Psalms 38
1 A Psalm by David, for a memorial. LORD, don’t rebuke me in your wrath, neither chasten me in your hot displeasure.
| مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن. |
2 For your arrows have pierced me, your hand presses hard on me.
| تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام. |
3 There is no soundness in my flesh because of your indignation, neither is there any health in my bones because of my sin.
| در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند. |
4 For my iniquities have gone over my head. As a heavy burden, they are too heavy for me.
| تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند. |
5 My wounds are loathsome and corrupt because of my foolishness.
| به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند. |
6 I am in pain and bowed down greatly. I go mourning all day long.
| به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم. |
7 For my waist is filled with burning. There is no soundness in my flesh.
| از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است. |
8 I am faint and severely bruised. I have groaned by reason of the anguish of my heart.
| تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم. |
9 Lord, all my desire is before you. My groaning is not hidden from you.
| خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست. |
10 My heart throbs. My strength fails me. As for the light of my eyes, it has also left me.
| قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است. |
11 My lovers and my friends stand aloof from my plague. My kinsmen stand far away.
| دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند. |
12 They also who seek after my life lay snares. Those who seek my hurt speak mischievous things, and meditate deceits all day long.
| آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند. |
13 But I, as a deaf man, don’t hear. I am as a mute man who doesn’t open his mouth.
| من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید. |
14 Yes, I am as a man who doesn’t hear, in whose mouth are no reproofs.
| مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد. |
15 For I hope in you, LORD. You will answer, Lord my God.
| ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد. |
16 For I said, “Don’t let them gloat over me, or exalt themselves over me when my foot slips.”
| نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند. |
17 For I am ready to fall. My pain is continually before me.
| نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد. |
18 For I will declare my iniquity. I will be sorry for my sin.
| من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم. |
19 But my enemies are vigorous and many. Those who hate me without reason are numerous.
| دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند. |
20 They who render evil for good are also adversaries to me, because I follow what is good.
| آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم. |
21 Don’t forsake me, LORD. My God, don’t be far from me.
| خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش. |
22 Hurry to help me, Lord, my salvation.
| ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب! |
