Ijob 21
1 Ijob respondis kaj diris:
Respondeu porém Job, e disse:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
Ouvi atentamente as minhas razões; e isto vos sirva de consolações.
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
Sofrei-me, e eu falarei: e, havendo eu falado, zombai.
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
Porventura eu me queixo a algum homem? porém, ainda que assim fosse, porque se não angustiaria o meu espírito?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
Olhai para mim, e pasmai: e ponde a mão sobre a boca.
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
Porque, quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne é sobresaltada de horror.
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
Por que razão vivem os ímpios? envelhecem, e ainda se esforçam em poder?
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
A sua semente se estabelece com eles perante a sua face; e os seus renovos perante os seus olhos.
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
As suas casas tem paz, sem temor; e a vara de Deus não está sobre eles.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
O seu touro gera, e não falha: pare a sua vaca, e não aborta.
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
Mandam fora as suas crianças, como a um rebanho, e seus filhos andam saltando.
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e alegram-se ao som dos órgãos.
Na prosperidade gastam os seus dias, e num momento descem à sepultura. (Sheol h7585)
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
E, todavia, dizem a Deus: Retirate de nós; porque não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
Quem é o Todo-poderoso, para que nós o sirvamos? e que nos aproveitará que lhe façamos orações?
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
Vede porém que o seu bem não está na mão deles: esteja longe de mim o conselho dos ímpios!
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
Quantas vezes sucede que se apaga a candeia dos ímpios, e lhes sobrevem a sua destruição? e Deus na sua ira lhes reparte dores!
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
Porque são como a palha diante do vento, e como a pragana, que arrebata o redemoinho.
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
Deus guarda a sua violência para seus filhos, e lhe dá o pago, que o sente.
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
Seus olhos veem a sua ruína, e ele bebe do furor do Todo-poderoso.
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
Porque, que prazer teria na sua casa, depois de si, cortando-se-lhe o número dos seus meses?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
Porventura a Deus se ensinaria ciência, a ele que julga os excelsos?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
Este morre na força da sua plenitude, estando todo quieto e sossegado.
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
Os seus baldes estão cheios de leite, e os seus ossos estão regados de tutanos.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
E outro morre, ao contrário, na amargura do seu coração, não havendo comido do bem.
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
Juntamente jazem no pó, e os bichos os cobrem.
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
Eis que conheço bem os vossos pensamentos: e os maus intentos com que injustamente me fazeis violência.
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
Porque direis: Onde está a casa do príncipe? e onde a tenda das moradas dos ímpios?
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
Porventura o não perguntastes aos que passam pelo caminho? e não conheceis os seus sinais?
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
Que o mau é preservado para o dia da destruição; e são levados no dia do furor.
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
Quem acusará diante dele o seu caminho? e quem lhe dará o pago do que faz?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
Finalmente é levado às sepulturas, e vigia no montão.
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
Os torrões do vale lhe são doces, e attrahe a si a todo o homem; e diante de si há inumeráveis.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
Como pois me consolais com vaidade? pois nas vossas respostas ainda resta a transgressão.
