Ijob 16

1 Ijob respondis kaj diris:

Então respondeu Job, e disse:

2 Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.

3 Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?

4 Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Falaria eu também como vós falais, se a vossa alma estivesse em lugar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?

5 Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Antes vos fortaleceria com a minha boca, e a consolação dos meus lábios abrandaria a dor.

6 Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Se eu falar, a minha dor não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?

7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.

8 Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Testemunha disto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.

9 Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Na sua ira me despedaçou, e ele me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversário os seus olhos contra mim.

10 Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Bocejam com a sua boca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.

11 Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos ímpios me faz cair.

12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Descançado estava eu, porém ele me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; também me pôs por seu alvo.

13 Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Cercam-me os seus flecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.

14 Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremete contra mim como um valente.

15 Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Cosi sobre a minha pele o saco, e revolvi a minha cabeça no pó.

16 Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas pálpebras está a sombra da morte:

17 Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Não havendo porém violência nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.

18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja lugar para o meu clamor!

19 Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Eis que também agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.

20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.

21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Ah! se se pudesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!

22 Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

Porque se passarão poucos anos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.