel demeto de vesto en tempo de malvarmo, kiel vinagro sur natro, Tiel estas kantado de kantoj al koro suferanta.

Som at lægge Frakken, naar det er Frost, og hælde surt over Natron, saa er det at synge for mismodig Mand.

21 Se via malamanto estas malsata, manĝigu al li panon; Kaj se li estas soifa, trinkigu al li akvon;

Sulter din Fjende, saa giv ham at spise, tørster han, giv ham at drikke;

22 Ĉar fajrajn karbojn vi kolektos sur lia kapo, Kaj la Eternulo vin rekompencos.

da sanker du gloende Kul paa hans Hoved, og HERREN lønner dig for det.

23 Norda vento kaŭzas pluvon, Kaj ĉagrenita vizaĝo kaŝatan parolon.

Nordenvind fremkalder Regn, bagtalende Tunge vrede Miner.

24 Pli bone estas loĝi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.

Hellere bo i en Krog paa Taget end fælles Hus med trættekær Kvinde.

25 Kiel malvarma akvo por suferanto de soifo, Tiel estas bona sciigo el lando malproksima.

Hvad koldt Vand er for en vansmægtet Sjæl, er Glædesbud fra et Land i det fjerne.

26 Virtulo, kiu falas antaŭ malvirtulo, Estas malklara fonto kaj malbonigita puto.

Som grumset Kilde og ødelagt Væld er retfærdig, der vakler i gudløses Paasyn.

27 Ne bone estas manĝi tro multe da mielo; Kaj ne glore estas serĉi sian gloron.

Ej godt at spise for megen Honning, spar paa hædrende Ord.

28 Homo, kiu ne povas regi sian spiriton, Estas urbo detruita, kiu ne havas muron.

Som aaben By uden Mur er en Mand, der ikke kan styre sit Sind.