< Psalms 139 >

1 To the Overseer. — A Psalm by David. Jehovah, Thou hast searched me, and knowest.
Господи, искусил мя еси и познал мя еси: ты познал еси седание мое и востание мое.
2 Thou — Thou hast known my sitting down, And my rising up, Thou hast attended to my thoughts from afar.
Ты разумел еси помышления моя издалеча:
3 My path and my couch Thou hast fanned, And [with] all my ways hast been acquainted.
стезю мою и уже мое Ты еси изследовал и вся пути моя провидел еси.
4 For there is not a word in my tongue, Lo, O Jehovah, Thou hast known it all!
Яко несть льсти в языце моем: се, Господи, Ты познал еси
5 Behind and before Thou hast besieged me, And Thou dost place on me Thy hand.
вся последняя и древняя: Ты создал еси мя и положил еси на мне руку Твою.
6 Knowledge too wonderful for me, It hath been set on high, I am not able for it.
Удивися разум Твой от мене, утвердися, не возмогу к нему.
7 Whither do I go from Thy Spirit? And whither from Thy face do I flee?
Камо пойду от Духа Твоего? И от лица Твоего камо бежу?
8 If I ascend the heavens — there Thou [art], And spread out a couch in Sheol, lo, Thee! (Sheol h7585)
Аще взыду на небо, Ты тамо еси: аще сниду во ад, тамо еси. (Sheol h7585)
9 I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,
Аще возму криле мои рано и вселюся в последних моря,
10 Also there Thy hand doth lead me, And Thy right hand doth hold me.
и тамо бо рука Твоя наставит мя, и удержит мя десница Твоя.
11 And I say, 'Surely darkness bruiseth me, Then night [is] light to me.
И рех: еда тма поперет мя? И нощь просвещение в сладости моей.
12 Also darkness hideth not from Thee, And night as day shineth, as [is] darkness so [is] light.
Яко тма не помрачится от Тебе, и нощь яко день просветится: яко тма ея, тако и свет ея.
13 For Thou — Thou hast possessed my reins, Thou dost cover me in my mother's belly.
Яко Ты создал еси утробы моя, восприял мя еси из чрева матере моея.
14 I confess Thee, because that [with] wonders I have been distinguished. Wonderful [are] Thy works, And my soul is knowing [it] well.
Исповемся Тебе, яко страшно удивился еси: чудна дела Твоя, и душа моя знает зело.
15 My substance was not hid from Thee, When I was made in secret, Curiously wrought in the lower part of earth.
Не утаися кость моя от Тебе, юже сотворил еси в тайне, и состав мой в преисподних земли.
16 Mine unformed substance Thine eyes saw, And on Thy book all of them are written, The days they were formed — And not one among them.
Несоделанное мое видесте очи Твои, и в книзе Твоей вси напишутся: во днех созиждутся, и никтоже в них.
17 And to me how precious have been Thy thoughts, O God, how great hath been their sum!
Мне же зело честни быша друзи Твои, Боже, зело утвердишася владычествия их:
18 I recount them! than the sand they are more, I have waked, and I am still with Thee.
изочту их, и паче песка умножатся: востах, и еще есмь с Тобою.
19 Dost Thou slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!
Аще избиеши грешники, Боже: мужие кровей, уклонитеся от мене.
20 Who exchange Thee for wickedness, Lifted up to vanity [are] Thine enemies.
Яко ревниви есте в помышлениих, приимут в суету грады Твоя.
21 Do not I hate, Jehovah, those hating Thee? And with Thy withstanders grieve myself?
Не ненавидящыя ли Тя, Господи, возненавидех, и о вразех Твоих истаях?
22 [With] perfect hatred I have hated them, Enemies they have become to me.
Совершенною ненавистию возненавидех я: во враги быша ми.
23 Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,
Искуси мя, Боже, и увеждь сердце мое: истяжи мя и разумей стези моя:
24 And see if a grievous way be in me, And lead me in a way age-during!
и виждь, аще путь беззакония во мне, и настави мя на путь вечен.

< Psalms 139 >