Agoj 11

1 Kaj la apostoloj kaj la fratoj, kiuj estis en Judujo, aŭdis, ke la nacianoj ankaŭ ricevis la vorton de Dio.

Апостолоря и пхрала андэ Иудея ашундэ, со авэр народоря прилинэ лав Дэвлэско.

2 Kaj kiam Petro venis al Jerusalem, tiuj, kiuj estis el la cirkumcido, disputis kun li,

Колэсти, кала о Пэтро авиля андо Иерусалимо, патикунэ андай обшындэ иудеёря ашыле тэ пхэнэн лэсти, со лэнди када на чялёл.

3 dirante: Vi eniris al viroj ne cirkumciditaj, kaj manĝis kun ili.

— Ту пхирдян кай найобшындэ и хасас лэнца, — пхэнэнас онэ.

4 Sed Petro klarigis la aferon al ili orde, dirante:

Тунчи Пэтро ашыля екх пала аврэстэ тэ роспхэнэн лэнди, сар вся тердяпэ.

5 Dum mi preĝis en la urbo Jafo, en ekstazo mi vidis vizion, ujon malsuprenirantan, kvazaŭ grandan tukon, mallevatan el la ĉielo per la kvar anguloj; kaj ĝi venis ĝis mi;

— Мэ сымас андо форо Яфа и мангавас Дэвлэс, — пхэндя вов, — и андэ кодья вряма манди сас дикхимос: варисо, сар баро паринд, саво подритярдёласпэ штарэ ригэндар, змукэласпэ пав болыбэн ворта кордэ, кай мэ сас.

6 kun fiksa rigardo mi ĝin observis, kaj vidis kvarpiedajn bestojn de la tero kaj sovaĝajn bestojn kaj rampaĵojn kaj birdojn de la ĉielo.

Мэ задикхлем кордэ и дикхлем штарэпэрнэнго черутнэско и вэшэско ското, сапэн и чириклен.

7 Kaj mi aŭdis voĉon dirantan al mi: Leviĝu, Petro; buĉu kaj manĝu.

Тунчи мэ ашундэм гласо, саво пхэнэлас манди: «Пэтро, вщи, зашын и ха».

8 Sed mi diris: Ho ne, Sinjoro, ĉar nenio profana aŭ malpura eniris iam en mian buŝon.

Ай мэ пхэндэм: «Нисар нащи, Рай! Мэ никала на хавас нисо магрисардо и найжужо».

9 Sed voĉo respondis al mi la duan fojon el la ĉielo: Kion Dio purigis, tion vi ne nomu profana.

Гласо пав болыбэн пхэндя манди дуйто моло: «На акхар магрисардэса кода, со Дэл жужардя».

10 Ĉi tio fariĝis trifoje, kaj ĉio estis retirata en la ĉielon.

Кадя сас трин молоря, и тунчи када вся сас вазгло упалэ пэ болыбэн.

11 Kaj jen antaŭ la domo, en kiu mi estis, tuj staris tri viroj senditaj el Cezarea al mi.

Андэ кодья ж вряма пашав чер, кай мэ сымас, тэрдиле трин мануша, бишалдэ манди андай Кесария.

12 Kaj la Spirito ordonis, ke mi iru kun ili, tute ne hezitante. Kaj ĉi tiuj ses fratoj min akompanis, kaj ni eniris en la domon de la viro;

Духо пхэндя манди тэ жав лэнца и ни пала со тэ на пушав. Акэ, кала шов пхрала жыле манца, и амэ авиле андо чер колэстэ, ко ман акхардя.

13 kaj li diris al ni, ke li vidis en sia domo la anĝelon starantan, kaj dirantan: Sendu al Jafo, kaj venigu Simonon, kies alnomo estas Petro,

Вов роспхэндя амэнди пала кода, сар вов дикхля пашай пэстэ ангелос, саво тэрдёлас и пхэнэлас лэсти: «Бишал манушэн андэ Яфа палав Симоно, савэс бушон Пэтро,

14 kiu parolos al vi vortojn, per kiuj vi kaj via tuta familio saviĝos.

и вов пхэнэла тути лава, сар ту и всаворо тиро йири авэна фэрисардэ».

15 Kaj dum mi komencis paroli, la Sankta Spirito malsupreniris sur ilin tiel same, kiel sur nin en la komenco.

Кала мэ ашылем тэ дав дума, пэр лэндэ сжыля Свэнто Духо кадя ж, сар Вов сжыля майанглал пэ амэндэ.

16 Kaj mi rememoris la vorton de la Sinjoro, ke li diris: Johano ja baptis per akvo; sed vi baptiĝos per la Sankta Spirito.

Тунчи манди авиле по гындо лава Раестирэ: «Иоано болэлас андо паи, ай тумэ авэна болдэ Свэнтонэ Духоса».

17 Se do al ili Dio donis la saman donacon, kiel al ni, kiam ni ekkredis al la Sinjoro Jesuo Kristo, kia homo mi estis, ke mi povus kontraŭstari al Dio?

Колэсти, сар о Дэл дя лэнди кодва ж даро, со и амэнди, савэ патяйле андо Рай Исусо Христосо, ай ко мэ кацаво, кай тэ на домукав лэ Дэвлэс?

18 Kiam ili tion aŭdis, ili silentiĝis, kaj gloris Dion, dirante: Ankaŭ do al la nacianoj Dio donacis penton por vivo.

Кала онэ када выашундэ, онэ вся полинэ и лашардэ лэ Дэвлэс тай пхэндэ: — Душол, о Дэл дя тэ каисавэн и аврэ народонэнди, кай и онэ тэ прилэн жувимос!

19 Tiuj do, kiuj dispeliĝis pro la suferado, kiu okazis pro Stefano, vojaĝis ĝis Fenikio kaj Kipro kaj Antioĥia, priparolante la vorton al neniu krom nur Judoj.

Ай кола, савэн рострадэ, кала гонинас палав Стэфано, дожыле кай Финикия, Кипро и Антиохия и роспхэнэнас лав Дэвлэско качи иудеёнди.

20 Sed iuj el ili, viroj el Kipro kaj Kireno, veninte en Antioĥian, parolis al la Grekoj ankaŭ, predikante la Sinjoron Jesuo.

Коисавэ лэндар сас андай Кипро и Киринея. Онэ авиле андэ Антиохия и роспхэнэнас Радосаво Лав палав Рай Исусо кадя ж и лэ элинистонэнди.

21 Kaj la mano de la Sinjoro estis kun ili; kaj granda nombro kredis kaj turniĝis al la Sinjoro.

Васт лэ Раеско сас лэнца, и фартэ бут патяйле и обрисайле кав Рай.

22 Kaj la raporto pri tio estis aŭdita de la eklezio, kiu estis en Jerusalem; kaj ili forsendis Barnabason ĝis Antioĥia;

Лав пала када дожыля кай кхандири андо Иерусалимо. Котар бишалдэ андэ Антиохия Варнавас.

23 li, veninte, kaj vidante la gracon de Dio, ĝojis; kaj li admonis ilin ĉiujn, ke kun korfirmeco ili restu fidelaj al la Sinjoro;

Кала Варнава авиля и дикхля мищимос Дэвлэско, вов радосайля и мангэлас всаворэн тэ ашэнпэ андэ пэстирэ водя чячюнэ англав Рай.

24 ĉar li estis bona viro, kaj plena de la Sankta Spirito kaj de fido; kaj multo da homoj aldoniĝis al la Sinjoro.

Варнава сас лашо мануш, пхэрдярдо Свэнтонэ Духоса и патявимаса. И бут мануша ашыле тэ патян андо Рай.

25 Kaj li iris al Tarso, por serĉi Saŭlon;

Тунчи Варнава жыля андо Тарсо, кай тэ аракхэл котэ лэ Савлос.

26 kaj trovinte, li kondukis lin al Antioĥia. Kaj dum tuta jaro ili kunvenadis kun la eklezio, kaj instruis grandan aron da homoj; kaj en Antioĥia la disĉiploj unue nomiĝis Kristanoj.

Вов аракхля лэс тай андя андэ Антиохия. Всаворо бэрш онэ ашэнаспэ андэ антиохийско кхандири и сытярэнас бутэ манушэн. Андэ Антиохия майанглал лэ сытярнэн линэ тэ акхарэн христианоря.

27 Kaj en tiuj tagoj profetoj el Jerusalem vojaĝis al Antioĥia.

Андэ кадья вряма андав Иерусалимо андэ Антиохия авиле коисавэ пророкоря.

28 Kaj stariĝis unu el ili, nomata Agabo, kaj deklaris per la Spirito, ke estos granda malsato tra la tuta mondo; kaj tio okazis en la tagoj de Klaŭdio.

Екх лэндар, савэс акхарэнас Агаво, вщиля и пхэндя лэ Духостар, со пай всавори пхув авэла баро бокхалимос, со и тердиля андэ вряма, кала сас императоро Клавдиё.

29 Kaj la disĉiploj decidis, ke ĉiu laŭ sia bonstato sendu helpon al la fratoj, kiuj loĝis en Judujo;

Колэсти сытярнэ закамле тэ подритярэн ловэнца лэ пхралэн, савэ жувэнас андэ Иудея, кастэ скачи выжалас.

30 tion ankaŭ ili faris, sendante al la presbiteroj per la manoj de Barnabas kaj Saŭlo.

Онэ кадя и стердэ, тай бишалдэ лэ Варнавас и Савлос тэ андярэн ловэ, савэ онэ стидэ, и тэ отдэн пхурэдэрэнди.