Mark 4
1 Again he began to teach by the seaside. A great multitude was gathered to him, so that he entered into a boat in the sea and sat down. All the multitude were on the land by the sea.
អនន្តរំ ស សមុទ្រតដេ បុនរុបទេឞ្ដុំ ប្រារេភេ, តតស្តត្រ ពហុជនានាំ សមាគមាត៑ ស សាគរោបរិ នៅកាមារុហ្យ សមុបវិឞ្ដះ; សវ៌្វេ លោកាះ សមុទ្រកូលេ តស្ថុះ។
2 He taught them many things in parables, and told them in his teaching,
តទា ស ទ្ឫឞ្ដាន្តកថាភិ រ្ពហូបទិឞ្ដវាន៑ ឧបទិឝំឝ្ច កថិតវាន៑,
3 “Listen! Behold, the farmer went out to sow.
អវធានំ កុរុត, ឯកោ ពីជវប្តា ពីជានិ វប្តុំ គតះ;
4 As he sowed, some seed fell by the road, and the birds came and devoured it.
វបនកាលេ កិយន្តិ ពីជានិ មាគ៌បាឝ្វេ បតិតានិ, តត អាកាឝីយបក្ឞិណ ឯត្យ តានិ ចខាទុះ។
5 Others fell on the rocky ground, where it had little soil, and immediately it sprang up, because it had no depth of soil.
កិយន្តិ ពីជានិ ស្វល្បម្ឫត្តិកាវត្បាឞាណភូមៅ បតិតានិ តានិ ម្ឫទោល្បត្វាត៑ ឝីឃ្រមង្កុរិតានិ;
6 When the sun had risen, it was scorched; and because it had no root, it withered away.
កិន្តូទិតេ សូយ៌្យេ ទគ្ធានិ តថា មូលានោ នាធោគតត្វាត៑ ឝុឞ្កាណិ ច។
7 Others fell amongst the thorns, and the thorns grew up and choked it, and it yielded no fruit.
កិយន្តិ ពីជានិ កណ្ដកិវនមធ្យេ បតិតានិ តតះ កណ្ដកានិ សំវ្ឫទ្វ្យ តានិ ជគ្រសុស្តានិ ន ច ផលិតានិ។
8 Others fell into the good ground and yielded fruit, growing up and increasing. Some produced thirty times, some sixty times, and some one hundred times as much.”
តថា កិយន្តិ ពីជាន្យុត្តមភូមៅ បតិតានិ តានិ សំវ្ឫទ្វ្យ ផលាន្យុត្បាទិតានិ កិយន្តិ ពីជានិ ត្រិំឝទ្គុណានិ កិយន្តិ ឞឞ្ដិគុណានិ កិយន្តិ ឝតគុណានិ ផលានិ ផលិតវន្តិ។
9 He said, “Whoever has ears to hear, let him hear.”
អថ ស តានវទត៑ យស្យ ឝ្រោតុំ កណ៌ៅ ស្តះ ស ឝ្ឫណោតុ។
10 When he was alone, those who were around him with the twelve asked him about the parables.
តទនន្តរំ និជ៌នសមយេ តត្សង្គិនោ ទ្វាទឝឝិឞ្យាឝ្ច តំ តទ្ទ្ឫឞ្ដាន្តវាក្យស្យាត៌្ហំ បប្រច្ឆុះ។
11 He said to them, “To you is given the mystery of God’s Kingdom, but to those who are outside, all things are done in parables,
តទា ស តានុទិតវាន៑ ឦឝ្វររាជ្យស្យ និគូឍវាក្យំ ពោទ្ធុំ យុឞ្មាកមធិការោៜស្តិ;
12 that ‘seeing they may see and not perceive, and hearing they may hear and not understand, lest perhaps they should turn again, and their sins should be forgiven them.’”
កិន្តុ យេ វហិព៌្ហូតាះ "តេ បឝ្យន្តះ បឝ្យន្តិ កិន្តុ ន ជានន្តិ, ឝ្ឫណ្វន្តះ ឝ្ឫណ្វន្តិ កិន្តុ ន ពុធ្យន្តេ, ចេត្តៃ រ្មនះសុ កទាបិ បរិវត៌្តិតេឞុ តេឞាំ បាបាន្យមោចយិឞ្យន្ត," អតោហេតោស្តាន៑ ប្រតិ ទ្ឫឞ្ដាន្តៃរេវ តានិ មយា កថិតានិ។
13 He said to them, “Don’t you understand this parable? How will you understand all of the parables?
អថ ស កថិតវាន៑ យូយំ កិមេតទ៑ ទ្ឫឞ្ដាន្តវាក្យំ ន ពុធ្យធ្វេ? តហ៌ិ កថំ សវ៌្វាន៑ ទ្ឫឞ្ដាន្តាន ភោត្ស្យធ្វេ?
14 The farmer sows the word.
ពីជវប្តា វាក្យរូបាណិ ពីជានិ វបតិ;
15 The ones by the road are the ones where the word is sown; and when they have heard, immediately Satan comes and takes away the word which has been sown in them.
តត្រ យេ យេ លោកា វាក្យំ ឝ្ឫណ្វន្តិ, កិន្តុ ឝ្រុតមាត្រាត៑ ឝៃតាន៑ ឝីឃ្រមាគត្យ តេឞាំ មនះសូប្តានិ តានិ វាក្យរូបាណិ ពីជាន្យបនយតិ តឯវ ឧប្តពីជមាគ៌បាឝ៌្វេស្វរូបាះ។
16 These in the same way are those who are sown on the rocky places, who, when they have heard the word, immediately receive it with joy.
យេ ជនា វាក្យំ ឝ្រុត្វា សហសា បរមានន្ទេន គ្ឫហ្លន្តិ, កិន្តុ ហ្ឫទិ ស្ថៃយ៌្យាភាវាត៑ កិញ្ចិត៑ កាលមាត្រំ តិឞ្ឋន្តិ តត្បឝ្ចាត៑ តទ្វាក្យហេតោះ
17 They have no root in themselves, but are short-lived. When oppression or persecution arises because of the word, immediately they stumble.
កុត្រចិត៑ ក្លេឝេ ឧបទ្រវេ វា សមុបស្ថិតេ តទៃវ វិឃ្នំ ប្រាប្នុវន្តិ តឯវ ឧប្តពីជបាឞាណភូមិស្វរូបាះ។
18 Others are those who are sown amongst the thorns. These are those who have heard the word,
យេ ជនាះ កថាំ ឝ្ឫណ្វន្តិ កិន្តុ សាំសារិកី ចិន្តា ធនភ្រាន្តិ រ្វិឞយលោភឝ្ច ឯតេ សវ៌្វេ ឧបស្ថាយ តាំ កថាំ គ្រសន្តិ តតះ មា វិផលា ភវតិ (aiōn g165)
19 and the cares of this age, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things entering in choke the word, and it becomes unfruitful. (aiōn g165)
តឯវ ឧប្តពីជសកណ្ដកភូមិស្វរូបាះ។
20 Those which were sown on the good ground are those who hear the word, accept it, and bear fruit, some thirty times, some sixty times, and some one hundred times.”
យេ ជនា វាក្យំ ឝ្រុត្វា គ្ឫហ្លន្តិ តេឞាំ កស្យ វា ត្រិំឝទ្គុណានិ កស្យ វា ឞឞ្ដិគុណានិ កស្យ វា ឝតគុណានិ ផលានិ ភវន្តិ តឯវ ឧប្តពីជោវ៌្វរភូមិស្វរូបាះ។
21 He said to them, “Is a lamp brought to be put under a basket or under a bed? Isn’t it put on a stand?
តទា សោៜបរមបិ កថិតវាន៑ កោបិ ជនោ ទីបាធារំ បរិត្យជ្យ ទ្រោណស្យាធះ ខដ្វាយា អធេ វា ស្ថាបយិតុំ ទីបមានយតិ កិំ?
22 For there is nothing hidden except that it should be made known, neither was anything made secret but that it should come to light.
អតោហេតោ រ្យន្ន ប្រកាឝយិឞ្យតេ តាទ្ឫគ៑ លុក្កាយិតំ កិមបិ វស្តុ នាស្តិ; យទ៑ វ្យក្តំ ន ភវិឞ្យតិ តាទ្ឫឝំ គុប្តំ កិមបិ វស្តុ នាស្តិ។
23 If any man has ears to hear, let him hear.”
យស្យ ឝ្រោតុំ កណ៌ៅ ស្តះ ស ឝ្ឫណោតុ។
24 He said to them, “Take heed what you hear. With whatever measure you measure, it will be measured to you; and more will be given to you who hear.
អបរមបិ កថិតវាន៑ យូយំ យទ៑ យទ៑ វាក្យំ ឝ្ឫណុថ តត្រ សាវធានា ភវត, យតោ យូយំ យេន បរិមាណេន បរិមាថ តេនៃវ បរិមាណេន យុឞ្មទត៌្ហមបិ បរិមាស្យតេ; ឝ្រោតារោ យូយំ យុឞ្មភ្យមធិកំ ទាស្យតេ។
25 For whoever has, to him more will be given; and he who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him.”
យស្យាឝ្រយេ វទ៌្ធតេ តស្មៃ អបរមបិ ទាស្យតេ, កិន្តុ យស្យាឝ្រយេ ន វទ៌្ធតេ តស្យ យត៑ កិញ្ចិទស្តិ តទបិ តស្មាន៑ នេឞ្យតេ។
26 He said, “God’s Kingdom is as if a man should cast seed on the earth,
អនន្តរំ ស កថិតវាន៑ ឯកោ លោកះ ក្ឞេត្រេ ពីជាន្យុប្ត្វា
27 and should sleep and rise night and day, and the seed should spring up and grow, though he doesn’t know how.
ជាគរណនិទ្រាភ្យាំ ទិវានិឝំ គមយតិ, បរន្តុ តទ្វីជំ តស្យាជ្ញាតរូបេណាង្កុរយតិ វទ៌្ធតេ ច;
28 For the earth bears fruit by itself: first the blade, then the ear, then the full grain in the ear.
យតោហេតោះ ប្រថមតះ បត្រាណិ តតះ បរំ កណិឝានិ តត្បឝ្ចាត៑ កណិឝបូណ៌ានិ ឝស្យានិ ភូមិះ ស្វយមុត្បាទយតិ;
29 But when the fruit is ripe, immediately he puts in the sickle, because the harvest has come.”
កិន្តុ ផលេឞុ បក្កេឞុ ឝស្យច្ឆេទនកាលំ ជ្ញាត្វា ស តត្ក្ឞណំ ឝស្យានិ ឆិនត្តិ, អនេន តុល្យមីឝ្វររាជ្យំ។
30 He said, “How will we liken God’s Kingdom? Or with what parable will we illustrate it?
បុនះ សោៜកថយទ៑ ឦឝ្វររាជ្យំ កេន សមំ? កេន វស្តុនា សហ វា តទុបមាស្យាមិ?
31 It’s like a grain of mustard seed, which, when it is sown in the earth, though it is less than all the seeds that are on the earth,
តត៑ សឞ៌បៃកេន តុល្យំ យតោ ម្ឫទិ វបនកាលេ សឞ៌បពីជំ សវ៌្វប្ឫថិវីស្ថពីជាត៑ ក្ឞុទ្រំ
32 yet when it is sown, grows up and becomes greater than all the herbs, and puts out great branches, so that the birds of the sky can lodge under its shadow.”
កិន្តុ វបនាត៑ បរម៑ អង្កុរយិត្វា សវ៌្វឝាកាទ៑ ព្ឫហទ៑ ភវតិ, តស្យ ព្ឫហត្យះ ឝាខាឝ្ច ជាយន្តេ តតស្តច្ឆាយាំ បក្ឞិណ អាឝ្រយន្តេ។
33 With many such parables he spoke the word to them, as they were able to hear it.
ឥត្ថំ តេឞាំ ពោធានុរូបំ សោៜនេកទ្ឫឞ្ដាន្តៃស្តានុបទិឞ្ដវាន៑,
34 Without a parable he didn’t speak to them; but privately to his own disciples he explained everything.
ទ្ឫឞ្ដាន្តំ វិនា កាមបិ កថាំ តេភ្យោ ន កថិតវាន៑ បឝ្ចាន៑ និជ៌នេ ស ឝិឞ្យាន៑ សវ៌្វទ្ឫឞ្ដាន្តាត៌្ហំ ពោធិតវាន៑។
35 On that day, when evening had come, he said to them, “Let’s go over to the other side.”
តទ្ទិនស្យ សន្ធ្យាយាំ ស តេភ្យោៜកថយទ៑ អាគច្ឆត វយំ បារំ យាម។
36 Leaving the multitude, they took him with them, even as he was, in the boat. Other small boats were also with him.
តទា តេ លោកាន៑ វិស្ឫជ្យ តមវិលម្ពំ គ្ឫហីត្វា នៅកយា ប្រតស្ថិរេ; អបរា អបិ នាវស្តយា សហ ស្ថិតាះ។
37 A big wind storm arose, and the waves beat into the boat, so much that the boat was already filled.
តតះ បរំ មហាឈញ្ភ្ឝគមាត៑ នៅ រ្ទោលាយមានា តរង្គេណ ជលៃះ បូណ៌ាភវច្ច។
38 He himself was in the stern, asleep on the cushion; and they woke him up and asked him, “Rabbi, don’t you care that we are dying?”
តទា ស នៅកាចឝ្ចាទ្ភាគេ ឧបធានេ ឝិរោ និធាយ និទ្រិត អាសីត៑ តតស្តេ តំ ជាគរយិត្វា ជគទុះ, ហេ ប្រភោ, អស្មាកំ ប្រាណា យាន្តិ កិមត្រ ភវតឝ្ចិន្តា នាស្តិ?
39 He awoke and rebuked the wind, and said to the sea, “Peace! Be still!” The wind ceased and there was a great calm.
តទា ស ឧត្ថាយ វាយុំ តជ៌ិតវាន៑ សមុទ្រញ្ចោក្តវាន៑ ឝាន្តះ សុស្ថិរឝ្ច ភវ; តតោ វាយៅ និវ្ឫត្តេៜព្ធិន៌ិស្តរង្គោភូត៑។
40 He said to them, “Why are you so afraid? How is it that you have no faith?”
តទា ស តានុវាច យូយំ កុត ឯតាទ្ឫក្ឝង្កាកុលា ភវត? កិំ វោ វិឝ្វាសោ នាស្តិ?
41 They were greatly afraid and said to one another, “Who then is this, that even the wind and the sea obey him?”
តស្មាត្តេៜតីវភីតាះ បរស្បរំ វក្តុមារេភិរេ, អហោ វាយុះ សិន្ធុឝ្ចាស្យ និទេឝគ្រាហិណៅ កីទ្ឫគយំ មនុជះ។
