Job 9
1 And Job answereth and saith: —
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
“Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
3 If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
4 Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
5 Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
6 Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
7 Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
8 Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
9 Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
10 Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
11 Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
12 Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
13 God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
14 How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
15 Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
16 Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
17 Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
18 He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
19 If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
20 If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
21 Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
22 It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
23 If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
24 Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
25 My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
26 They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
27 Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
28 I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
29 I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
30 If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
31 Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
32 But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
33 If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
34 He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
35 I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
