Plorkanto 5

1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?