Proverbs 1
1 Proverbs of Solomon, son of David, king of Israel:
| امثال سلیمان بن داود پادشاه اسرائیل | ۱ |
2 For knowing wisdom and instruction, For understanding sayings of intelligence,
| به جهت دانستن حکمت و عدل، و برای فهمیدن کلمات فطانت. | ۲ |
3 For receiving the instruction of wisdom, Righteousness, judgment, and uprightness,
| به جهت اکتساب ادب معرفت آمیز، و عدالت و انصاف و استقامت. | ۳ |
4 For giving to simple ones — prudence, To a youth — knowledge and discretion.
| تاساده دلان را زیرکی بخشد، و جوانان را معرفت وتمیز. | ۴ |
5 (The wise doth hear and increaseth learning, And the intelligent doth obtain counsels.)
| تا مرد حکیم بشنود و علم را بیفزاید. ومرد فهیم تدابیر را تحصیل نماید. | ۵ |
6 For understanding a proverb and its sweetness, Words of the wise and their acute sayings.
| تا امثال وکنایات را بفهمند، کلمات حکیمان و غوامض ایشان را. | ۶ |
7 Fear of Jehovah [is] a beginning of knowledge, Wisdom and instruction fools have despised!
| ترس یهوه آغاز علم است. لیکن جاهلان حکمت و ادب را خوار می‌شمارند. | ۷ |
8 Hear, my son, the instruction of thy father, And leave not the law of thy mother,
| ای پسر من تادیب پدر خود را بشنو، و تعلیم مادر خویش را ترک منما. | ۸ |
9 For a graceful wreath [are] they to thy head, And chains to thy neck.
| زیرا که آنها تاج زیبایی برای سر تو، و جواهر برای گردن توخواهد بود. | ۹ |
10 My son, if sinners entice thee be not willing.
| ای پسر من اگر گناهکاران تو رافریفته سازند، قبول منما. | ۱۰ |
11 If they say, 'Come with us, we lay wait for blood, We watch secretly for the innocent without cause,
| اگر گویند: «همراه مابیا تا برای خون در کمین بنشینیم، و برای بی‌گناهان بی‌جهت پنهان شویم، | ۱۱ |
| مثل هاویه ایشان را زنده خواهیم بلعید، و تندرست مانندآنانی که به گور فرو می‌روند. (Sheol h7585) | ۱۲ |
13 Every precious substance we find, We fill our houses [with] spoil,
| هر گونه اموال نفیسه را پیدا خواهیم نمود. و خانه های خود را ازغنیمت مملو خواهیم ساخت. | ۱۳ |
14 Thy lot thou dost cast among us, One purse is — to all of us.'
| قرعه خود رادر میان ما بینداز. و جمیع ما را یک کیسه خواهدبود.» | ۱۴ |
15 My son! go not in the way with them, Withhold thy foot from their path,
| ای پسر من با ایشان در راه مرو. و پای خودرا از طریقهای ایشان باز دار | ۱۵ |
16 For their feet to evil do run, And they haste to shed blood.
| زیرا که پایهای ایشان برای شرارت می‌دود و به جهت ریختن خون می‌شتابد. | ۱۶ |
17 Surely in vain is the net spread out before the eyes of any bird.
| به تحقیق، گستردن دام در نظرهر بالداری بی‌فایده است. | ۱۷ |
18 And they for their own blood lay wait, They watch secretly for their own lives.
| لیکن ایشان به جهت خون خود کمین می‌سازند، و برای جان خویش پنهان می‌شوند. | ۱۸ |
19 So [are] the paths of every gainer of dishonest gain, The life of its owners it taketh.
| همچنین است راههای هر کس که طماع سود باشد، که آن جان مالک خود را هلاک می‌سازد. | ۱۹ |
20 Wisdom in an out-place crieth aloud, In broad places she giveth forth her voice,
| حکمت در بیرون ندا می‌دهد و در شوارع عام آواز خود را بلند می‌کند. | ۲۰ |
21 At the head of the multitudes she calleth, In the openings of the gates, In the city her sayings she saith:
| در سرچهارراهها در دهنه دروازه‌ها می‌خواند و در شهربه سخنان خود متکلم می‌شود | ۲۱ |
22 'Till when, ye simple, do ye love simplicity? And have scorners their scorning desired? And do fools hate knowledge?
| که «ای جاهلان تا به کی جهالت را دوست خواهید داشت؟ و تا به کی مستهزئین از استهزا شادی می‌کنند و احمقان از معرفت نفرت می‌نمایند؟ | ۲۲ |
23 Turn back at my reproof, lo, I pour forth to you my spirit, I make known my words with you.
| به‌سبب عتاب من بازگشت نمایید. اینک روح خود را بر شما افاضه خواهم نمود و کلمات خود را بر شما اعلام خواهم کرد. | ۲۳ |
24 Because I have called, and ye refuse, I stretched out my hand, and none is attending,
| زیرا که چون خواندم، شما ابانمودید و دستهای خود را افراشتم و کسی اعتنانکرد. | ۲۴ |
25 And ye slight all my counsel, And my reproof ye have not desired.
| بلکه تمامی نصیحت مرا ترک نمودید وتوبیخ مرا نخواستید. | ۲۵ |
26 I also in your calamity do laugh, I deride when your fear cometh,
| پس من نیز در حین مصیبت شما خواهم خندید و چون ترس بر شمامستولی شود استهزا خواهم نمود. | ۲۶ |
27 When your fear cometh as destruction, And your calamity as a hurricane doth come, When on you come adversity and distress.
| چون خوف مثل باد تند بر شما عارض شود، و مصیبت مثل گردباد به شما دررسد، حینی که تنگی وضیق بر شما آید. | ۲۷ |
28 Then they call me, and I do not answer, They seek me earnestly, and find me not.
| آنگاه مرا خواهند خواندلیکن اجابت نخواهم کرد، و صبحگاهان مراجستجو خواهند نمود اما مرا نخواهند یافت. | ۲۸ |
29 Because that they have hated knowledge, And the fear of Jehovah have not chosen.
| چونکه معرفت را مکروه داشتند، و ترس خداوند را اختیار ننمودند، | ۲۹ |
30 They have not consented to my counsel, They have despised all my reproof,
| و نصیحت مراپسند نکردند، و تمامی توبیخ مرا خوار شمردند، | ۳۰ |
31 And they eat of the fruit of their way, And from their own counsels they are filled.
| بنابراین، از میوه طریق خود خواهند خورد، واز تدابیر خویش سیر خواهند شد. | ۳۱ |
32 For the turning of the simple slayeth them, And the security of the foolish destroyeth them.
| زیرا که ارتداد جاهلان، ایشان را خواهد کشت و راحت غافلانه احمقان، ایشان را هلاک خواهد ساخت. | ۳۲ |
33 And whoso is hearkening to me dwelleth confidently, And [is] quiet from fear of evil!'
| اما هر‌که مرا بشنود در امنیت ساکن خواهدبود، و از ترس بلا مستریح خواهد ماند.» | ۳۳ |
