Mark 5
1 They came to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes.
ਅਥ ਤੂ ਸਿਨ੍ਧੁਪਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉਪਤਸ੍ਥੁਃ|
2 When he had come out of the boat, immediately a man with an unclean spirit met him out of the tombs.
ਨੌਕਾਤੋ ਨਿਰ੍ਗਤਮਾਤ੍ਰਾਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੇਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਚ੍ ਚਕਾਰ|
3 He lived in the tombs. Nobody could bind him any more, not even with chains,
ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਵਾਤ੍ਸੀਤ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍|
4 because he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been torn apart by him, and the fetters broken in pieces. Nobody had the strength to tame him.
ਜਨੈਰ੍ਵਾਰੰ ਨਿਗਡੈਃ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੈਸ਼੍ਚ ਸ ਬੱਧੋਪਿ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਾਨ੍ਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯ ਮੋਚਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਗਡਾਨਿ ਚ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਸ਼ਕ|
5 Always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.
ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਸਦਾ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਞ੍ਚ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਗ੍ਰਾਵਭਿਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਸ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 When he saw Yeshua from afar, he ran and bowed down to him,
ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦੂਰਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯੰਨੇਵ ਧਾਵਨ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਣਨਾਮ ਉਚੈਰੁਵੰਸ਼੍ਚੋਵਾਚ,
7 and crying out with a loud voice, he said, “What have I to do with you, Yeshua, you Son of the Most High God? I adjure you by God, don’t torment me.”
ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥੇਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਯੀਸ਼ੋ ਭਵਤਾ ਸਹ ਮੇ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਾਪਯੇ ਮਾਂ ਮਾ ਯਾਤਯ|
8 For he said to him, “Come out of the man, you unclean spirit!”
ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਰੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤ, ਅਸ੍ਮਾੰਨਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਗੱਛ|
9 He asked him, “What is your name?” He said to him, “My name is Legion, for we are many.”
ਅਥ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੇ ਨਾਮ? ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਵਯਮਨੇਕੇ (ਅ)ਸ੍ਮਸ੍ਤਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੰਨਾਮ ਬਾਹਿਨੀ|
10 He begged him much that he would not send them away out of the country.
ਤਤੋਸ੍ਮਾਨ੍ ਦੇਸ਼ਾੰਨ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
11 Now on the mountainside there was a great herd of pigs feeding.
ਤਦਾਨੀਂ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਨਿਕਸ਼਼ਾ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ਼੍ਚਰੰਨਾਸੀਤ੍|
12 All the demons begged him, saying, “Send us into the pigs, that we may enter into them.”
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਜਗਦੁਃ, ਅਮੁੰ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਣੁ|
13 At once Yeshua gave them permission. The unclean spirits came out and entered into the pigs. The herd of about two thousand rushed down the steep bank into the sea, and they were drowned in the sea.
ਯੀਸ਼ੁਨਾਨੁਜ੍ਞਾਤਾਸ੍ਤੇ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਾ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਰਾਹਾ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਯੋਦ੍ਵਿਸਹਸ੍ਰਸੰਙ੍ਖ੍ਯਕਾਃ ਕਟਕੇਨ ਮਹਾਜਵਾਦ੍ ਧਾਵਨ੍ਤਃ ਸਿਨ੍ਧੌ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੁਃ|
14 Those who fed the pigs fled, and told it in the city and in the country. The people came to see what it was that had happened.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਰਾਹਪਾਲਕਾਃ ਪਲਾਯਮਾਨਾਃ ਪੁਰੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਚ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ| ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਘਟਿਤੰ ਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗ੍ਮੁਃ
15 They came to Yeshua, and saw him who had been possessed by demons sitting, clothed, and in his right mind, even him who had the legion; and they were afraid.
ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਬਾਹਿਨੀਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਨਰੰ ਸਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸਚੇਤਨੰ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
16 Those who saw it declared to them what happened to him who was possessed by demons, and about the pigs.
ਤਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਨਰਸ੍ਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਧਟਨਾਂ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸੁਃ|
17 They began to beg him to depart from their region.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਸੀਮਾਤੋ ਬਹਿਰ੍ਗਨ੍ਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਨੇਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
18 As he was entering into the boat, he who had been possessed by demons begged him that he might be with him.
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਨੌਕਾਰੋਹਣਕਾਲੇ ਸ ਭੂਤਮੁਕ੍ਤੋ ਨਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤੇ;
19 He didn’t allow him, but said to him, “Go to your house, to your friends, and tell them what great things the Lord has done for you and how he had mercy on you.”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਨਨੁਮਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਾਤ੍ਮੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹਞ੍ਚ ਗੱਛ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਾਨਿ ਤਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯ|
20 He went his way, and began to proclaim in Decapolis how Yeshua had done great things for him, and everyone marvelled.
ਅਤਃ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਦਿਕਾਪਲਿਦੇਸ਼ੇ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
21 When Yeshua had crossed back over in the boat to the other side, a great multitude was gathered to him; and he was by the sea.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਨਾਵਾ ਪੁਨਰਨ੍ਯਪਾਰ ਉੱਤੀਰ੍ਣੇ ਸਿਨ੍ਧੁਤਟੇ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸਤਿ ਤਤ੍ਸਮੀਪੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
22 Behold, one of the rulers of the synagogue, Jairus by name, came; and seeing him, he fell at his feet
ਅਪਰੰ ਯਾਯੀਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯਾਧਿਪ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਬਹੁ ਨਿਵੇਦ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
23 and begged him much, saying, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay your hands on her, that she may be made healthy, and live.”
ਮਮ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਪ੍ਰਾਯਾਭੂਦ੍ ਅਤੋ ਭਵਾਨੇਤ੍ਯ ਤਦਾਰੋਗ੍ਯਾਯ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤੁ ਤੇਨੈਵ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
24 He went with him, and a great multitude followed him, and they pressed upon him on all sides.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਨ ਸਹ ਚਲਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹੁਲੋਕਾਸ਼੍ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਤਾਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਤਿਤਾਃ|
25 A certain woman who had a discharge of blood for twelve years,
ਅਥ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਪ੍ਰਦਰਰੋਗੇਣ
26 and had suffered many things by many physicians, and had spent all that she had, and was no better, but rather grew worse,
ਸ਼ੀਰ੍ਣਾ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕਾਨਾਂ ਨਾਨਾਚਿਕਿਤ੍ਸਾਭਿਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤਵਤੀ ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾਪਿ ਨਾਰੋਗ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਚ ਪੁਨਰਪਿ ਪੀਡਿਤਾਸੀੱਚ
27 having heard the things concerning Yeshua, came up behind him in the crowd and touched his clothes.
ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮਨਸਾਕਥਯਤ੍ ਯਦ੍ਯਹੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਤ੍ਰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਲਭੇਯੰ ਤਦਾ ਰੋਗਹੀਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
28 For she said, “If I just touch his clothes, I will be made well.”
ਅਤੋਹੇਤੋਃ ਸਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼|
29 Immediately the flow of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of her affliction.
ਤੇਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਸ੍ਯਾ ਰਕ੍ਤਸ੍ਰੋਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤ੍ਯਪਿ ਦੇਹੇ(ਅ)ਨੁਭੂਤਾ|
30 Immediately Yeshua, perceiving in himself that the power had gone out from him, turned around in the crowd and asked, “Who touched my clothes?”
ਅਥ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤਾ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਨ੍ਮਨਸਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮੁਖੰ ਵ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ?
31 His disciples said to him, “You see the multitude pressing against you, and you say, ‘Who touched me?’”
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ ਭਵਤੋ ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਲੋਕਾਃ ਸੰਘਰ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਿ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਿਤਿ ਕੁਤਃ ਕਥਯਤਿ?
32 He looked around to see her who had done this thing.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਨ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
33 But the woman, fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth.
ਤਤਃ ਸਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਭੀਤਾ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਚ ਸਤੀ ਸ੍ਵਸ੍ਯਾ ਰੁਕ੍ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਯਾ ਜਾਤੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਸਤ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਮਾਸ|
34 He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace, and be cured of your disease.”
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤਵ ਪ੍ਰਤੀਤਿਸ੍ਤ੍ਵਾਮ੍ ਅਰੋਗਾਮਕਰੋਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਵ੍ਰਜ ਸ੍ਵਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠ|
35 While he was still speaking, people came from the synagogue ruler’s house, saying, “Your daughter is dead. Why bother the Rabbi any more?”
ਇਤਿਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਲ੍ ਲੋਕਾ ਏਤ੍ਯਾਧਿਪੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਤਵ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗੁਰੁੰ ਪੁਨਃ ਕੁਤਃ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਨਾਸਿ?
36 But Yeshua, when he heard the message spoken, immediately said to the ruler of the synagogue, “Don’t be afraid, only believe.”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਕੇਵਲੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਹਿ|
37 He allowed no one to follow him except Peter, Jacob, and Yochanan the brother of Jacob.
ਅਥ ਪਿਤਰੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤਾ ਯੋਹਨ੍ ਚ ਏਤਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਮਪਿ ਸ੍ਵਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਾਤੁੰ ਨਾਨ੍ਵਮਨ੍ਯਤ|
38 He came to the synagogue ruler’s house, and he saw an uproar, weeping, and great wailing.
ਤਸ੍ਯ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਲਹੰ ਬਹੁਰੋਦਨੰ ਵਿਲਾਪਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
39 When he had entered in, he said to them, “Why do you make an uproar and weep? The child is not dead, but is asleep.”
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਕਲਹੰ ਰੋਦਨਞ੍ਚ ਕੁਰੁਥ? ਕਨ੍ਯਾ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ|
40 They ridiculed him. But he, having put them all out, took the father of the child, her mother, and those who were with him, and went in where the child was lying.
ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਪਿਤਰੌ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਕਨ੍ਯਾਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
41 Taking the child by the hand, he said to her, “Talitha cumi!” which means, being interpreted, “Girl, I tell you, get up!”
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਟਾਲੀਥਾ ਕੂਮੀ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
42 Immediately the girl rose up and walked, for she was twelve years old. They were amazed with great amazement.
ਤੁਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕਾ ਕਨ੍ਯਾ ਪੋੱਥਾਯ ਚਲਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਇਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਹਾਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
43 He strictly ordered them that no one should know this, and commanded that something should be given to her to eat.
ਤਤ ਏਤਸ੍ਯੈ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਖਾਦ੍ਯੰ ਦੱਤੇਤਿ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਮਪਿ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤੇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
