2 Korintanoj 3
1 Ĉu ni denove komencas nin mem rekomendi? aŭ ĉu ni bezonas, kiel iuj, leterojn rekomendajn al vi, aŭ de vi?
വയം കിമ് ആത്മപ്രശംസനം പുനരാരഭാമഹേ? യുഷ്മാൻ പ്രതി യുഷ്മത്തോ വാ പരേഷാം കേഷാഞ്ചിദ് ഇവാസ്മാകമപി കിം പ്രശംസാപത്രേഷു പ്രയോജനമ് ആസ്തേ?
2 Vi mem estas nia letero, skribita sur nia koro, kaj konata kaj legata de ĉiuj;
യൂയമേവാസ്മാകം പ്രശംസാപത്രം തച്ചാസ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു ലിഖിതം സർവ്വമാനവൈശ്ച ജ്ഞേയം പഠനീയഞ്ച|
3 ĉar vi montriĝis, ke vi estas letero de Kristo liverita per ni, skribita ne per inko, sed per la Spirito de la vivanta Dio; ne sur ŝtonaj tabeloj, sed sur la karnaj tabeloj de la koro.
യതോ ഽസ്മാഭിഃ സേവിതം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പത്രം യൂയപേവ, തച്ച ന മസ്യാ കിന്ത്വമരസ്യേശ്വരസ്യാത്മനാ ലിഖിതം പാഷാണപത്രേഷു തന്നഹി കിന്തു ക്രവ്യമയേഷു ഹൃത്പത്രേഷു ലിഖിതമിതി സുസ്പഷ്ടം|
4 Kaj tian fidon ni havas per Kristo al Dio;
ഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരം പ്രത്യസ്മാകമ് ഈദൃശോ ദൃഢവിശ്വാസോ വിദ്യതേ;
5 ne kvazaŭ ni taŭgas ion fari per ni mem, sed nia taŭgeco estas el Dio,
വയം നിജഗുണേന കിമപി കൽപയിതും സമർഥാ ഇതി നഹി കിന്ത്വീശ്വരാദസ്മാകം സാമർഥ്യം ജായതേ|
6 kiu ankaŭ taŭgigis nin kiel administrantojn de nova interligo, ne laŭ litero, sed laŭ spirito; ĉar la litero mortigas, sed la spirito vivigas.
തേന വയം നൂതനനിയമസ്യാർഥതോ ഽക്ഷരസംസ്ഥാനസ്യ തന്നഹി കിന്ത്വാത്മന ഏവ സേവനസാമർഥ്യം പ്രാപ്താഃ| അക്ഷരസംസ്ഥാനം മൃത്യുജനകം കിന്ത്വാത്മാ ജീവനദായകഃ|
7 Sed se la administrado mortiga, esprimita per literoj kaj enĉizita sur ŝtonoj, estiĝis en gloro, tiel, ke la Izraelidoj ne povis fikse rigardi la vizaĝon de Moseo pro lia vizaĝa brileco, jam tamen malpliiĝanta,
അക്ഷരൈ ർവിലിഖിതപാഷാണരൂപിണീ യാ മൃത്യോഃ സേവാ സാ യദീദൃക് തേജസ്വിനീ ജാതാ യത്തസ്യാചിരസ്ഥായിനസ്തേജസഃ കാരണാത് മൂസസോ മുഖമ് ഇസ്രായേലീയലോകൈഃ സംദ്രഷ്ടും നാശക്യത,
8 kiel do la administrado spirita ne estos pli multe en gloro?
തർഹ്യാത്മനഃ സേവാ കിം തതോഽപി ബഹുതേജസ്വിനീ ന ഭവേത്?
9 Ĉar se la administrado de kondamno estas gloro, multe pli abunde la administrado de justeco superas en gloro.
ദണ്ഡജനികാ സേവാ യദി തേജോയുക്താ ഭവേത് തർഹി പുണ്യജനികാ സേവാ തതോഽധികം ബഹുതേജോയുക്താ ഭവിഷ്യതി|
10 Ĉar vere tio, kio havis gloron, ne estis glorigita en ĉi tiu rilato, pro la superabunda gloro.
ഉഭയോസ്തുലനായാം കൃതായാമ് ഏകസ്യാസ്തേജോ ദ്വിതീയായാഃ പ്രഖരതരേണ തേജസാ ഹീനതേജോ ഭവതി|
11 Ĉar se tio, kio forpasas, havis gloron, ankoraŭ pli multe tio, kio restadas, estas en gloro.
യസ്മാദ് യത് ലോപനീയം തദ് യദി തേജോയുക്തം ഭവേത് തർഹി യത് ചിരസ്ഥായി തദ് ബഹുതരതേജോയുക്തമേവ ഭവിഷ്യതി|
12 Havante do tian esperon, ni uzas grandan liberecon de parolo,
ഈദൃശീം പ്രത്യാശാം ലബ്ധ്വാ വയം മഹതീം പ്രഗൽഭതാം പ്രകാശയാമഃ|
13 kaj ne kiel Moseo, kiu metis vualon sur sian vizaĝon, por ke la Izraelidoj ne fikse rigardu ĝis finiĝo de tio, kio estis forpasanta;
ഇസ്രായേലീയലോകാ യത് തസ്യ ലോപനീയസ്യ തേജസഃ ശേഷം ന വിലോകയേയുസ്തദർഥം മൂസാ യാദൃഗ് ആവരണേന സ്വമുഖമ് ആച്ഛാദയത് വയം താദൃക് ന കുർമ്മഃ|
14 sed iliaj animoj sensentiĝis; ĉar eĉ ĝis hodiaŭ, ĉe la legado de la malnova testamento, nelevita restadas tiu sama vualo, kiu estas forigita en Kristo,
തേഷാം മനാംസി കഠിനീഭൂതാനി യതസ്തേഷാം പഠനസമയേ സ പുരാതനോ നിയമസ്തേനാവരണേനാദ്യാപി പ്രച്ഛന്നസ്തിഷ്ഠതി|
15 sed ĝis hodiaŭ, kiam ajn oni legas Moseon, vualo kuŝas sur ilia koro.
തച്ച ന ദൂരീഭവതി യതഃ ഖ്രീഷ്ടേനൈവ തത് ലുപ്യതേ| മൂസസഃ ശാസ്ത്രസ്യ പാഠസമയേഽദ്യാപി തേഷാം മനാംസി തേനാവരണേന പ്രച്ഛാദ്യന്തേ|
16 Sed kiam ajn oni turnas sin al la Sinjoro, la vualo estas forprenata.
കിന്തു പ്രഭും പ്രതി മനസി പരാവൃത്തേ തദ് ആവരണം ദൂരീകാരിഷ്യതേ|
17 La Sinjoro estas la Spirito; kaj kie estas la Spirito de la Sinjoro, tie estas libereco.
യഃ പ്രഭുഃ സ ഏവ സ ആത്മാ യത്ര ച പ്രഭോരാത്മാ തത്രൈവ മുക്തിഃ|
18 Sed ni ĉiuj, per nevualita vizaĝo spegulante la gloron de la Sinjoro, transformiĝas en la saman bildon, de gloro al gloro, kiel el la Sinjoro la Spirito.
വയഞ്ച സർവ്വേഽനാച്ഛാദിതേനാസ്യേന പ്രഭോസ്തേജസഃ പ്രതിബിമ്ബം ഗൃഹ്ലന്ത ആത്മസ്വരൂപേണ പ്രഭുനാ രൂപാന്തരീകൃതാ വർദ്ധമാനതേജോയുക്താം താമേവ പ്രതിമൂർത്തിം പ്രാപ്നുമഃ|
