Proverbs 5
1 My son! to my wisdom give attention, To mine understanding incline thine ear,
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 To observe thoughtfulness, And knowledge do thy lips keep.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 For the lips of a strange woman drop honey, And smoother than oil [is] her mouth,
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 And her latter end [is] bitter as wormwood, Sharp as a sword [with] mouths.
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 The path of life — lest thou ponder, Moved have her paths — thou knowest not.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 And now, ye sons, hearken to me, And turn not from sayings of my mouth.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Keep far from off her thy way, And come not near unto the opening of her house,
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Lest thou give to others thy honour, And thy years to the fierce,
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 Lest strangers be filled [with] thy power, And thy labours in the house of a stranger,
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 And thou hast howled in thy latter end, In the consumption of thy flesh and thy food,
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 And hast said, 'How have I hated instruction, And reproof hath my heart despised,
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 And I have not hearkened to the voice of my directors, And to my teachers have not inclined mine ear.
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 As a little thing I have been all evil, In the midst of an assembly and a company.
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Drink waters out of thine own cistern, Even flowing ones out of thine own well.
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Let thy fountains be scattered abroad, In broad places rivulets of waters.
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Let them be to thee for thyself, And not to strangers with thee.
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Let thy fountain be blessed, And rejoice because of the wife of thy youth,
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 A hind of loves, and a roe of grace! Let her loves satisfy thee at all times, In her love magnify thyself continually.
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 And why dost thou magnify thyself, My son, with a stranger? And embrace the bosom of a strange woman?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 For over-against the eyes of Jehovah are the ways of each, And all his paths He is pondering.
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 His own iniquities do capture the wicked, And with the ropes of his sin he is holden.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 He dieth without instruction, And in the abundance of his folly magnifieth himself!
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
