Psalms 102

1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed and pours out his complaint before the LORD. Hear my prayer, LORD! Let my cry come to you.

دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

2 Don’t hide your face from me in the day of my distress. Turn your ear to me. Answer me quickly in the day when I call.

وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

3 For my days consume away like smoke. My bones are burnt as a torch.

عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

4 My heart is blighted like grass, and withered, for I forget to eat my bread.

دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

5 By reason of the voice of my groaning, my bones stick to my skin.

با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

6 I am like a pelican of the wilderness. I have become as an owl of the waste places.

همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

7 I watch, and have become like a sparrow that is alone on the housetop.

مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

8 My enemies reproach me all day. Those who are mad at me use my name as a curse.

هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

9 For I have eaten ashes like bread, and mixed my drink with tears,

به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

10 because of your indignation and your wrath; for you have taken me up and thrown me away.

11 My days are like a long shadow. I have withered like grass.

عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

12 But you, LORD, will remain forever; your renown endures to all generations.

اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

13 You will arise and have mercy on Zion, for it is time to have pity on her. Yes, the set time has come.

تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

14 For your servants take pleasure in her stones, and have pity on her dust.

بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

15 So the nations will fear the LORD’s name, all the kings of the earth your glory.

قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

16 For the LORD has built up Zion. He has appeared in his glory.

او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

17 He has responded to the prayer of the destitute, and has not despised their prayer.

به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

18 This will be written for the generation to come. A people which will be created will praise the LORD,

آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

19 for he has looked down from the height of his sanctuary. From heaven, the LORD saw the earth,

«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

20 to hear the groans of the prisoner, to free those who are condemned to death,

21 that men may declare the LORD’s name in Zion, and his praise in Jerusalem,

بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

22 when the peoples are gathered together, the kingdoms, to serve the LORD.

23 He weakened my strength along the course. He shortened my days.

خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

24 I said, “My God, don’t take me away in the middle of my days. Your years are throughout all generations.

ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

25 Of old, you laid the foundation of the earth. The heavens are the work of your hands.

تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

26 They will perish, but you will endure. Yes, all of them will wear out like a garment. You will change them like a cloak, and they will be changed.

آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

27 But you are the same. Your years will have no end.

اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

28 The children of your servants will continue. Their offspring will be established before you.”

فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.