1 Tesalonikanoj 2
1 Ĉar vi mem scias, fratoj, ke nia alveno al vi ne montriĝis senfrukta;
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മന്മധ്യേ ഽസ്മാകം പ്രവേശോ നിഷ്ഫലോ ന ജാത ഇതി യൂയം സ്വയം ജാനീഥ|
2 sed suferinte kaj insultite en Filipi, kiel vi scias, ni kuraĝiĝis en nia Dio prediki al vi la evangelion de Dio meze de granda konflikto.
അപരം യുഷ്മാഭി ര്യഥാശ്രാവി തഥാ പൂർവ്വം ഫിലിപീനഗരേ ക്ലിഷ്ടാ നിന്ദിതാശ്ച സന്തോഽപി വയമ് ഈശ്വരാദ് ഉത്സാഹം ലബ്ധ്വാ ബഹുയത്നേന യുഷ്മാൻ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമ് അബോധയാമ|
3 Ĉar nia instruado ne devenis de eraro, nek de malpureco, kaj ĝi ne estas kun ruzo;
യതോഽസ്മാകമ് ആദേശോ ഭ്രാന്തേരശുചിഭാവാദ് വോത്പന്നഃ പ്രവഞ്ചനായുക്തോ വാ ന ഭവതി|
4 sed kiel Dio nin aprobis, por konfidi al ni la evangelion, tiel ni parolas, por plaĉi ne al homoj, sed al Dio, kiu esploras niajn korojn.
കിന്ത്വീശ്വരേണാസ്മാൻ പരീക്ഷ്യ വിശ്വസനീയാൻ മത്ത്വാ ച യദ്വത് സുസംവാദോഽസ്മാസു സമാർപ്യത തദ്വദ് വയം മാനവേഭ്യോ ന രുരോചിഷമാണാഃ കിന്ത്വസ്മദന്തഃകരണാനാം പരീക്ഷകായേശ്വരായ രുരോചിഷമാണാ ഭാഷാമഹേ|
5 Ĉar, kiel vi scias, ni neniam troviĝis kun vortoj flataj, nek kun avideca preteksto (Dio estas atestanto),
വയം കദാപി സ്തുതിവാദിനോ നാഭവാമേതി യൂയം ജാനീഥ കദാപി ഛലവസ്ത്രേണ ലോഭം നാച്ഛാദയാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരഃ സാക്ഷീ വിദ്യതേ|
6 nek celante homan gloron ĉe vi aŭ ĉe iu alia, kvankam ni povis esti al vi ŝarĝaj, kiel apostoloj de Kristo.
വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതാ ഇവ ഗൗരവാന്വിതാ ഭവിതുമ് അശക്ഷ്യാമ കിന്തു യുഷ്മത്തഃ പരസ്മാദ് വാ കസ്മാദപി മാനവാദ് ഗൗരവം ന ലിപ്സമാനാ യുഷ്മന്മധ്യേ മൃദുഭാവാ ഭൂത്വാവർത്താമഹി|
7 Sed ni estis mildaj inter vi, kiel vartistino, fleganta siajn proprajn infanojn;
യഥാ കാചിന്മാതാ സ്വകീയശിശൂൻ പാലയതി തഥാ വയമപി യുഷ്മാൻ കാങ്ക്ഷമാണാ
8 tiel same ni, sentante por vi koran inklinon, volonte tiam dividus kun vi, ne nur la evangelion de Dio, sed ankaŭ niajn proprajn animojn, ĉar vi fariĝis por ni tre karaj.
യുഷ്മഭ്യം കേവലമ് ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദം തന്നഹി കിന്തു സ്വകീയപ്രാണാൻ അപി ദാതും മനോഭിരഭ്യലഷാമ, യതോ യൂയമ് അസ്മാകം സ്നേഹപാത്രാണ്യഭവത|
9 Ĉar vi memoras, fratoj, nian penadon kaj laboregon: nokte kaj tage laborante, por ke ni ne fariĝu ŝarĝo por iu el vi, ni predikadis al vi la evangelion de Dio.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം ശ്രമഃ ക്ലേശശ്ച യുഷ്മാഭിഃ സ്മര്യ്യതേ യുഷ്മാകം കോഽപി യദ് ഭാരഗ്രസ്തോ ന ഭവേത് തദർഥം വയം ദിവാനിശം പരിശ്രാമ്യന്തോ യുഷ്മന്മധ്യ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമഘോഷയാമ|
10 Vi estas atestantoj, kaj Dio ankaŭ, kiel sankte kaj juste kaj senkulpe ni kondutis ĉe vi kredantoj;
അപരഞ്ച വിശ്വാസിനോ യുഷ്മാൻ പ്രതി വയം കീദൃക് പവിത്രത്വയഥാർഥത്വനിർദോഷത്വാചാരിണോഽഭവാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരോ യൂയഞ്ച സാക്ഷിണ ആധ്വേ|
11 kiel vi scias, ke por ĉiu el vi ni estis kiel patro ĉe siaj infanoj, vin admonante kaj kuraĝigante, kaj petegante,
അപരഞ്ച യദ്വത് പിതാ സ്വബാലകാൻ തദ്വദ് വയം യുഷ്മാകമ് ഏകൈകം ജനമ് ഉപദിഷ്ടവന്തഃ സാന്ത്വിതവന്തശ്ച,
12 ke vi iradu inde je Dio, kiu vin vokas en Sian regnon kaj gloron.
യ ഈശ്വരഃ സ്വീയരാജ്യായ വിഭവായ ച യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ തദുപയുക്താചരണായ യുഷ്മാൻ പ്രവർത്തിതവന്തശ്ചേതി യൂയം ജാനീഥ|
13 Pro ĉi tio ankaŭ ni senĉese dankas Dion, ke ricevinte per nia parolo la vorton de Dio, vi akceptis ne la homan vorton, sed, kiel ĝi vere estas, la Dian vorton, kiu ankaŭ energias en vi, kiuj kredas.
യസ്മിൻ സമയേ യൂയമ് അസ്മാകം മുഖാദ് ഈശ്വരേണ പ്രതിശ്രുതം വാക്യമ് അലഭധ്വം തസ്മിൻ സമയേ തത് മാനുഷാണാം വാക്യം ന മത്ത്വേശ്വരസ്യ വാക്യം മത്ത്വാ ഗൃഹീതവന്ത ഇതി കാരണാദ് വയം നിരന്തരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമഃ, യതസ്തദ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യമ് ഇതി സത്യം വിശ്വാസിനാം യുഷ്മാകം മധ്യേ തസ്യ ഗുണഃ പ്രകാശതേ ച|
14 Ĉar vi, fratoj, fariĝis imitantoj de la eklezioj de Dio en Kristo Jesuo, kiuj estas en Judujo; ĉar tiajn samajn suferojn vi ankaŭ spertis ĉe viaj samlandanoj, kiajn tiuj ĉe la Judoj,
ഹേ ഭ്രാതരഃ, ഖ്രീഷ്ടാശ്രിതവത്യ ഈശ്വരസ്യ യാഃ സമിത്യോ യിഹൂദാദേശേ സന്തി യൂയം താസാമ് അനുകാരിണോഽഭവത, തദ്ഭുക്താ ലോകാശ്ച യദ്വദ് യിഹൂദിലോകേഭ്യസ്തദ്വദ് യൂയമപി സ്വജാതീയലോകേഭ്യോ ദുഃഖമ് അലഭധ്വം|
15 kiuj mortigis la Sinjoron Jesuo kaj la profetojn, kaj nin elpelis, kaj ne plaĉas al Dio, kaj estas kontraŭuloj al ĉiuj homoj;
തേ യിഹൂദീയാഃ പ്രഭും യീശും ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഹതവന്തോ ഽസ്മാൻ ദൂരീകൃതവന്തശ്ച, ത ഈശ്വരായ ന രോചന്തേ സർവ്വേഷാം മാനവാനാം വിപക്ഷാ ഭവന്തി ച;
16 ili malhelpis al ni prediki al la nacianoj, por ke ili saviĝu, por kompletigi ĉiam la sumon de siaj pekoj; kaj sur ilin venis la kolero ĝis ekstrema mezuro.
അപരം ഭിന്നജാതീയലോകാനാം പരിത്രാണാർഥം തേഷാം മധ്യേ സുസംവാദഘോഷണാദ് അസ്മാൻ പ്രതിഷേധന്തി ചേത്ഥം സ്വീയപാപാനാം പരിമാണമ് ഉത്തരോത്തരം പൂരയന്തി, കിന്തു തേഷാമ് അന്തകാരീ ക്രോധസ്താൻ ഉപക്രമതേ|
17 Sed, fratoj, ni, senigite je vi dum kelka tempo, persone, ne kore, des pli fervore klopodis vidi vian vizaĝon kun multa sopiro;
ഹേ ഭ്രാതരഃ മനസാ നഹി കിന്തു വദനേന കിയത്കാലം യുഷ്മത്തോ ഽസ്മാകം വിച്ഛേദേ ജാതേ വയം യുഷ്മാകം മുഖാനി ദ്രഷ്ടുമ് അത്യാകാങ്ക്ഷയാ ബഹു യതിതവന്തഃ|
18 ĉar ni deziris veni al vi; mi, Paŭlo, tion deziris pli ol unufoje; sed malhelpis nin Satano.
ദ്വിരേകകൃത്വോ വാ യുഷ്മത്സമീപഗമനായാസ്മാകം വിശേഷതഃ പൗലസ്യ മമാഭിലാഷോഽഭവത് കിന്തു ശയതാനോ ഽസ്മാൻ നിവാരിതവാൻ|
19 Ĉar kio estas nia espero, aŭ ĝojo, aŭ krono de singratulado? Ĉu ĝi ja ne estas vi, antaŭ nia Sinjoro Jesuo Kristo ĉe lia alveno?
യതോഽസ്മാകം കാ പ്രത്യാശാ കോ വാനന്ദഃ കിം വാ ശ്ലാഘ്യകിരീടം? അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനകാലേ തത്സമ്മുഖസ്ഥാ യൂയം കിം തന്ന ഭവിഷ്യഥ?
20 Ĉar vi estas nia gloro kaj nia ĝojo.
യൂയമ് ഏവാസ്മാകം ഗൗരവാനന്ദസ്വരൂപാ ഭവഥ|
