< Psalms 60 >

1 To the Overseer. — 'Concerning the Lily of Testimony,' a secret treasure of David, to teach, in his striving with Aram-Naharaim, and with Aram-Zobah, and Joab turneth back and smiteth Edom in the valley of Salt — twelve thousand. O God, Thou hadst cast us off, Thou hadst broken us — hadst been angry! — Thou dost turn back to us.
برای رهبر سرایندگان. در مایۀ «سوسن شهادت». غزل داوود دربارۀ زمانی که با اَرام نَهَرَین و اَرام صوبه جنگید و یوآب بازگشته دوازده هزار نفر از اَدومیان را در درۀ نَمک کُشت. ای خدا، تو ما را طرد کرده‌ای، ما را پراکنده ساخته و بر ما خشمگین بوده‌ای؛ اما اینک به سوی ما بازگرد.
2 Thou hast caused the land to tremble, Thou hast broken it, Heal its breaches, for it hath moved.
زمین را لرزان ساخته و آن را شکافته‌ای؛ شکافهایش را به هم آور، زیرا نزدیک است متلاشی شود.
3 Thou hast shewn Thy people a hard thing, Thou hast caused us to drink wine of trembling.
به قوم برگزیده‌ات سختیهای فراوان داده‌ای؛ ما را همچون افراد مست گیج و سرگردان نموده‌ای.
4 Thou hast given to those fearing thee an ensign. To be lifted up as an ensign Because of truth. (Selah)
اما برای کسانی که تو را گرامی می‌دارند پرچمی افراشته‌ای تا آنان را در مقابل تیرهای دشمن در امان داری.
5 That Thy beloved ones may be drawn out, Save [with] Thy right hand, and answer us.
ای خدایی که ما را دوست داری، با قدرت خویش ما را نجات ده و دعای ما را اجابت فرما.
6 God hath spoken in His holiness: I exult — I apportion Shechem, And the valley of Succoth I measure,
خدا در قدوسیت خویش سخن گفته و فرموده است: «با شادی شهر شکیم را قسمت می‌کنم و دشت سوکوت را اندازه می‌گیرم.
7 Mine [is] Gilead, and mine [is] Manasseh, And Ephraim [is] the strength of my head, Judah [is] my lawgiver,
جِلعاد از آن من است و منسی نیز از آن من؛ افرایم کلاهخود من است و یهودا عصای سلطنت من.
8 Moab [is] my pot for washing, over Edom I cast my shoe, Shout, concerning me, O Philistia.
اما قوم موآب را مانند لگن برای شستشو به کار خواهم برد، بر قوم ادوم کفشم را خواهم انداخت و بر فلسطین فریاد پیروزی برخواهم آورد.»
9 Who doth bring me [to] a city of bulwarks? Who hath led me unto Edom?
کیست که مرا برای گرفتن شهرهای حصاردار ادوم رهبری کند؟
10 Is it not Thou, O God? hast Thou cast us off? And dost Thou not go forth, O God, with our hosts!
خدایا، تو ما را رهبری کن، تو که اینک از ما روگردان شده‌ای و دیگر با سپاهیان ما نیستی!
11 Give to us help from adversity, And vain [is] the deliverance of man.
تو ما را در جنگ با دشمن کمک کن، زیرا کمک انسان بی‌فایده است.
12 In God we do mightily, And He treadeth down our adversaries!
با کمک تو ای خدا، پیروز خواهیم شد، زیرا تو دشمنان ما را شکست خواهی داد!

< Psalms 60 >