Psalms 90

1 A Prayer by Moses, the man of God. Lord, you have been our dwelling place for all generations.

دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.

2 Before the mountains were born, before you had formed the earth and the world, even from everlasting to everlasting, you are God.

قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست.

3 You turn man to destruction, saying, “Return, you children of men.”

انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!»

4 For a thousand years in your sight are just like yesterday when it is past, like a watch in the night.

هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است.

5 You sweep them away as they sleep. In the morning they sprout like new grass.

تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.

6 In the morning it sprouts and springs up. By evening, it is withered and dry.

7 For we are consumed in your anger. We are troubled in your wrath.

بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است.

8 You have set our iniquities before you, our secret sins in the light of your presence.

گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست.

9 For all our days have passed away in your wrath. We bring our years to an end as a sigh.

روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم.

10 The days of our years are seventy, or even by reason of strength eighty years; yet their pride is but labour and sorrow, for it passes quickly, and we fly away.

عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم.

11 Who knows the power of your anger, your wrath according to the fear that is due to you?

خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟

12 So teach us to count our days, that we may gain a heart of wisdom.

به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم.

13 Relent, LORD! How long? Have compassion on your servants!

ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن.

14 Satisfy us in the morning with your loving kindness, that we may rejoice and be glad all our days.

صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم.

15 Make us glad for as many days as you have afflicted us, for as many years as we have seen evil.

به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان.

16 Let your work appear to your servants, your glory to their children.

بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز.

17 Let the favour of the Lord our God be on us. Establish the work of our hands for us. Yes, establish the work of our hands.

خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما!