Psalms 35
1 By David. Contend, LORD, with those who contend with me. Fight against those who fight against me.
| مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ. |
2 Take hold of shield and buckler, and stand up for my help.
| زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا. |
3 Brandish the spear and block those who pursue me. Tell my soul, “I am your salvation.”
| نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد. |
4 Let those who seek after my soul be disappointed and brought to dishonour. Let those who plot my ruin be turned back and confounded.
| آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند. |
5 Let them be as chaff before the wind, the LORD’s angel driving them on.
| همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند. |
6 Let their way be dark and slippery, the LORD’s angel pursuing them.
| وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند. |
7 For without cause they have hidden their net in a pit for me. Without cause they have dug a pit for my soul.
| زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم. |
8 Let destruction come on him unawares. Let his net that he has hidden catch himself. Let him fall into that destruction.
| باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند. |
9 My soul shall be joyful in the LORD. It shall rejoice in his salvation.
| و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد. |
10 All my bones shall say, “LORD, who is like you, who delivers the poor from him who is too strong for him; yes, the poor and the needy from him who robs him?”
| با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.» |
11 Unrighteous witnesses rise up. They ask me about things that I don’t know about.
| شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است. |
12 They reward me evil for good, to the bereaving of my soul.
| نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند. |
13 But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth. I afflicted my soul with fasting. My prayer returned into my own bosom.
| و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم. |
14 I behaved myself as though it had been my friend or my brother. I bowed down mourning, as one who mourns his mother.
| مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام! |
15 But in my adversity, they rejoiced, and gathered themselves together. The attackers gathered themselves together against me, and I didn’t know it. They tore at me, and didn’t cease.
| اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند. |
16 Like the profane mockers in feasts, they gnashed their teeth at me.
| آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند. |
17 Lord, how long will you look on? Rescue my soul from their destruction, my precious life from the lions.
| خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده. |
18 I will give you thanks in the great assembly. I will praise you amongst many people.
| آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت. |
19 Don’t let those who are my enemies wrongfully rejoice over me; neither let those who hate me without a cause wink their eyes.
| نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند. |
20 For they don’t speak peace, but they devise deceitful words against those who are quiet in the land.
| سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند. |
21 Yes, they opened their mouth wide against me. They said, “Aha! Aha! Our eye has seen it!”
| به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!» |
22 You have seen it, LORD. Don’t keep silent. Lord, don’t be far from me.
| اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش! |
23 Wake up! Rise up to defend me, my God! My Lord, contend for me!
| ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن! |
24 Vindicate me, LORD my God, according to your righteousness. Don’t let them gloat over me.
| ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند. |
25 Don’t let them say in their heart, “Aha! That’s the way we want it!” Don’t let them say, “We have swallowed him up!”
| نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!» |
26 Let them be disappointed and confounded together who rejoice at my calamity. Let them be clothed with shame and dishonour who magnify themselves against me.
| آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند. |
27 Let those who favour my righteous cause shout for joy and be glad. Yes, let them say continually, “May the LORD be magnified, who has pleasure in the prosperity of his servant!”
| اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.» |
28 My tongue shall talk about your righteousness and about your praise all day long.
| آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت. |
