Psalms 147
1 Alleluya. Herie ye the Lord, for the salm is good; heriyng be myrie, and fair to oure God.
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 The Lord schal bilde Jerusalem; and schal gadere togidere the scateryngis of Israel.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Which Lord makith hool men contrit in herte; and byndith togidere the sorewes of hem.
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 Which noumbrith the multitude of sterris; and clepith names to alle tho.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Oure Lord is greet, and his vertu is greet; and of his wisdom is no noumbre.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 The Lord takith vp mylde men; forsothe he makith low synneris `til to the erthe.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Bifore synge ye to the Lord in knoulechyng; seye ye salm to oure God in an harpe.
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 Which hilith heuene with cloudis; and makith redi reyn to the erthe. Which bryngith forth hei in hillis; and eerbe to the seruice of men.
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 Which yyueth mete to her werk beestis; and to the briddys of crowis clepinge hym.
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 He schal not haue wille in the strengthe of an hors; nether it schal be wel plesaunt to hym in the leggis of a man.
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 It is wel plesaunt to the Lord on men that dreden hym; and in hem that hopen on his mercy.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Jerusalem, herie thou the Lord; Syon, herie thou thi God.
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 For he hath coumfortid the lockis of thi yatis; he hath blessid thi sones in thee.
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 Which hath set thi coostis pees; and fillith thee with the fatnesse of wheete.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 Which sendith out his speche to the erthe; his word renneth swiftli.
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 Which yyueth snow as wolle; spredith abrood a cloude as aische.
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 He sendith his cristal as mussels; who schal suffre bifore the face of his cooldnesse?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 He schal sende out his word, and schal melte tho; his spirit schal blowe, and watris schulen flowe.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Which tellith his word to Jacob; and hise riytfulnessis and domes to Israel.
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 He dide not so to ech nacioun; and he schewide not hise domes to hem.
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
