Hebroj 6
1 Tial, ĉesigante la diskutadon pri la elementoj de Kristo, ni iru antaŭen al perfektiĝo, ne metante denove fundamenton de pento el malvivaj faroj kaj de fido al Dio,
വയം മൃതിജനകകർമ്മഭ്യോ മനഃപരാവർത്തനമ് ഈശ്വരേ വിശ്വാസോ മജ്ജനശിക്ഷണം ഹസ്താർപണം മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥാനമ്
2 de la dogmaro pri baptoj, surmetado de manoj, de revivigo de mortintoj, de eterna juĝo. (aiōnios g166)
അനന്തകാലസ്ഥായിവിചാരാജ്ഞാ ചൈതൈഃ പുനർഭിത്തിമൂലം ന സ്ഥാപയന്തഃ ഖ്രീഷ്ടവിഷയകം പ്രഥമോപദേശം പശ്ചാത്കൃത്യ സിദ്ധിം യാവദ് അഗ്രസരാ ഭവാമ| (aiōnios g166)
3 Kaj tion ni faros, se Dio permesos.
ഈശ്വരസ്യാനുമത്യാ ച തദ് അസ്മാഭിഃ കാരിഷ്യതേ|
4 Ĉar ĉe tiuj, kiuj unufoje estas allumitaj kaj gustumis la ĉielan donon kaj fariĝis partoprenantoj en la Sankta Spirito,
യ ഏകകൃത്വോ ദീപ്തിമയാ ഭൂത്വാ സ്വർഗീയവരരസമ് ആസ്വദിതവന്തഃ പവിത്രസ്യാത്മനോഽംശിനോ ജാതാ
ഈശ്വരസ്യ സുവാക്യം ഭാവികാലസ്യ ശക്തിഞ്ചാസ്വദിതവന്തശ്ച തേ ഭ്രഷ്ട്വാ യദി (aiōn g165)
6 kaj defalis, ne estas eble renovigi ilin ankoraŭ al pento, dum ili rekrucumas al si la Filon de Dio kaj elmetas lin al publika malhonoro.
സ്വമനോഭിരീശ്വരസ്യ പുത്രം പുനഃ ക്രുശേ ഘ്നന്തി ലജ്ജാസ്പദം കുർവ്വതേ ച തർഹി മനഃപരാവർത്തനായ പുനസ്താൻ നവീനീകർത്തും കോഽപി ന ശക്നോതി|
7 Ĉar la tero, kiu entrinkis la pluvon, sur ĝin ofte venantan, kaj produktas kreskaĵojn, taŭgajn por tiuj, pro kiuj ĝi ankaŭ estas kultivata, ricevas benon de Dio;
യതോ യാ ഭൂമിഃ സ്വോപരി ഭൂയഃ പതിതം വൃഷ്ടിം പിവതീ തത്ഫലാധികാരിണാം നിമിത്തമ് ഇഷ്ടാനി ശാകാദീന്യുത്പാദയതി സാ ഈശ്വരാദ് ആശിഷം പ്രാപ്താ|
8 sed se ĝi donas dornojn kaj kardojn, ĝi estas malaprobata kaj proksima al malbeno; ĝia fino estas en brulado.
കിന്തു യാ ഭൂമി ർഗോക്ഷുരകണ്ടകവൃക്ഷാൻ ഉത്പാദയതി സാ ന ഗ്രാഹ്യാ ശാപാർഹാ ച ശേഷേ തസ്യാ ദാഹോ ഭവിഷ്യതി|
9 Sed ni certigas al ni aferojn pli bonajn pri vi, amatoj, kaj aferojn, kiuj akompanas savon, kvankam ni tiel parolas;
ഹേ പ്രിയതമാഃ, യദ്യപി വയമ് ഏതാദൃശം വാക്യം ഭാഷാമഹേ തഥാപി യൂയം തത ഉത്കൃഷ്ടാഃ പരിത്രാണപഥസ്യ പഥികാശ്ചാധ്വ ഇതി വിശ്വസാമഃ|
10 ĉar Dio ne estas maljusta, por forgesi vian laboron kaj la amon, kiun vi montris al Lia nomo, servinte al la sanktuloj kaj ankoraŭ servante.
യതോ യുഷ്മാഭിഃ പവിത്രലോകാനാം യ ഉപകാരോ ഽകാരി ക്രിയതേ ച തേനേശ്വരസ്യ നാമ്നേ പ്രകാശിതം പ്രേമ ശ്രമഞ്ച വിസ്മർത്തുമ് ഈശ്വരോഽന്യായകാരീ ന ഭവതി|
11 Sed ni deziras, ke ĉiu el vi montru tian saman diligentecon por la plenumo de la espero ĝis la fino;
അപരം യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനോ യത് പ്രത്യാശാപൂരണാർഥം ശേഷം യാവത് തമേവ യത്നം പ്രകാശയേദിത്യഹമ് ഇച്ഛാമി|
12 por ke vi fariĝu ne maldiligentaj, sed imitantoj de tiuj, kiuj per fido kaj pacienco heredas la promesojn.
അതഃ ശിഥിലാ ന ഭവത കിന്തു യേ വിശ്വാസേന സഹിഷ്ണുതയാ ച പ്രതിജ്ഞാനാം ഫലാധികാരിണോ ജാതാസ്തേഷാമ് അനുഗാമിനോ ഭവത|
13 Ĉar kiam Dio promesis al Abraham, Li ĵuris per Si mem (ĉar Li ne povis ĵuri per iu pli granda),
ഈശ്വരോ യദാ ഇബ്രാഹീമേ പ്രത്യജാനാത് തദാ ശ്രേഷ്ഠസ്യ കസ്യാപ്യപരസ്യ നാമ്നാ ശപഥം കർത്തും നാശക്നോത്, അതോ ഹേതോഃ സ്വനാമ്നാ ശപഥം കൃത്വാ തേനോക്തം യഥാ,
14 dirante: Certe benante Mi benos vin, kaj multigante Mi multigos vin.
"സത്യമ് അഹം ത്വാമ് ആശിഷം ഗദിഷ്യാമി തവാന്വയം വർദ്ധയിഷ്യാമി ച| "
15 Kaj tiel, atendinte kun pacienco, li atingis la promeson.
അനേന പ്രകാരേണ സ സഹിഷ്ണുതാം വിധായ തസ്യാഃ പ്രത്യാശായാഃ ഫലം ലബ്ധവാൻ|
16 Ĉar homoj ĵuras per la pli granda, kaj ĉe ili la ĵuro por certigo estas fino de ĉia disputado.
അഥ മാനവാഃ ശ്രേഷ്ഠസ്യ കസ്യചിത് നാമ്നാ ശപന്തേ, ശപഥശ്ച പ്രമാണാർഥം തേഷാം സർവ്വവിവാദാന്തകോ ഭവതി|
17 Kaj Dio, volante montri pli abunde al la heredantoj de la promeso la neŝanĝeblecon de Sia intenco, intermetis ĵuron,
ഇത്യസ്മിൻ ഈശ്വരഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലാധികാരിണഃ സ്വീയമന്ത്രണായാ അമോഘതാം ബാഹുല്യതോ ദർശയിതുമിച്ഛൻ ശപഥേന സ്വപ്രതിജ്ഞാം സ്ഥിരീകൃതവാൻ|
18 por ke per du neŝanĝeblaj aferoj, en kiuj ne eble estas por Dio mensogi, fortan konsolon havu ni, kiuj rifuĝis, por akiri la esperon antaŭ ni metitan,
അതഏവ യസ്മിൻ അനൃതകഥനമ് ഈശ്വരസ്യ ന സാധ്യം താദൃശേനാചലേന വിഷയദ്വയേന സമ്മുഖസ്ഥരക്ഷാസ്ഥലസ്യ പ്രാപ്തയേ പലായിതാനാമ് അസ്മാകം സുദൃഢാ സാന്ത്വനാ ജായതേ|
19 kiun ni havas kiel ankron de la animo, firman kaj konstantan, enirantan internen de la kurteno;
സാ പ്രത്യാശാസ്മാകം മനോനൗകായാ അചലോ ലങ്ഗരോ ഭൂത്വാ വിച്ഛേദകവസ്ത്രസ്യാഭ്യന്തരം പ്രവിഷ്ടാ|
