< Psalms 137 >

1 By rivers of Babylon — There we did sit, Yea, we wept when we remembered Zion.
KIT momoder ni kailan pilap en Papel o janejan, ni ni tamanda Jion.
2 On willows in its midst we hung our harps.
Kit lanadar at arp akan nin tuka kan, me mi waja o.
3 For there our captors asked us the words of a song, And our spoilers — joy: 'Sing ye to us of a song of Zion.'
Pwe me jali kit edi inda, jen kaul, o jen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai on kit kaul apot duen Jion.
4 How do we sing the song of Jehovah, On the land of a stranger?
Iaduen at pan kak wiada kaul nil leowa nan jap en men wai?
5 If I forget thee, O Jerusalem, my right hand forgetteth!
Ma i pan monoke uk ala Ierujalem, pa i pali maun ap pil pun monokinokla.
6 My tongue doth cleave to my palate, If I do not remember thee, If I do not exalt Jerusalem above my chief joy.
Lo i pan paj on pan natanat ai, ma i jolar pan taman uk adar, ma i jolar pan peren kida Ierujalem mon meakaroj.
7 Remember, Jehovah, for the sons of Edom, The day of Jerusalem, Those saying, 'Rase, rase to its foundation!'
Main leowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en lerujalem Kawela, kawela lao Iel on nan pwel!
8 O daughter of Babylon, O destroyed one, O the happiness of him who repayeth to thee thy deed, That thou hast done to us.
Toun Papel, morjued koe, re meid pai, me pan wiai on uk duen me koe wiadar!
9 O the happiness of him who doth seize, And hath dashed thy sucklings on the rock!
Meid pai ir, me pan koledi noum jeri pwelel o kajuk pajan nin takai!

< Psalms 137 >