Luke 24
1 But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
Kadınlar haftanın ilk günü, sabah çok erkenden, hazırlamış oldukları baharatı alıp mezara gittiler.
2 They found the stone rolled away from the tomb.
Taşı mezarın girişinden yuvarlanmış buldular.
3 They entered in, and didn’t find the Lord Yeshua’s body.
Ama içeri girince Rab İsa'nın cesedini bulamadılar.
4 While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing.
Onlar bu durum karşısında şaşırıp kalmışken, şimşek gibi parıldayan giysilere bürünmüş iki kişi yanlarında belirdi.
5 Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. The men said to them, “Why do you seek the living amongst the dead?
Korkuya kapılan kadınlar başlarını yere eğdiler. Adamlar ise onlara, “Diri olanı neden ölüler arasında arıyorsunuz?” dediler.
6 He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,
“O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size söylediğini anımsayın.
7 saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again?”
İnsanoğlu'nun günahlı insanların eline verilmesi, çarmıha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini bildirmişti.”
8 They remembered his words,
O zaman kadınlar İsa'nın sözlerini anımsadılar.
9 returned from the tomb, and told all these things to the Eleven and to all the rest.
Mezardan dönüp bütün bunları Onbirler'e ve ötekilerin hepsine bildirdiler.
10 Now they were Miriam Magdalene, Yochanah, and Miriam the mother of Jacob. The other women with them told these things to the emissaries.
Bunları elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohanna, Yakup'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan öbür kadınlardı.
11 These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them.
Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadınlara inanmadılar.
12 But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.
Yine de, Petrus kalkıp mezara koştu. Eğilip içeri baktığında keten bezlerden başka bir şey görmedi. Olay karşısında şaşkına dönmüş bir halde oradan uzaklaştı.
13 Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia from Jerusalem.
Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalim'den altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.
14 They talked with each other about all of these things which had happened.
Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.
15 While they talked and questioned together, Yeshua himself came near, and went with them.
Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.
16 But their eyes were kept from recognising him.
Ama onların gözleri O'nu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.
17 He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?”
İsa, “Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?” dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.
18 One of them, named Klofah, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”
Bunlardan adı Kleopas olan O'na, “Yeruşalim'de bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?” diye karşılık verdi.
19 He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Yeshua the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;
İsa onlara, “Hangi olup bitenleri?” dedi. O'na, “Nasıralı İsa'yla ilgili olayları” dediler. “O adam, Tanrı'nın ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
Başkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz O'nun, İsrail'i kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsa'nın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.
21 But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.
22 Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;
23 and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
24 Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”
Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama O'nu görmemişler.”
25 He said to them, “Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
İsa onlara, “Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!
26 Didn’t the Messiah have to suffer these things and to enter into his glory?”
Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?” dedi.
27 Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.
28 They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further.
Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, “Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere” diyerek O'nu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
29 They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.
30 When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them.
Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.
31 Their eyes were opened and they recognised him; then he vanished out of their sight.
O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.
32 They said to one another, “Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”
Onlar birbirine, “Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazılar'ı bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?” dediler.
33 They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,
Kalkıp hemen Yeruşalim'e döndüler. Onbirler'i ve onlarla birlikte olanları toplanmış buldular.
34 saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!”
Bunlar, “Rab gerçekten dirildi, Simun'a görünmüş!” diyorlardı.
35 They related the things that happened along the way, and how he was recognised by them in the breaking of the bread.
Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeği böldüğü zaman İsa'yı nasıl tanıdıklarını anlattılar.
36 As they said these things, Yeshua himself stood amongst them, and said to them, “Peace be to you.”
Bunları anlatırlarken İsa gelip aralarında durdu. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
37 But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.
Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar.
38 He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?
İsa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? Neden kuşkular doğuyor içinizde?” dedi.
39 See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.”
“Ellerime, ayaklarıma bakın; işte benim! Dokunun da görün. Hayaletin eti kemiği olmaz, ama görüyorsunuz, benim var.”
40 When he had said this, he showed them his hands and his feet.
Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi.
41 While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?”
Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu.
42 They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb.
Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler.
43 He took them, and ate in front of them.
İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi.
44 He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the Torah of Moses, the Prophets, and the Psalms concerning me must be fulfilled.”
Sonra onlara şöyle dedi: “Daha sizlerle birlikteyken, ‘Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir’ demiştim.”
45 Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.
Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı.
46 He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Messiah to suffer and to rise from the dead the third day,
Onlara dedi ki, “Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.
47 and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.
48 You are witnesses of these things.
Sizler bu olayların tanıklarısınız.
49 Behold, I send out the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”
Ben de Babam'ın vaat ettiğini size göndereceğim. Ama siz, yücelerden gelecek güçle kuşanıncaya dek kentte kalın.”
50 He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands and blessed them.
İsa onları kentin dışına, Beytanya'nın yakınlarına kadar götürdü. Ellerini kaldırarak onları kutsadı.
51 While he blessed them, he withdrew from them and was carried up into heaven.
Ve onları kutsarken yanlarından ayrıldı, göğe alındı.
52 They worshipped him and returned to Jerusalem with great joy,
Öğrencileri O'na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim'e döndüler.
53 and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.
Sürekli tapınakta bulunuyor, Tanrı'yı övüyorlardı.
