Romans 12

1 I call upon you, therefore, brethren, through the compassions of God, to present your bodies a sacrifice — living, sanctified, acceptable to God — your intelligent service;

παρακαλω ουν υμας αδελφοι δια των οικτιρμων του θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν ευαρεστον τω θεω την λογικην λατρειαν υμων

2 and be not conformed to this age, but be transformed by the renewing of your mind, for your proving what [is] the will of God — the good, and acceptable, and perfect. (aiōn g165)

και μη συσχηματιζεσθαι τω αιωνι τουτω αλλα μεταμορφουσθαι τη ανακαινωσει του νοος υμων εις το δοκιμαζειν υμας τι το θελημα του θεου το αγαθον και ευαρεστον και τελειον (aiōn g165)

3 For I say, through the grace that was given to me, to every one who is among you, not to think above what it behoveth to think; but to think so as to think wisely, as to each God did deal a measure of faith,

λεγω γαρ δια της χαριτος της δοθεισης μοι παντι τω οντι εν υμιν μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν αλλα φρονειν εις το σωφρονειν εκαστω ως ο θεος εμερισεν μετρον πιστεως

4 for as in one body we have many members, and all the members have not the same office,

καθαπερ γαρ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν

5 so we, the many, one body are in Christ, and members each one of one another.

ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν χριστω ο δε καθ εις αλληλων μελη

6 And having gifts, different according to the grace that was given to us; whether prophecy — 'According to the proportion of faith!'

εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα ειτε προφητειαν κατα την αναλογιαν της πιστεως

7 or ministration — 'In the ministration!' or he who is teaching — 'In the teaching!'

ειτε διακονιαν εν τη διακονια ειτε ο διδασκων εν τη διδασκαλια

8 or he who is exhorting — 'In the exhortation!' he who is sharing — 'In simplicity!' he who is leading — 'In diligence?' he who is doing kindness — 'In cheerfulness.'

ειτε ο παρακαλων εν τη παρακλησει ο μεταδιδους εν απλοτητι ο προισταμενος εν σπουδη ο ελεων εν ιλαροτητι

9 The love unfeigned: abhorring the evil; cleaving to the good;

η αγαπη ανυποκριτος αποστυγουντες το πονηρον κολλωμενοι τω αγαθω

10 in the love of brethren, to one another kindly affectioned: in the honour going before one another;

τη φιλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι τη τιμη αλληλους προηγουμενοι

11 in the diligence not slothful; in the spirit fervent; the Lord serving;

τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντες τω κυριω δουλευοντες

12 in the hope rejoicing; in the tribulation enduring; in the prayer persevering;

τη ελπιδι χαιροντες τη θλιψει υπομενοντες τη προσευχη προσκαρτερουντες

13 to the necessities of the saints communicating; the hospitality pursuing.

ταις χρειαις των αγιων κοινωνουντες την φιλοξενιαν διωκοντες

14 Bless those persecuting you; bless, and curse not;

ευλογειτε τους διωκοντας υμας ευλογειτε και μη καταρασθε

15 to rejoice with the rejoicing, and to weep with the weeping,

χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων

16 of the same mind one toward another, not minding the high things, but with the lowly going along; become not wise in your own conceit;

το αυτο εις αλληλους φρονουντες μη τα υψηλα φρονουντες αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοις

17 giving back to no one evil for evil; providing right things before all men.

μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντες προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων

18 If possible — so far as in you — with all men being in peace;

ει δυνατον το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντες

19 not avenging yourselves, beloved, but give place to the wrath, for it hath been written, 'Vengeance [is] Mine,

μη εαυτους εκδικουντες αγαπητοι αλλα δοτε τοπον τη οργη γεγραπται γαρ εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος

20 I will recompense again, saith the Lord;' if, then, thine enemy doth hunger, feed him; if he doth thirst, give him drink; for this doing, coals of fire thou shalt heap upon his head;

εαν ουν πεινα ο εχθρος σου ψωμιζε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου

21 Be not overcome by the evil, but overcome, in the good, the evil.

μη νικω υπο του κακου αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον