< Psalms 38 >

1 A Psalm by David, for a memorial. LORD, don’t rebuke me in your wrath, neither chasten me in your hot displeasure.
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
2 For your arrows have pierced me, your hand presses hard on me.
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
3 There is no soundness in my flesh because of your indignation, neither is there any health in my bones because of my sin.
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 For my iniquities have gone over my head. As a heavy burden, they are too heavy for me.
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
5 My wounds are loathsome and corrupt because of my foolishness.
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
6 I am in pain and bowed down greatly. I go mourning all day long.
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
7 For my waist is filled with burning. There is no soundness in my flesh.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
8 I am faint and severely bruised. I have groaned by reason of the anguish of my heart.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Lord, all my desire is before you. My groaning is not hidden from you.
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
10 My heart throbs. My strength fails me. As for the light of my eyes, it has also left me.
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 My lovers and my friends stand aloof from my plague. My kinsmen stand far away.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
12 They also who seek after my life lay snares. Those who seek my hurt speak mischievous things, and meditate deceits all day long.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
13 But I, as a deaf man, don’t hear. I am as a mute man who doesn’t open his mouth.
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Yes, I am as a man who doesn’t hear, in whose mouth are no reproofs.
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
15 For I hope in you, LORD. You will answer, Lord my God.
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
16 For I said, “Don’t let them gloat over me, or exalt themselves over me when my foot slips.”
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 For I am ready to fall. My pain is continually before me.
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
18 For I will declare my iniquity. I will be sorry for my sin.
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
19 But my enemies are vigorous and many. Those who hate me without reason are numerous.
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 They who render evil for good are also adversaries to me, because I follow what is good.
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
21 Don’t forsake me, LORD. My God, don’t be far from me.
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
22 Hurry to help me, Lord, my salvation.
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.

< Psalms 38 >