Proverbs 9
1 Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
2 She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
3 She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
4 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
5 'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
6 Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
7 The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
8 Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
9 Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
10 The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
11 For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
12 If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
13 A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
14 And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
15 To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
Удул өтүп кетиватқанларға:
16 'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
«Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
17 'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
«Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
