1 Petro 2
1 Formetinte do ĉian malbonon kaj ĉian trompon kaj hipokritecon kaj enviojn kaj ĉiajn kalumniojn,
Aa ie fa napoke ze fonga filoa-tiñake, ze hene famañahiañe naho hasoa-piatrefañe naho ty fihàñañe vaho ze fañinjeañe iaby,
2 kiel ĵusnaskitaj suĉinfanoj, sopiru al la spirita lakto pura, por ke vi per tio kresku en savon,
manahake te ajaja-mena, salalao ty ronono hiringiri’ i tsaray, hitomboa’ areo amy rombakey,
3 se vi gustumis, ke la Sinjoro estas bona;
kanao fa nitsopeke ty hasoa’ i Talè,
4 al kiu alvenante, kvazaŭ al ŝtono vivanta, de homoj rifuzita, sed ĉe Dio elektita, honorinda,
naho nimb’ama’e, i Vato veloñe nado’ ondatio fe jinobon’ Añahare vaho toe sarotse ama’ey,
5 vi ankaŭ, kiel ŝtonoj vivantaj, konstruiĝas domo spirita, sankta pastraro, por oferi spiritajn oferojn, akcepteblajn de Dio per Jesuo Kristo.
le ampitroareñe ka nahareo vato veloñeo, ho anjomban’ arofo, naho fisoroñañe miavake, hañenga soron’ arofo non’ Añahare añam’ Iesoà Norizañey.
6 Ĉar estas enhavate en skribo: Jen Mi kuŝigas en Cion bazangulan ŝtonon, elektitan, valoregan; Kaj kiu lin fidas, tiu ne estos hontigita.
Ty amy pinatetse an-tsokitse masiñe ao: Ingo, apoko e Tsione ao ty vaton-kotsoke jinoboñe, vaton-kotsoke sarotse, le tsy ho salatse ty miato ama’e.
7 Por vi do, la fidantoj, estas la valoregeco; sed por nefidantoj: Ŝtono, kiun malŝatis la konstruantoj, Fariĝis ŝtono bazangula;
I hasarota’ey ho ama’ areo mpiatoo, fe amo manjehatseo le: Nivalike ho vato-kotsoke i vato nado’ o mpandranjioy.
8 kaj: Ŝtono de falpuŝiĝo kaj roko de alfrapiĝo; ili falpuŝiĝas pro la vorto, malobeante, por kio ankaŭ ili estas difinitaj.
naho ty hoe: Ty vato mahatsikapy naho ty vato mahasirìka. Tsikapie’ i tsaray o mpanjehatseo; fa zay ty nanendreañe iareo.
9 Sed vi estas raso elektita, pastraro reĝa, nacio sankta, popolo Diposedata, por ke vi proklamu la gloron de Tiu, kiu vokis vin el mallumo en Sian lumon mirindan;
Fe tariratse jinoboñe nahareo, firimboñam-pisoroñe aman-kasy, fifeheañe miavake, famosora nambahañe ho hanaña’e, hitaroñe ty hasoa’ i nikanjy anahareo hiakatse i ieñey ho ami’ty fireandreaña’e fanjakay.
10 kiuj iam estis ne-popolo, sed nun estas popolo de Dio; antaŭe nekompatitoj, sed nun kompatitoj.
Amy t’ie tsy nifamosorañe taolo, fe famosoran’ Añahare henaneo; tsy nitretrezeñe fe iferenaiñañe henaneo.
11 Amataj, mi petegas vin kiel fremdulojn kaj migrantojn, detenu vin de karnaj voluptoj, kiuj militadas kontraŭ la animo;
O ry noroko, osiheko hoe t’ie ambahiny naho mpañialo, ty hifoneñe amo raha mahatsontso’ i nofotseio naho mifañotakotak’ am-betsevetse ao.
12 kondutante dece ĉe la nacianoj, por ke, kvankam ili kalumnias vin kiel malbonagulojn, tamen, vidante viajn bonfarojn, ili gloru Dion en la tago de vizitado.
Mañaveloa an-kavañonañe amo kilakila’ ndatio, ie mañarinjèñe anahareo hoe tsy vokatse, naho misamba o sata soa’ areoo, ro handrenge an’ Andrianañahare amy androm-pitilihañey.
13 Submetu vin al ĉiu homa institucio pro la Sinjoro; ĉu al la reĝo, la superreganto;
Aa le miandalia amy ze fifelehañe noriza’ ondatio, ty amy Talè; naho ty mpanjaka, amy te manandily;
14 ĉu al regantoj, kiel liaj senditoj por venĝo al malbonaguloj kaj por laŭdo al bonaguloj.
naho o ragovao amy t’ie nirahe’e handilo o manao ratio vaho handrenge o manao soao.
15 Ĉar la volo de Dio estas, ke bonfarante, vi silentigu la nesciadon de homoj malsaĝaj;
Zay ty satrin’ Añahare, t’ie mitolon-kasoa ro hampitsiñe ty habahimoa’ ondaty seretseo,
16 kiel liberaj, kaj ne farantaj el via libereco kovrilon de malico, sed kiel servistoj de Dio.
toe haha nahareo, le ko atao fandrongonan-tiñake i fidadàñey, fa iambaneo kanao mpitoron’ Añahare.
17 Ĉiujn honoru. La frataron amu. Dion timu. La reĝon honoru.
Hene iasio, kokò o rolongoo, mañeveña aman’ Añahare, iasio i mpanjakay.
18 Servantoj, submetu vin al viaj sinjoroj kun ĉia timo; ne sole al la bonaj kaj malseveraj, sed ankaŭ al la malbonhumoraj.
Ry mpitoroñeo, iambaneo o tompo’ areoo am-pañeveñañe àmpoñe, tsy t’ie soa naho lem-po avao, fa o mengokeo ka.
19 Ĉar tio estas laŭdinda, se pro konscienco al Dio oni elportas malĝojon, suferante maljuste.
Inao ty mañeva isoke, t’ie mpañeveñe aman’ Añahare, ro mifeake sotry te ampisoañeñe tsy aman-katò.
20 Ĉar kia honoro estas, se, pekante kaj sekve batate, vi tion pacience elportas? sed se, bonfarante kaj sekve suferante, vi tion pacience elportas, tio estas laŭdinda antaŭ Dio.
Ino ty tombo’e t’ie mahafifeake lafa ty amo tahiñeo? Ie manao soa te ampisoañeñe vaho mifeak’ am-pahaliñisañe, le hisohen’ Añahare.
21 Ĉar al ĉi tio vi estas vokitaj; pro tio, ke Kristo ankaŭ suferis pro vi, postlasante por vi ekzemplon, por ke vi sekvu liajn postesignojn;
Inao ty nikanjiañe anahareo, kanao nijalea’ i Norizañey, itsikombeo, hañoriha’ areo o lia’eo.
22 pekon li ne faris, kaj trompo ne troviĝis en lia buŝo;
Ie tsy nanan-tahiñe, naho tsy nioniñe am-palie’e ty famañahiañe,
23 insultate, li ne insultis responde; suferante, li ne minacis, sed submetis sin al la juste juĝanta;
le ie nonjireñe, tsy namale añ’ ònjitse; ie nijale tsy nañebañe, fe nitolom-piato amy Mpizaka an-katòy.
24 li mem portis niajn pekojn en sia korpo sur la lignaĵo, por ke ni, malvivigite koncerne pekojn, vivu por justeco; per lia vundo vi resaniĝis.
Ie ty nivave o hakeon-tikañeo am-pañòva’e an-katae ajale eo, hampihomaheñe o tahiñeo soa te ho veloñe an-kavañonañe tika, fa o fere’eo ro mahajangañe anahareo.
25 Ĉar vi estis kiel ŝafoj erarvagantaj; sed nun vi returne venis al la Paŝtisto kaj Episkopo de viaj animoj.
Ie nitolom-pandrìke hoe añondry, fe nitampoly amy Mpiarake naho Mpisari’ o arofo’ areooy henaneo.
